Alle inzendingen, jaar 2015, week 3

Het schrijverke draait snel rond op glanzend water: Guido Gezelle, ziet u vanuit het Hemelrijk mijn behaaglijke weemoed?…

Wanneer we hoop vaarwel zeggen. Wanneer we troost laten gaan. Wanneer we leren zwijgen. Wanneer we voor de afgrond staan. Wanneer weerstand wordt gebroken. Wanneer opstandigheid vergaat. Pas dan, keert troost troostend terug, en heeft angst geen reden van bestaan.…

Hij loopt verslagen door het zand. Zijn huis verwoest en uitgebrand. Hij heeft zich nauwelijks bezeerd. Maar zijn wijk is platgebombardeerd. Zij zoekt al uren in het puin. Een tank staat roerloos in de tuin. Ze roept en huilt allang niet meer. Omarmt haar pluche teddybeer. Er loopt een kind dwars door de stad. Met een mobiel, en een zak…

Jij haat ons zonder echte reden want omdat we zijn wie we zijn zijn we al ongelovig schuldig…

bij het wakker worden voelen lakens beduidend anders dan de nacht ervoor muren zijn vol gekalkt met ogenschijnlijke leugens slaapdronken stap ik een leven in dat niet het mijne is toch passen de schoenen die ik in alle haast aanschiet om deze waanzin te ontvluchten…

Ik koester de route steen voor steen met ogen dicht over de rand van de kade de weg die wij hand in hand wandelden sluit ik stap voor stap deze laatste fase. Herinneringen van de trein in Engeland het hotel na een onvergetelijk concert ons laatste drankje bleek in de lounge ik koester ons een laatste gesprek. Je golvende rode haar en…

Anderhalf kilo in gewicht, Zo veel slangen, gangen, Kronkels en bochten Kraamkamer van mijn Gedachten die met zichzelf En elkaar in de knoop Zijn geraakt - Knoop in mijn eiwit, En het is nog maar De vraag of ik er Ooit in slaag hem Te ontwarren…

In het heelal is altijd wat te doen. Sterren planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen- gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefden kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen…

juist bij dood tij bruist het water van leven…

Het paargedrag van vrome roomse lieden Is - zegt de Paus - bij de konijnen af Maar als onthouding wordt gezien als straf Blijft hij ‘de daad’ met een condoom verbieden Ach...dat zijn moeder nog maar leven mocht Die had hem vast een flinke klap verkocht…

Gij zijt mij overal nabij, In ieder ding: gij ziet naar mij, Of ik u aanzie en herken, En, een met u, gelukkig ben. Wel blijf ik dikwijls blind voor u En reis ik ver van hier en nu, Of ergens ’t veilig eiland is Waar ’k troost of slaap vind voor gemis. Maar soms ben ’k onverwacht weer thuis. Gij roept mij zachtjes. In ’t geruis…

Hij zag haar Zij zag hem Hij hoorde haar Zij hoorde hem Echt haar ... Echt hem Hij voelde haar Zij voelde hem Hij kuste haar Zij kuste hem Als dat nou niet ... Wat dan? Nu dansen ze Vieren ze Vrijen ze Leven ze Leven ze! Hij door haar ... En zij door hem…

Stil is de kracht van een traan en de lach vanuit je hart. Over hoe of wat, je leven geleefd tot de volgende dag. Die is nog een mysterie, je kan iets voorbereiden, wat vooruitblikken, maar meer niet...…

Ik was nog even bij jou zelfs op een koude dag als vandaag ik mis je zo ik zag je heel graag Ik zorg voor je "tuintje" kom geregeld aan dat heb ik je gezegd ik zal er voor gaan Ik weet "het is goed zo" al weer tien weken ben je verlost van pijn en verdriet wie had dit kunnen weten Weg je zorgen en pijn voorbij je narigheden weg die…

Er waren geen vragen uitstel werd niet geduld niets wachtte op later op tijd zijn belangrijker dan grijze, schaarse haren Klaarheid zou zichzelf verliezen in het heldere water klanken duidelijk gehoord van gestreste bultruggen vragen naar goed en kwaad Zij wisten er niet veel van maar meer van ijsbergen, die dreven er waren en verdwenen…

Mag ik je neger noemen, broeder. Ja bawana Neen zegt Tara: dit is puur racisme Maar hij verhongert, is dat geen racisme? Wij hebben de Uno, Unesco en zovele instellingen. zeg hallo… Maar als hij niet verhongert of zo wordt straks zijn keel doorgesneden Tara zegt met alle respect en welgenegen je moet je niet inlaten met extremisten dat…

