Alle inzendingen, jaar 2015, week 37

In de verborgenheid van onze geest komen soms gedachten naar boven waarvan we vluchten willen ze veroorzaken pijn en verdriet maar daaraan ontsnappen kunnen we niet omdat gedachten niet zijn te stillen ze horen bij ons "zijn" toch is het een verademing om je hart eens te luchten dat verzacht verdriet en pijn…

De ruimte is eindeloos, onze liefde eveneens, in de ruimte meteoren in ons leven eveneens, objecten kunnen botsen, ook dat doen we wel eens, maar de ruimte is eindeloos, dus onze liefde eveneens! De ruimte niet te vatten, in een hand of twee toch zijn onze afgestemd op 't leven van ons twee. Want de ruimte is eindeloos en…

Kom ga met me mee even weg van al die mensen zonder huis zoekend naar een toekomst die uitwijken en inboeten hun leven in de waagschaal wij zoeken een plekje zonder krant of journaal leggen ons een lange tijd neer in het gras dat is wat ik wil alles even achter ons laten we de dag zwijgen we nu stil willen in onze dromen vrede…

‘Europa’ is geweldig als het ‘past’, Maar niet bij grote vluchtelingenstromen. Verplichtingen zijn er om na te komen, Al worden ze ervaren als een last. Dan zie je hoe ‘Europa’ zich verzet, ‘Europa’ komt dan héél dicht bij het bed.…

onder de kastanjeboom temidden van dezelfde grijze flats zingt een man met gebroken stem traag als kruiend ijs liederen over het verlangen om er niet te zijn te verdwijnen in de zwarte golven van de nachtelijke zee uren onder die kastanjeboom niemand staat stil bij dit venster op de wereld gesloten gordijnen sluiten zonlicht en…

in liefde verstrengeld vindt het wonder van liefde in moeders schoot winterse rust daar verweeft zich in blijdschap gehuld het lookgewas van leven tot lenterse belofte de kracht in hem ontgint bemind zich het fortuin gelijk de eerdere loten in zomers bloemenbed het onbeschreven blad baart met doorgegeven leven het onbetaalbare…

Achtervolgd door wat je losliet, de liefde van je leven en het leven door de liefde, kun je niet meer aarden. Het openbaart zich in je binnenste zodra je oog in oog staat met haar evenbeeld. In alle heftigheid breekt het verleden open uit je ontgraven fotodoos. Wat als je toen… hoe komt een mens tot wat hij niet wil doen.…

Het leven gaat om wat we geven en wat we kunnen ontvangen en de tijd die we erin steken Niks komt uit het niets, niks komt vanzelf Een belangrijk deel van ons leven is hoeveel we kunnen incasseren Hoeveel kunnen we hebben en wat we er van leren, het leven is één grote les We hebben allemaal tegenslagen in het leven, het is maar hoe je er mee omgaat…

Een gesloten raam waarborgt de schijnheiligheid en opent koolzuur.…

ik gedenk in respect kende je niet toch doet dit besluit verdriet, het brengt me naar een plaats waar - handen naar de keel achter brillenglazen sust de schampere lach van het leven geen oordeel, slechts het gunnen van jouw zelfgekozen rust…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…

Pijnlijk vermoeiend is het leven iedere dag. Pijn in rug en handen, de verstijvende Ledematen zonder kracht. Van rug naar Nek en de knokkels in de handen verstijft Reuma een leven van pijnlijke verbanden. Het lichaam scharniert minder soepel En pijn mergelt het leven uit het Verstijvende been. Het proces van Aftakeling is onzichtbaar voor…

zo weinig winter maakt schaatsen tot diep verlangen naar prachtig ijs of zelfs maar rommelig vol scheuren en wakken maar je schaatst wel ergens moet er dan toch de volmaakte ijsvloer zijn die zingt bij elke slag in de verte de kerktorens bijna zweef je op je schaatsen…

ze voelde zich met hem soms als een snel stromende rivier eigenlijk nog meer als een kolkende stroom van liefdeswater welke bruisend en golvend de denkbeeldige oevers overstromende in heftige ongecontroleerde golven alvorens samen te versmelten tot een bruisende klaterende watermassa die gedurende een zekere tijd haar leven…

