Alle inzendingen, jaar 2015, week 13

in haar mondhoek streelde haar tong een vlekje chocolade wat haar zucht naar puur verraadde en ik in haar verdronk…

heel voorzichtig stuur ik je de andere kant op ja niet jou maar datgene dat je bedreigt dan blijven we net zolang lopen totdat het ons uit 't oog verliest zodat ik je bevrijden kan van lopen we samen een rooskleurige toekomst tegemoet…

Het woord viel stil gesloten lippen in een doofpot een ijzige entourage ruïneerde. Het gebogen hoofd zag het water naar zijn lippen maar waarachtig nooit protesteerde. Stil is gezegd waar het zwijgen werd opgelegd in een kring van medestanders. Gezocht naar loyaliteit een luisterend oor nooit bereikt want zijn opvatting bleek anders…

Ik zie de hemel in jouw ogen Door mijn tranen in te slikken ga ik naar het oneindige vandaag leg ik twee droogbloemen in het boek der boeken wie bepaalt of het een goed idee is? wat maakt mijn leven zinvol? mijn vaardigheden en talenten gebruiken goede liefde en goed werk vroeger was het alleen overleven ontsnappen aan de wereld mijn…

Het leven is het mooiste cadeau maar velen hebben moeite met uitpakken…

In gewassen inkt Probeer ik nog Iets van mijn leven Te maken, de levenslijnen die Stijf staan van Het eindeloos proberen Wat te verlichten Door met een extra Penseelstreek de pijn Die ik doorgaans voel Wat te verdunnen - Een verwaterd beeld Waar mee te leven valt - Zo is het, in de zoektocht Die inhoud wil geven aan Het…

Er zijn mensen in het leven die alleen maar commentaar op anderen geven De hele dag maar roddelen over andere mensen en andere mensen afkraken Ze bellen de politie als ze vermoeden dat ze je met iets kunnen verraden Of dat je een keer luidruchtig bent op een verjaardag Maar in je gezicht doen ze poeslief en aardig, die andere kant die zie je…

Het magnetisme van de Volle Maan vooral dat van de eerste van de Lente kan niemand die gevoelig is ontgaan dat wist men op 't Concilie al van Trente De Maan, zoals u weet, is een magneet die 't denken kan verstoren als een zender: de hersens slaan op tilt, het bloed wordt heet Dat lijkt geen goed begin voor een kalender... Wat heeft toch…

de wind waait en waait het water stroomt en stroomt door alles van mijn ziel…

Het was mijn kleinzoon die zei oma schrijf eens een gedicht en zie wat hij heeft aangericht ik begon meteen te schrijven om als oma bij de tijd te blijven ik schreef een gedicht: Oude dag twee weken later verscheen er een lach mijn beschreven Oude dag op nummer een mijn zorgen even ergens anders heen de dichter is een mens zei hij mijn…

De ochtend is in dikke mist gehuld Je kijkt maar net aan twintig meter weg Ontwaart nu zelfs geen heg, laat staan een steg De stad heeft zich met waterdamp gevuld Een deken over het Thorbeckeplein De kroegen onverlicht en uitgeblust Alleen gerammel van het lege fust En ’t kuchen van een vroege kastelein ‘t Gerinkel van de tram hoor je…

Ik wou vandaag ik was een sprietje mooi groen gras, maar da's natuurlijk onzin. Ik had er ook maar weinig aan, ik zou alleen maar ergens staan op 'n weiland of tussen stenen en geen mens zou naar me omzien als ie daar toevallig voorbij zou gaan op hele lange benen en dan wou ik als sprietjes gras weer dat ik een mens was, dus wat…

ik droom je gedachten en lieve lach zij wiegen speels als een kind in licht en wind als een handvol ballonnen kleuren zij liefde en passie zonder opgelaten te zijn vieren zij vrijheid nemen de ruimte die wij hen geven in samen leven ik volg hun vlucht zucht verliefd als ik zie dat jij naast mij rust…

Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau Lichtzinnige gedichten; Nu, met een plankje op mijn knie, Een lijvige roman. Ben ik vooruitgegaan? Wie Kan mij zeggen, of ik het ben Dan wel de materie Die ten slotte moest zwichten?…

Voor volgend jaar heb ik nu al de cast Pilatus lijkt een klusje voor Fred Teeven Maria wil ik Mona Keijzer geven En Judas is een rol die Zalm goed past Als Jezus zou ik Samsom graag aanwijzen Hij moet dan wel eerst uit de dood herrijzen…

