Park

Het park ligt er niet meer onbevangen bij
langdurige regenval heeft de wandelpaden
onbegaanbaar gemaakt, net zoals onze liefde
die zo ver van de natuur verwilderde
door dromen van beschaving
in het holst van de nacht

regenplassen, als kind waren we er blij om
met onze laarzen aan sprongen we in stilstaand water
maar nu de tijd het getij in beweging heeft gezet
is er van het kinderlijke hart niets meer over
dan een roestige klok die almaar vraagt om genade

want het geweten heeft niet stil gelegen
tijdens de donkere nachten in de gevangeniscel

onweerswolken, je hebt ze lang niet gezien
je staart nu vaak uren naar de wolken
misschien dat alles zal veranderen

bomen, wat zijn ze wonderbaarlijk van dichtbij
nu je weer vrij bent wil je alles voelen
de weerbarstige schors, de kale takken

de onzichtbare beschaving van gevallen blad.

blad gevangenis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 74