De dag zo jong, net aan m’n ogen open; een snurkgrimas nog flauwtjes rond mijn mond. De volle blaas deed mij tot opstaan nopen, terwijl het bed me onweerstaanbaar bond. Dus toch het ledikant maar uitgekropen. Eerst even flink gekrabd aan kop en kont. De dag zo jong, net aan de ogen open; een snurkgrimas nog flauwtjes rond mijn mond. Al was…

zij die ik niet ben kijkt me aan ze kust me niet noch de kinderen in mijn open buik en hoe meer ik verander, mijn gebeden in de rivier verdrink, eerdere gedachten aan ontwortelde bomen bind de schemer vasthoud alsof ik daardoor de terugkeer kan vermijden ze is slechts een getij aangespoeld door de zon ik kijk haar aan het meisje…

het wiegt en weegt haast niets als meeuwen, langs hun kustlijn op thermiek, de zonnewende nog in oorsprong licht een mooi gezicht tekent zich af, langs Noordelijke lijnen breekt haar kleur in golven, volle-manig rond haar aangevroren graf haar haren en haar lach, vertekenen in rood de stille dood van oude winters…

Voortbrengsels van mijzelf Zijn het, de gedichten die Als botjes bekleed Zijn met vel - Uitsluitend mijn eigen vel, Waarvan teint, blos en Gevoeligheid helemaal Van mezelf zijn, zo hard Komen ze bij jou binnen, Omdat ze honderd procent Echt zijn, Zonder dat ik er ook maar Iets hoef bij te verzinnen…

Getracht heb ik om golf over golf jou te laten gaan de tocht van eb heb ik ook vloed niet in macht leiden laat ik me door het onder waterleven zo zacht dat ik hard terugspoel naar de baai en het begin cirkelend gelijk de meeuwen zingend krijsend boven mijn weten besef ik dat ons kunnen altijd ons kennen is geweest…

Onbegrepen oorlog… In verschillende landen hier ver vandaan… Waar het vroeger een paradijs zal zijn geweest voor de mensen… Een niet te begrijpen oorlog onderbouwd door teksten uit bijbel of koran… Dat zal geen enkele god voor zijn volk wensen. Hoe kan het zo zijn dat een geloof kan gaan bepalen… Dat mensen moeten gaan schuilen in de bergen…

Ik heb een man gezien heel dichtbij misschien anders dan verwacht als ik wist wie hij was ik heb een man gezien hij zag mij niet dat hij dat liet merken zijn ogen keken dwars door mij heen ik heb een man gezien nooit zal ik hem vergeten ik wist niets van mijn bestaan voordat ik zag dat hij zichzelf zocht…

Wonder boven wonder verschijnt een lach zichtbaar zonnestralen schijnen in het openbaar. Verliefd zijn is een wonder verblind zoek ik een woord vlinder fladdert schuchter dat het wonder wordt gehoord. De tunnel rekt mijn koers mijn vizier wordt verlicht evenaar mijn horizon zij kleurt mijn avondlicht. Ik verleg mijn laatste…

Van dichtbij wil je ze zien de wolken zijn het de watten als op een kindertekening? Ook het blauw van lucht wil je zien aanraken met vingertoppen Je wilt je bestuurder,regisseur een God maken schepping aan je voeten Je wilt het schreeuwen van de daken: ruimte,'n ruimtereis wil ik beleven Want soms... is aarde zo…

onbeweeglijk staat hij al tweehonderd jaar stil te staan geen soortgenoten om hem heen mistflarden draaien rond zijn kale bol twee kraaien krijsen plotseling zijn naam op de smalle landweg komt een bestelauto aan vormt al jaren een richtpunt voor 't verkeer in de zon, de regen en de grauwe, natte duisternis gespaard voor de open…

We tutten ons tuintje op en kammen het gras, make-uppen de randjes langs het terras: overal plantjes met lippenstiftkleuren, overal bloemen met bloemetjesgeuren. Daarna het heggenhaar weg met de heggenschaar – zo wordt ons tuintje een prachtig gezicht dat plat naar de zomer te glimlachen ligt. -------------------------- uit: 'Superguppie…

ik ontwaak kijk verbaasd naar het eind van de nacht iets dwarrelt zacht in eerste blik raakt glinsterend het licht kaatst en zet vaart verdwijnt abrupt flitst even later weer terug waar het speelt langs muren en grachten naast mensen die verrast op de tram staan te wachten het proeft en ruikt naar anders en nieuw vandaag is…

Gij wilt, mijn verzen zullen vloeien, En noemt mijn zang een waatrig lied: Hoe is 't nog mooglijk u te boeien! Vloeit dan bij u het water niet?…

De Groningers zijn jaren voorgelogen: “Uw veiligheid staat, logisch toch, voorop”, Maar stiekem opent men nog meer de knop, Ze zijn besodemieterd en bedrogen. Gepapt en natgehouden en bedonderd, Maar wie nu, is daarover nog verwonderd?…