Als ik smart voel, o dan snij ik mij om mij wat minder rottig te voelen Op die wijze komt er spanning vrij welke in golven aan kwam spoelen Zo ongeveer begon ze het gesprek zij zei: Ik moest met iemand praten Want wellicht is ‘t wel mijn gebrek dat ik 't snijden echt niet kan laten En weet je, later krijg ik altijd spijt maar dan is het…

Ik ben een tango en vul mijn danszaal met eigen klanken en dans op eigen muziek door eigen lichaam door eigen heelal. ------------------------------------------------------------ Uit: 'Hee hoor mij Ho simultaan op de brandtorens', 2014.…

ik voel aan strand de warme energie van het collectief geheugen in grijsblauw doorzichtig schilderen golven ons leven onder oplichtend wit zij kabbelen gedachten fluisteren woorden uit de boeken van bestaan alles is opgeslagen in minuscule flintertjes zand glijdend door de losse hand zacht draagt wind de refreinen van ieders lied…

“Het is de dure menselijke plicht, Ontheemden op de aarde op te vangen.” “Welnee! Straks komt, - ik voel de bui al hangen, - De hele wereld binnen. Grenzen dicht!” Zo is, nu wij elkaar hierom vervloeken, De Europese eenheid ver te zoeken.…

Een kind speelt met een ballon ze laat hem los hij zweeft weg op de wind en vindt zijn laatste weg naar de zon.…

Een andere maan licht op Wittemaan Een blanco pagina ontvouwt zich in de nacht en wij kunnen schrijven zoals wij konden liegen de woorden van liefde Een blanke maan komt op Dollemaan Ik weerwolf… et tois? Une femme loup garou en wij kunnen vechten zoals wij konden schieten met woorden van liefde Wittemaan licht op over de daken van…

Erica zocht ik aan oever,langs berm in het veld Ik vroeg het voorbijgangers vroeg het dieren in hun nest of hol Zij moesten aan mijn vragen wennen Ik bood hen geld haar -mede- te zoeken haar op te sporen Niets was me te dol zelfs advertenties in de bladen Zij kon me -in dit jaargetij- zo bekoren bij zon en 't blauw…

De beste stuurlui staan aan wal: het management managet de informatie en de tijden, de schipper koerst tussen de overzijden maar of de spitsdienst vaart of niet is onbekend. De massa fietsers op de kade wacht gedwee vloekend een Amsterdamse krachtterm: GVB!…

als schilder van licht en donker nam hij dikwijls een kijkje in zijn gemoed…

Hij droeg geen rood en scharlaken nóch purper nóch brokaat, nee geen rijk versierde mantel, sleepte langs stoffige weg of straat, Hij werd mishandeld , gestompt en geslagen werd met grof geweld beloond, ópgejaagd langs de grote menigte, door de soldaten , met doornen gekroond, dát was wat Jezus droeg, bloed en zweet op Zijn gelaat- Hij…

Samen met haar zoon zit zij in de trein, als er nog een passagier instapt, zoekend naar een zitplaats, een klein rukje aan een riem, aan het einde van de halsband een hond in speciaal tuig. Zoon vraagt: mamma is die meneer blind kan hij niks zien? Heeft hij daarom die stok en hond misschien? Mamma zegt lichtelijk verlegen, ja joh stil nou…

Wat zou ik graag geduldig zijn zoals de spin die werkt aan weer een nieuw, een ander web dat morgen toch misschien niet meer bestaat omdat de mensen het vernielden. Wat zou ik graag geduldig zijn zoals het gras dat tijden van een lange droogte kan doorstaan en dat ineens toch weer kan groeien omdat er regen viel na 't wachten. Wat zou…

Velen vullen hun bestaan met bezit en verlangen dat een gevoel oproept van euforie waarin ze graag blijven hangen maar dat is van korte duur en verzanden in melancholie dan is de cirkel weer rond en begint de zoektocht opnieuw naar het volgende verlangen maar daarin zit levensvreugde niet alleen zij die tevreden kunnen zijn en niets najagen…

Een schip vaart op zee met huizenhoge golven. Alle hens aan dek.…

Een kwestie van tijd wind en regen jagen door mijn tuin bij vlagen…

De nacht overheerst het blauwe uur dikke druppels overspoelen mijn gezicht een zwarte wolk vol tranen van verdriet verdrijft haar unieke laatste stralende licht. Terwijl ons teken in het zand wordt verdreven blijft de depressie hangen boven mijn hoofd druppels vervagen de hartstocht in het zand dat de warmte van de waakvlam uitdooft.…