Alle inzendingen, jaar 2015, week 52

hij heeft zijn sporen wel verdiend de paddenstoel…

Kolos was mijn naam uit 't diepste van de aarde eens gewrocht de handen groot, vol kracht en faam en staande met de armen wijd geheven. Beschutting bood ik wie het zocht voor zonnesteek, of storm en regen en vele wegen hebben naar mijn staat geleid symbool van kracht en moed, om naar te leven. En meende altoos er te kunnen zijn als vorst…

Het gaat om de volgende inzending (nr. 228734): Kennen we nog, de smalle weg? Met hindernissen , moeilijk begaanbaar Of kennen we heg nog steg En vragen er niet meer naar. De smalle weg, die leidt tot God In tegenstelling tot de brede weg, vol pracht Maar die niet leidt tot God, als slot Op het einde van de smalle weg, is God die wacht.…

Het oude jaar is weer voorbijgegaan Een nieuw jaar ligt nu voor ons open Laten we op een gezegend jaar hopen Er is niemand die weet hoe het zal gaan. We mogen het overgeven aan onze Heer Die de tijd en ons leven in handen heeft En ons Zijn liefde en vertrouwen geeft Hij wil ons nabij zijn, steeds maar weer. Ook in het nieuwe jaar zal Hij…

Vroeger was geloven heel gewoon Het hoorde er toen helemaal bij Maar die tijd is al lang voorbij Geloven is niet meer zo gewoon. Vroeger ging men gewoon naar de kerk Maar nu laat men het vaak afweten En is het net of men God is vergeten Door de drukte van belangrijker werk. Is het een teken van deze moderne tijd Dat men niet meer gewoon…

Als het leven mooi is Waarom voelt het dan oud En als de zon toch warm is Hoe is de dag dan koud Waarom toch die leegte Die spijt En het verdriet Waarom dat verlangen Naar wat ik achterliet Pijnlijke herinnering Aan wat had kunnen zijn Hoe kan de toekomst zeer doen Die niet en nooit geweest is Een schimmig droombeeld slechts nog Een…

1 januari een groep ganzen vliegt over – ik lees hun boodschap...…

Dwars door de spiegel zie ik op een morgen in december decennia verdwijnen. Op mijn vaders knieën rij ik spoorslags door de beemden langs de kronkelnete door de hoge gele rogge over de Hodonkse akkeren. Mijn moeders schoot is zacht. Zij streelt mijn angst weg voor gruweldromen en spookverhalen. Zij kleedt mij aan voor school en stopt nog…

Kruip je weer in je nestje? En dan zat ik er al, onder de plattebuiskachel, met poes op schoot, tegen de voeten geschaard om de pot -kelkbladeren rond een zonnebloem- aan te kijken. Boven me op de glanzend geschuurde plaat wist ik de waterketel en de zwarte strijkijzers. Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

daar rust zij, de eeuwenoude pastorie omsloten door het groene water beschermd door te hoge drempels. waar witte zwanen dwalen langs blinde paden tussen groen een heer in zwarte soutane breviert zal hij ons weer groeten? mijn hand in grootvaders hand ik ben het kind uit stille dagen in de tuin van altijd zomer bomen groeien naar de hemel…

Christusverloochening! Kerst is een verkoopfeest ’t Is een vertoning die Hypnotiseert Daarom negeer ik die Manifestatiedrift Thuis bij mijn boompje Zit ik niet verkeerd…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Je liet me staan Daar in de regen Uren wachten Op dat plein Ik dacht nog wel Er zit iets tegen Wat tegenviel Bleek ik te zijn Ik was gek genoeg Om te vertrouwen Vreemd genoeg Bleek dat een fout Wat wederzijds Had moeten wezen Bleek achteraf Zo kil en koud Je liet me staan Daar vele uren Verzopen, nat En nagestaard Wat jij toen…

telkens als ik wolken veradem smaakt lucht naar grondig water klinkt tijd tussen vroeger en later in cadans van lijdzaam metrum dan voel ik weemoed wellen fijne druppels door poriën gaan blijf ik achter alle bomen staan om drentelloos te versnellen tranen keren tot condens weerom met zilveren sluiers die 't gezicht verhullen, want alleen…

laat mij verlangen naar verlangen laat mij verdwalen, naar vlees en vreten zoeken dolen, zodat ik weer moet horen, zien, ruiken vooral laat mij binnen, met mijn modderpoten, zwarte nagels, ongevraagd en ongeschoren…

ik vraag in een laatste bericht mijn wolgeverfde huiver te ledigen in het holst van de abyss, waar binnengewanden en geest versmelten in winternachten waar geen plek meer is voor kaarslicht, maan of sterren leg ik een versteend lijf te rusten aan de hardste rand van het einde…