Een nieuwe moeheid maakt zich meester van mijn leeggevochten hart het eind van mijn latijn heb ik dan toch gevonden Gebarsten maar niet gebroken leg ik mijn hoofd neer kijk naar binnen met berusting naar buiten zonder te zien Achter gesloten luiken marcheren overledenen de dodenmars koude voeten laten zompige afdrukken achter op mijn…

Omdat ik alle ophef niet goed snap (Ik heb me hier het schompes steeds geschreven Het allerbeste van mezelf gegeven) Neem ik een ongebruikelijke stap De bonus die u mij rechtmatig gaf Daar sta ik dus geen ene cent van af.…

Ik weet even niet meer hoe ik heet ik zoek panisch naar mijn paspoort zoekend naar dat ene woord want daar staat het geschreven ik kijk naar de foto vind mijn naam de samenvatting van mijn leven.…

Ze staan er weer als ieder jaar, de planten en de bloemen. Ik ken er weinigen bij naam, 'k ga ze dus ook niet noemen, diegene die ik dan toch ken, die kan ik niet meer tonen, sedert er hier in onze buurt, een tiental schapen wonen.…

Een beek stroomt eeuwig, stort zich in zee en heelal. Zo blijft steeds Gods Woord.…

Wind had er vrij spel speelde met plastic bekers en verpakking snoep-wikkels, rietjes achteloos weggeworpen In steden en dorpen vind je pleinen en plaatsen waar nieuwbouw aarden moet Meer zuur dan zoet de woorden eraan gewijd, gesproken in dag- en weekblad Een vloek, een kat aan het adres van bestuurders & ontwikkelaars…

de kou rilt onaangekleedde gedachten kleuren anders dan voorheen niet eerder uitgesproken wensen krijgen een podium nog voordat de zonsopkomst de dageraad verraadt…

Naar mij luisterde ze niet tijdens haar monologen theatraal, egocentrisch, Katholiek ze moest haar verhaal kwijt ononderbroken, er was nooit tijd die kleine dingen waren belangrijk voor muren die mijn oren waren en ik heb haar nooit meer gebeld vanuit mijn isolement hadden buren geen ogen er was geen verklaring een ziekte, wanen van…

Vandaag is het gelukkig twee april. Omdat ik overal een grap vermoedde Was ik de hele woensdag op mijn hoede Maar aan het front bleef het verrassend stil. Totaal geen fopperij, zelfs geen flauw streven, Waar is de 1-aprilgrap toch gebleven?…

Als zelfs hoe ik heet Geen vanzelfsprekendheid Meer is, mijn naam ontsnapt Aan de grijze cellen Waarin mijn ik Onderdak vindt, Opgegaan in de mist Die mij elke dag omgeeft - Hoe zal ik dan de namen Van de dingen nog weten Die ik daag'lijks ontmoet, Hoe zal ik te weten komen Hoe ik ze noemen moet…

Ik had je zo goed verstopt maar steeds dook je weer op in een letter of zelfs in een woord je las mijn gedachten en dus vergezelde je mij in slapeloze nachten en doelloze dagen en stuurde mij aan als ik de weg weer eens kwijt was gelukkig zat je ook in mijn oude regenjas.…

Een winter lang in duisternis begraven, geen hoop meer op een leven in het licht, geen ogen meer, geen glimlach, geen gezicht, geen water dat je diepste dorst kan laven, alleen maar pijn en vragen, kreunen, klagen, de muren stom, je lichaam zonder kracht, het graan sterft in de grond nog deze nacht, maar Iemand is er die je toch blijft dragen…

In café ~De Volle Borsten~ bruist het bier gul uit de kraan, niemand komt er droog te staan, nimmer zul je er verdorsten. In café ~De Volle Borsten~ strijkt de waard met zwier zijn spaan; in een geur van gistend graan is hij keizer aller vorsten. In café ~De Volle Borsten~ zal in plaats van dood te slaan schuim fris langs de lippen gaan…

Subtitel: Een leven verder Een tweede leven werd mij gegund een derde ben ik reeds begonnen terwijl de zon scheen werd het nacht een tijd zonder sterren, ver van hier Mijn tweede leven beviel zeer goed ging redelijk geruisloos over in het leven dat ik nu leid maar in principe niet had gekund Tijd trok toen onverwacht aan de bel de dood…

Het grootste wonder van de wereld is het leven Het is zomaar uit het niets aan ons gegeven Al is het niet altijd makkelijk en zit het soms tegen Het is een wonder dat wij op deze aarde leven Kijk eens in de spiegel, vertel me wat je ziet? Is het niet raar je bent een levend iets Gemaakt door je ouders en jouw ouders zijn gemaakt door hun ouders…