105 resultaten.
Dekmantel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 86 in ongelijke tred
loop je met
blaren op de ziel
niemand
die het ziet
of toch
iedere keer
valt je masker
in duizend stukken
nog voordat je
gaat zit het er weer
op gelijmd
dankzij honderd
tranen
tot de maan
haar entree doet
vlucht je
ongemakkelijk
de nacht in…
Stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 stilte valt vanuit haar ooghoek
over onuitgesproken woorden
haar blik op oneindig
het bestek onaangeroerd naast het bord
verlichten kaarsen een te vroege schemering
waar weemoed verborgen ligt onder het
met zorg uitgekozen tafelkleed
voor deze speciale avond
schaduwen dansen op de muur…
Voltooid Verleden Tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 327 Even zag ik je lopen Dré,
een jonge man met aan de ene hand een kind,
een ander kind er achter aan,
en in de andere hand een tas vol vuurwerk
Maar nee, je was het niet..
Even zag ik je weer zitten Pieter
aan het water, genietend van een broodje paling
en een biertje
Ik knipperde met mijn ogen, je was het niet..
Terug thuis bij Jan…
Terugblik met nostalgische gevoelens.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 591 het Franse platteland
de vaak geroemde campagne
bergen, heuvels, weilanden,
bossen en meren
de drang om hier ooit
terug te keren
de rust en stilte
haar intense natuur die
je snel deelgenoot maakt
van een ander levensritme en
na verloop van tijd
positief invloed heeft op
je gemoed
alsmede het gebruik
van 't gezonde verstand…
Aan 't gas in 2016
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 255 Wanneer de klok straks twaalf heeft geslagen.
Als we het glas heffen in een eendrachtig gebaar.
We de beste wensen hebben voor elkaar.
Een oog dicht knijpen voor hen die zich misdragen.
Het nieuwe jaar heeft ongetwijfeld verrassingen voor ons in petto.
Hebben we straks allen juist minder; dan meer inkomen netto.…
Kortom...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 457 Mijn hoofd is te vol
Ik kan niet meer denken
Mijn handen bibberen te erg
Ik kan niets meer vasthouden
Mijn benen zijn te zwak
Ik kan ze niet meer laten staan
Mijn voeten zijn te moe
Ik kan niet meer blijven staan
Kortom……
Een blauw gedicht van Vincent.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 115 Aan een diepblauwe hemel wolken
van een dieper blauw dan het
blauwste blauw van zuiver kobalt,
en wolken van een helderder
blauw zoals het blauwachtig
wit van de melkweg.
Tegen een blauw fond
helder schitterende sterren
groenig, geel, wit roze
opalen, smaragden, lapis lazuli,
robijnen, saffieren en daaronder
de zee zeer diep ultramarijn…
Waar stopt u mee?
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 91 Uitgebuikt en aangedikt,
volgevreten en verzadigd,
ballen zwiepen naaldjes
los en lichtjes doven.
De hysterie rondom Jezus
zijn verjaardag ebt
weg, met het vervliegen
van deze laatste dagen.
Tussen kerst en 1 januari
genoeg tijd te herkauwen,
welk geneugte
eraan moet geloven,
wat anders moet of beter kan.
Want zonder…
Imperfect
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 248 Als vanzelfsprekend je wordt ontnomen
en verandert in een handicap,
een gemis of verloren
vaardigheid.
Wanneer dr ergens iets klem zit,
blijft hangen of zich groter
strompelt, naar een knellende
onvolkomenheid
Geef dan geen centimeter toe,
maar vecht meedogenloos,
want wilskracht bergt
hoop en vrijheid.…
Mussen en mezen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 494 Steeds meer mussen en mezen
lijken vegetarisch te wezen.
Wormen gaan dr niet meer in,
en in vliegen hebben ze geen zin.
Ze hangen en hoppen maar wat rond in mijn tuin,
krijsen hun bestelling fruit en brood, donkerbruin.
