Alle inzendingen, jaar 2016, week 6

ik moet, na opening van zaken, niet te lang wachten met opeten want verschoonde tijd zal ooit voor bederf zwichten als de termijnen zijn verstreken, is al het geduld vergeten dan blijf ik zoeken naar woorden om mijn gaten te dichten Kann Spuren von Erdnüssen enthalten Ungeöffnet mindestens haltbar bis; die Vergänglichkeit…

ga vijftig jaar terug en nog eens vijftig jaar en doe dat twintig keer zijn we terug in het jaar duizend twintig mensenlevens na elkaar passen makkelijk in een klaslokaal en je hoort ze ook praten al die stemmen uit de verte recht voor je neus je kunt zelfs kwaad worden die wil ik niet meer horen ! terwijl we ons toch om tafels…

niet meer zijn wie je was ben ik dat dan die vrouw ken ik haar heb ik haar ooit eerder ontmoet waar komt ze vandaan en waar is die andere vrouw gebleven soms zie ik haar heel even als een oude vriendin die ik veel te lang niet gezien heb…

Geraakt door de cello zweeg de contrabas: zo gevoelig als jij kan ik het nooit maken Weet je, sprak de cello ik besta bij de gratie van andere instrumenten want een lange solo gaat toch snel vervelen Dus laat me maar horen welke tonen ik nog mis dan maken we muziek…

het zicht waardoor helden onvindbaar lijken toch hangt dit blaadje nog altijd onvermurwbaar aan de boom niet dat de wind niet genoeg z'n best doet evenals de regen het vertroebelt alleen zo het zicht…

Luister eens, ik hoef niet altijd gelukkig te zijn, of gelukzalig te stralen om het leven dat ik leef. Liever jaag ik er achter aan en lig ik in een bosje met geweer en hoed waar ik geduldig wacht. Komt geluk dan nietsvermoedend voorbij geslopen, dan schiet ik en bewaar hem in de vriezer, voor mindere tijden. Alles wat er over…

met kabels als vleugels tart je de zwaartekracht vallen is vliegen als je geboren bent om te vliegen wandel in de lucht loop over glas van de hemel naar de aarde spring van de brug zweef en beweeg in ruimte en tijd go to the edge and peer over it wie ben je?…

Teken mijn ziel Met oogpotloden Die hun kleur onttrekken Aan de immense diepte Gevuld met Mijmeringen en dromen Teken mijn ziel Die ik zelf Lang geleden En voor eeuwig Ben verloren…

We waren twee weken tezamen in een huisje op een camping in Ouddorp-aan-Zee, waar we de kinderen vermaakten met liedjes en Bijbelverhalen, waar ik stiekem meesnoepte van je lach naar de kinderen en waar jij sokken breidde, terwijl de drie heren bier en wijn dronken, zich volop beschonken de drie maakten een stoelenbouwwerk, wat zij…

Veertig dagen zijn lang genoeg om stil te blijven staan was het de straf die Hij droeg of is het anders gegaan Jezus het offer of slachtoffer twee verschillende vragen onder het kruis beseffen we Zijn kracht dat Hij het wel heeft gedaan volbracht heeft gedragen veertig dagen zijn lang genoeg om in beweging te komen Hem…

Hij kent mijn adem Beter dan ik hem zelf Ooit ken Elke onbedoelde Vingerwijzing Pikt hij op - Hij kent mij Zoals hij er is, Zoals ik er ben, Zoals wij er zijn…

er woont een wereld terug in mij waarin huizen vol met mensen lachen en leven bomen hoopvol wachten op bladeren uit hun knop vogels hun mooiste liederen fluiten kinderen onschuldig buiten spelen op het plein ik loop daar en denk wat heerlijk om hier weer te zijn…

De bast wijkt op sommige plekken een beetje, waar zij naar buiten spiedt en ziet of t tijd is om groen te ontvouwen. Wat krom door het meebuigen op de wind, wat haar weerbarstig maakte, kleven in kieren fluwelen kussen, waar de regen altijd slaat. Vele jaren ringde zij rond, oh de stormen die zij doorstond. Kon zij verhalen,…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

de uren in beton gegoten de ziel bevroren tot op het bot onwrikbaar is het ingekapseld hart de handen op de rug gebonden opgesloten in de kale kerker van onaangeraakte uren hoe minder ik beweeg hoe meer ik schrijf hoe meer ik schrijf hoe minder ik weet…

assepoester veegt en veegt alle as veegt ze bij elkaar hier en daar ligt een donzig veertje uit een ver verleden zacht wit kwetsbaar vermengd met zwarte as zachte as witte aarde kwetsbaar wordt kracht nu het vuur gedoofd is kan de vogel herrijzen deze keer geen struisvogel maar een adelaar die vliegen kan…