Waarschijnlijk zult u het ook zo ervaren, als u een ander wilt evenaren. Het is een van uw dromen Om op gelijke hoogte te komen, Gelijk op te stomen. Maar de evenaar heeft het rare, Dat je die niet kunt evenaren.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

op voelbaar papier wil ik je schrijven mijn kind ik kijk naar een gevulde wieg met ongeboren woorden zij verdragen het daglicht niet ik schrijf je mijn kind als de avond zacht zal zijn dichtgeslagen boeken wrik ik open ziel en huid keer ik binnenstebuiten om jou vast te houden uit droefenis spin ik mijn nooit gezongen liedjes jouw…

Familie, Liefde, bezinning, vergeven Even alles om je heen vergeten Na twee dagen lachen, drinken, eten Vergeet men bijna waar men was gebleven Oh ja.., oorlog, bloedvergieten en haat Want er gaat toch niets boven regelmaat ... Na twee dagen "vrede" gaat alle geweld gewoon weer door helaas...…

Soms kan je zo langs me heen kijken en toch blijf ik je zien Ik zie je graag Vlaams voor ik hou van je En van wie je houdt die wil je zien en mee gezien worden Soms denk ik was je maar wat minder knap en wat meer handiger Die gedachte komt primair voort uit eigenliefde en walst de puurheid plat de puurheid van jouw liefde, jouw…

Wat Jan Krediet Nederland toewenst voor 2016 is officiele tweetaligheid het Nederlands(Fries), het Engels geen tweeslachtigheid maar eensgezindheid geen bedreigingen maar kansen met de nieuwkomers de nieuwe Nederlanders meer matching van minima met maxima (ook met de Koning(in)) meer micro en macro-kredieten gewoon meer…

Dit gaat niet meer over vluchtelingen Maar over andere belangrijke dingen: De natuur laat ons wel/niet in de kou staan Het wil namelijk nog niet vriezen gaan ! Tijdens de verlichte kerstnachten Kwam de vorst nl. op andere gedachten: Met een warm gevoel van binnen Kunnen we alle angsten overwinnen ! Op het komende nieuwsjaar een proost…

Ik heb het nooit over Willem gehad en dat is onterecht, want Willem schreef mooiere gedichten dan Rawie, hij was de stadsdichter van Lelystad en hij was present op iedere braderie. Hij had de teneur van Hans Dorrestijn, jeremiëren met een droevige hondekop, alsmaar dichtend over zijn zielepijn. Zijn enigste dichtbundel heet 'Paniek', nog…

Ik ben al zo lang zonder vrouw dat ik vergeten ben hoe een vrouw er poedelnaakt uit ziet niet echt vergeten natuurlijk maar toch behoorlijk kwijt dat wat zo subtiel kan zijn een tepel met ijsklonten prikkelen of je tong in alle bochten wringen de zwarte paardedeken bedekt het ik zie in alle vrouwen enkel nog levenden uit decadente schilderijen…

(voor Willem de Mérode) Ik liep onlangs door Uithuizermeeden, bij het huis van jou keek ik naar binnen, gevangen gezet om het schenden van de zeden wist jij nadien veel poëzie te ontginnen. Geboren in Spijk was jij daar een eenzaam kind, in Uithuizermeeden was dat nog steeds het geval, al wist jij jezelf als meester genoeg bemind, jouw aard…

Na een pijnlijke reis vanuit Roche, waar zijn moeder hem geen blik waardig gunde en zij liever pronkte met een oude broche, dan weer geconfronteerd met zijn onkunde, leed hij nog het meest door haar afgewende ogen en niet zozeer door de kanker in zijn lijf en botten, waar hij zich veel minder door voelde bedrogen, maar wel door haar 'wat kan…

De klok telt ons leven af Kunnen we ontsnappen aan het graf in een wereld zónder tijd? Waar gisterens en vandagen niet aan ons leven knagen Waar oud en nieuw niet bestaan en strakke lijven nooit vergaan Bloemen blijven geuren en Jurkjes niet verkleuren Aan de slag gij filosofen Voor mij is het de laatste strofe PS, levensles: Zei een…

Ach, hoe ik het vandaag ook formuleer Het kerngevoel valt haast niet weer te geven Al is dit schema nauw met mij verweven Zes regels zijn te weinig deze keer Ik zal niets af gaan zwakken of verheffen Ik dank u en ik hoop u weer te treffen…

Hij floeg de tanden uit mijn bek (vandaar dit laftig fpraakgebrek), maar toen hij éven ftond te flapen, greep ik naar mijn geheime wapen: mijn linkfe hoek, ietf koloffaalf, en hij ging plat in ronde twaalf.…