Ze worden ook steeds brutaler,
en tikken nu zelfs tegen het raam,
zodra ze mij in het vizier krijgen,
tjilpen ze met…
Zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 Is het uitzicht op een hemel,
hel of herkansing
niet gewoon een loze belofte
ongestaafd en niet bestaand?
Een dwangmiddel tot een
dienstbaar nuttig leven,
en dat er na de dood
geen tweede kansen zijn?
Dat wanneer je dat witte licht ziet,
of een tunnel, er ook
geen stilte rest, maar niets,
zelfs geen zwart.
Hoe is niets te bevatten…
Relativiteit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 98 Ik reisde 39 maal
om de zon,
en ben halverwege
ronde 40.
Ik heb het heelal
gezien en de
zwaartekracht
verleid.
Ontelbare keren
kwam ik los,
maar aarde trok
me altijd terug.
Nu ren ik achteruit
tegen de draaiing in,
op een dag stijg ik op en
versla de tijd.…
Vazig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 Ik krioelde tenenkrommend
Verstomd over de leegte
Ik kon niezen, rollen, hijgen
Knijpen, grommen, tot ik brak
Ik was een vaas, mijn bloem was dood
Mijn water bruin
Mijn vel gebarsten
Ik stond bovenop een iets
-niemand kon het plaatsen-
En ik danste, speelde, zong
Werd haast woest om al mijn vreugde
Niemand zal mijn zijn ontnemen
Ik…
Tijdstrap?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 Verworpen
in de strijd,
geen doel dat
het middel heiligt,
we worden door
onszelf gestenigd,
oneindig traag
door tijdsbeelden gepijnigd
rollen de vurigste stenen
aan om in de laatste
uren tegenover elkaar
te staan, vonken bloed
en hoop
die samengaan
in de samenloop
van eb en vloed
van nog te
verkennende structuren…
Brekend in een kus
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 70 Door de schaduw
in mijn rugzak
besta ik niet, al
was het maar voor
even de dorst gelest
uit de tijd van gisteren
voortgestuwd en
aangevuld met andere levens
blijft hij mijn vriendin,
zwanger van een aanstormende golf
eerst veraf, nu angstig dichterbij,
wie niet wil winnen,
heeft al verloren,
kom aan mijn borst
spat in mijn…
Bonbon en boterbabbelaar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 135 dronk thee in doorzichtig porselein
sierlijk met de pink omhoog
in de lucht geurtjes van jasmijn
jij slurpte, glimlachte verlegen
zo kom ik jou nog steeds tegen
denkend aan jou, de ogen sluit
reden geef en daarom mij uit
jouw stem blijf horen in de regen
druppels, die ons namen geven…
Op de drempel van een nieuwe start
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 De geest van de vrek
die woekert met zijn
aardse tegoed; heeft
de drijfveren van het
hebben die hem doen
vergeten hoe die
leven moet.
De geest van de vrek
kent drie historische
fasen die 's nachts
bij hem aankloppen om
empathie, dat hem nimmer
deed verbazen.
Verschijningen in drievoud
van de geest van een heel
leven, die een…
Strelende handen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 170 Alleen jij biedt mij jouw handen,
wanneer ik bang ben in het donker
van de nacht. Jij biedt ze mij bij
mijn erkenning, dat jij mijn verassing
bent waarop ik zolang heb gewacht.
Alleen jij speelt met mijn huid,
wanneer wij intiem samen zijn.
Zachtjes streel jij oude wonden
en zalf jij met de zoetheid van
het gelukkig zijn.
Alleen als ik…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 142 Minuten gaan aan mij voorbij.
Mijn tijd woekert, zo het zij.
Spijt dat zij zo zinloos aan
mij voorbij kan gaan, verspeelt
zij iedere reden van bestaan.
In gedachten denk ik dat zij ook mild
kan zijn. Dat zij niet immer scheidt
met pijn. Ik wil op de wijzers van de
klok kunnen vertrouwen. Mijn tijd aan
hun wijsheid toevertrouwen.
Uren worden…
Het Behouden Huis
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 154 Het Behouden Huis heeft mij behouden.