Het park ligt er niet meer onbevangen bij langdurige regenval heeft de wandelpaden onbegaanbaar gemaakt, net zoals onze liefde die zo ver van de natuur verwilderde door dromen van beschaving in het holst van de nacht regenplassen, als kind waren we er blij om met onze laarzen aan sprongen we in stilstaand water maar nu de tijd het getij in…

Ik huil totdat je brandt totdat je leert totdat je vecht totdat je gelooft dat je leven zin heeft Totdat je geeft totdat je verliest totdat je drie keer je leven leeft Totdat de waarheid een leugen wordt Historie de toekomst wordt…

Die nacht dat je binnen vloog En rustig op mijn vingers zat Het gebeurde nimmer meer Werkelijker werd de droom nimmer Een gevoel dat onbeschrijfbaar is Wetend dat je nooit meer Van iemand anders zal kunnen houden Doch niet kan blijven dwalen In het labyrinth van het verleden Je leven voortzet En jezelf met elke dag Een beetje meer verliest…

Wie zelf aandachtig wolken maakt, ervaart het verstrijken van de tijd. Wie rookt en in zijn wolken staart, proeft een smaak van eeuwigheid. Wie samen wolken blazen, scheppen rust en ruimte. Wie diepe rust beleven, beseffen wat vrede is, en wat gelukzaligheid.…

In ons handelen mogen we uitdrukking geven aan veelvormigheid en vrijheid beslissingen nemen op grond van gelijkheid niet krachtens dwang of geweld daarom is handelen een werk van de hoogste menselijke activiteit niet te verwarren met arbeid waar we ons zelf en anderen letterlijk slaven van maken van wat wij werk noemen zij…

Klaar zat hij met thee en glazen Snoeperij zelfs en een vriendelijk woord Op een bergtop had hij zich genesteld ons zien klimmen gelijk.... een berggeit opgaand in 'n leeg landschap Knap,'t heeft mij -toerist hier- doen.... verbazen Gastvrijheid als vanzelfsprekend.…

kleurloos zijn onuitgesproken woorden die hun betekenis niet kunnen dragen ze hangen in het luchtledige waar zwaartekracht geen vat op heeft het blanco schilderij hangt verlopen aan de wand tot gisteren hield het verloren dromen gevangen die altijd hadden willen ontluiken maar onmogelijk tot hun recht kwamen daar de schilder het bij voorbaat…

we komen in onze toekomst aan treden buiten oevers verkennen het land dat zich altijd in vlakte verschool dat zich binnendijks veilig waande voor de bocht in de rivier de stroming houdt voet bij stuk van hoog naar laag beneden wacht de zilte moederzee oneindig gestaag nu we de stal ruiken, horen we de branding ruisen we verlaten…

wanneer de wind zijn adem mengt in een regen van verlangen een zee van sterren de nachtelijke hemel spiegelend overheerst dan laat ik mij dromend meedrijven in de saamhorigheid van een mooie werkelijkheid…

Ergens is dat omslagpunt waarop je kiest voor beige oma-onderbroeken, en je benen niet meer scheert omdat er niemand is die er nog over streelt. Er komt een moment dat je plots langzamer loopt dan de rest, net een pas trager, omdat je tussen de stappen tijd over hebt om vogels te zien vliegen. Ergens halverwege word je ingehaald…

Het kind pakt vol vertrouwen De hand van de man, de grijsaard Die zijn vader is, Of zijn opa, Dat maakt ook niet Zoveel uit, wat telt Is de onvoorwaardelijke liefde Van de mens wiens adem hij kent Als was het zijn eigen adem, Die net als hij een mens is Die Adam heet, een mens die door De adem geschapen is…

we kwamen los van de woelige jaren onze volle koppen maakten we leeg we bewerkten de waarheid en lieten dingen weg we keken niet meer onder het grote kleed de meedogenloze tijd penseelde onze poreuze huid we spraken zacht in onze laatste dagen…

Ik ben een pad Wie doet me wat Ik spring op en neer op mijn gat En als jij mij wilt pakken Dan zet ik jou te kakken Want ik ben sneller dan de wind Dus denk niet dat je mij ooit vindt!…

Ik zie het leven door heel andere ogen Je afscheidsrede vond ik prachtig hoor Het ne me quitte pas, het jongenskoor Abide with me, het was heel ingetogen Ik zou mijn lief je tranen willen drogen Ontsluit je hart en ziel, leen me je oor Nu ik het voertuig van mijn geest verloor Kom ik in vlinders op je toegevlogen Dans ik in goudvonk boven…