Afgesloten van de wereld in de winterse
koude. De poolberen op het ijs hielden
mij gevangen; ver van huis gestrand op
mijn wereldse belangen. Op Nova Zembla
vervolgde mijn leven zijn spoor;
Mijn voetstappen in de sneeuw waren maar
een fractie van wat ik achter mij verloor.
Het Behouden Huis heeft mij…
De tijd vliegt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 De tijd vliegt.
Maar wat niet liegt
dat is de tijd.
Een oud jaar raakt
zijn verleden kwijt,
dat hem ontnomen zal
worden door het
nieuwe bewind. Het omzien
naar geleefde tijd wordt
door de toekomst even verblind.
De tijd vliegt.
Maar wat niet liegt
dat is de tijd.
Het oude jaar torst
een zandloper met vlijt,
die iedere laatste korrel…
Heilwens
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 341 Aan mij de eer om met een laatste woord
Tweeduizend vijftien af te mogen sluiten.
Om twaalf uur ga ik eventjes naar buiten,
Waar dan al menig heilwens wordt gehoord.
Het jaar tweeduizend zestien dient zich aan,
Dat het met allen maar heel goed mag gaan.…
Een schoon schrift
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 Witte vredesduiven,
vleugel veders wuiven op vreugde melodieën,
in een maat van drieën.
Beschrijven banen in het luchtruim.
Zwaaien tot ziens,
drijven in hun vlucht schuin, om weer bij te draaien.
Komen uiteindelijk onvermijdelijk terug in dienst,
dat is het fraaie.
kalm meren in de haven waar wij verkeren
door te keren en koeren, ter…
Sta jij daar?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 369 Wat zijn dagen
Wat zijn uren
Wat is iets breekbaars
Dat ik vast blijf houden
Wat zijn tranen van verdriet
En wat vertel je me niet?
Wanneer liep ik voor het laatst
Met jou
Door de groene velden
Langs het levenspad
En toen enkel vergat
Waarom eindig ik niet
Ik kon je toen al beter horen
Waarom is dat wat je riep
Niet meer te verwoorden…
Gered
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 146 Gered
Net kwam jij,
mij op het juiste spoor tegen,
toen ik
mezelf verloor
uit mijn geestelijke bazaar,
je reikte mij je hand, als mens verwant
mijn hart sloot haar wonden,
en nu nauw aan u verbonden
om als twee mensen het liefdes universum
te doorgronden.…
Dromen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 173 De vervaarlijk krakende barsten in mijn gemoed,
door een portie amoureuze treurnis,
niet eens geprobeerd om de juiste weg te kiezen.
Mijn troost is onderkoeld, bijna bevroren.
De brakke cocktail van hormonen,
tranen en zweet,
geserveerd door aanstellerige meiden.
Ik zit gevangen in een deinende massa.
Mijn ergste nachtmerrie heeft mij verwrongen…
prikkelbaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 stekels opgezet
of opgerold tot een bal
pure bescherming…
Kieren dichten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 123 Wichelend met woorden
proberen kieren te dichten
om de kou buiten te houden
wat warmte te koesteren
Kom lees wat dichterbij
proef van de woorden
en warm je aan de zinnen
Verwonder elkaar
telkens weer hier
in je moedertaal
met je eigen verhaal…
onomkeerbaar
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 317 meer en meer
worden boterhammen belegd
met achterdocht
beschuldigingen vinden het heden
branden handen langs borden
waarin grote barsten blijven
't dagelijks opruimen
worden knelpunten, het bekladden
van verdwenen mes-steken
geen enkel beeld
kan nog rusten; achteraf uitgetekend
in een te kleine kamer
waar voeten gekluisterd zijn…
Zie het bijzondere in het gewone
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 Geniet van de stilte
en van kleine dingen
die je tot nadenken dwingen
kijk naar de blauwe lucht
waarin witte wolken zweven
en naar de vogels in hun vlucht
zie de schoonheid van alles om je heen
al ben je alleen en heb je verdriet
rijs als een feniks
want een ander doet het niet
ga mee met de stroom van het leven
zie het bijzondere in het…