Alle inzendingen, jaar 2016, week 6

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

gewapend met graafmachines is het gevecht losgebarsten omheining is niet meer of wordt uit de grond getrokken om de kustlijn te beschermen tegen wind en zeewater mensen worden gezandstraald terwijl zij zich een weg banen tegen de wind in, zand zit overal mascara loopt uit golven beuken op de kust knabbelen zand van het smalle strand…

Je was in een speeltuin een speeltuin met een echoput Je kende... noch betekenis noch ervan het nut Je zag... de kinderbenen hangen over de rand Bij brand kon je water eruit putten De emmers gingen dan van hand naar hand om het vuur te blussen maar ondertussen gingen m'n ogen naar die kinderbenen Ik hoefde…

als er een storm over ons heenraast en je zit in een hutje onder donder en bliksem die alles wegvaagt net in de tijd dat je een beetje begint te denken is er nog een slimmer iemand misschien wel broer of zeker zus die roept dit is een straf ! een straf van ...de goden ! dus luister naar mij en zie en hoor wat ik doe ! met…

Met het nipje mochito dat ik nam, warmt nu zachtjesaan mijn maag en ik roer afwezigheid in het glas met de blaadjes mint die ik zopas plukte uit de border van mijn plaatsje. Zat ik maar naast je in verlegenheid, met jouw warmte tegen die van mij en af en toe wat oogcontact waaruit meer dan wat dan ook op welke plek iets spreken zou van werkelijkheid…

die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen als motten dansten de vlokken rond de panden om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen waarin…

Wij zaten -breed uit- aan de rivier Gewoon zitten en kijken ons vertier Er kwamen vogels over wolken ook En samen... werd een spel van kennen en herkennen van tellen en hertellen van taal en verhaal Wij zitten aan de rivier diep in jouw jas gedoken aan niets heeft het ons ontbroken Nog stroomt er die rivier en vloeiend…

Soms fluister ik je naam midden in de nacht terwijl ik in bed lig alsof ik je daarmee naderbij kan krijgen dat heb ik ook met Maxima gedaan maar die vertikt Willem te verlaten wat ik een zwaktebot vind ik deed het ook met Carice van Houten maar die geeft geen sjoege vindt zichzelf te mooi en te belangrijk net als Astrid Joosten en…

Als mens weten we ons vaak zo groot blijven we rondlopen met het oeridee dat we zullen overleven maar wanneer er natuurrampen plaatsvinden herinneren we ons soms in een schok weer even de dood…

vroeg stapt de pelgrim met herfstzon door het doolhof en vraagt naar de weg…

Een droom Een droom Een droom komt voorbij Een droom waarbij Het licht bij bakken Naar binnen komt En de rotswand van het Donkerste donker van de nacht In stukken splijt - Openingen ontstaan, Grotten, holen, Scheuren worden schuren Waar het licht In schijnt, waar De zon warmte brengt Voor mensen op drift, En onderdak…

De noodzaak die mensen voelen, om zich uit te kunnen spreken. Tot niemand en tot iedereen. Het verlangen van iedereen, om te worden begrepen en verstaan. De behoefte van bijna ieder mens, om eens zijn gevangenis te verlaten. Dat alles jaagt op het kloppend hart, van ons geheime, dichterlijke bestaan. Met godsdienst heeft dat niets te maken…

Vlijmscherp weer, deze stunt van Albert Heijn De messenset om mee te kokkerellen Zorgt dat je al je vingers na moet tellen Dus blijkt er nu een grote vraag te zijn Naar pleisters en verband voor deze klanten Zo snijdt het mes bij Appie aan twee kanten.…

als een kleine jongen zit je daar de ruggengraat dun daar deze nooit gestreeld is altijd op zoek naar bevestiging al komt deze niet binnen lijkt jouw hart een bodemloze put die jouw schoonheid niet terug echoot de zoektocht nog immer gaande…

ik voel me verantwoordelijk niet alleen vandaag maar ook gister ver daarvoor, nog afgezien van morgen de maanden die nog komen gaan te vertellen wie je was hoe je leefde; wat je deed en achterliet over begeren en leren in elkaars aanwezigheid nu moet het witte gat gedicht met geschrijf en met verhalen zodat je niet weg maar in plaats…

Moet je ook wat drinken? Nou nee, ik moet niks en wil je zeker niet dwingen. Maar als er iets te moeten valt, dan moet ik regelmatig poepen, meestal tegen de klok van zeven. Drink je 3 dagen helemaal niets dan ga je dood, ergo een noodzakelijk kwaad, als je wilt blijven leven. Dus ja, ik moet wat drinken, doe mij maar…

je stroomt bijna over van wilskracht in de morgen, in de middag, in een kerstnacht verscheep je, en voedt, vrij van weeklacht duizend jaren, zonder maren, dat mag aandacht…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…

Uit de wimpers van de strijd gevallen woorden duizenden stemmen van een andere oever wachten op hun uitbotten als gespannen veren, kenmerken van roestige schakels van deze tijd, afkomst en toekomst zijn niet voorbereid, verwachtingen glijden onder het boegbeeld door, contouren van een megalomane symboliek, schuurt de kiel van menig scheepje…

Ze vliegen altijd rond in Callantsoog Een ieder vreest hier hun brutale bek Op bakjes friet, het kind zijn zoete spek Ze schieten graag met scherp, wie houdt het droog Voortdurend op onze hoede voor hun kogels Birdshit! wat moeten we toch met al die vogels?…

We konden ons wel voorbereiden op het moment van overlijden maar niet op hoe het voelt nu jij er niet meer bent Het afscheid was een momentopname maar de leegte die daarna ontstond die diepe afgrond die blijft altijd Ooit waren we samen nu leven we in verschillende lagen van ruimte en tijd fysiek gescheiden maar zielsverbonden…

Meer dan dertig jaar geleden trof ik jou in Ouddorp aan Zee je liefdevolle glimlach was als de zegen van een toverfee heden herinner ik mij jou als een ware beminde ook al gingen we nooit bloot maar in bikini en zwemslip verder niet die tongzoen op het strand ben ik nooit vergeten terwijl je zei dat je verloofde in een Arabisch land…

Overkomt mij in werkelijkheidsdromen geen zuurstof krijg ik dan door jou sprakeloos ben ik want jij bent mijn spreken sidder bij de muziek van je stem waar ik zo van hou door je ogen verruimt mijn blik naar oneindig jij lieve zielezuivering zo zijn we elkaars onderkomen stort je gedachtenstroom maar in mij dan word…

we hielden jouw hand vast in de onze kusten jouw koorts we streelden jouw wangen en we lieten onze tranen los in vrije loop je mocht gaan – we wilden het niet – het verdriet was groot toen je ons verliet maar toch zijn we blij voor jou, jouw pijn is weg de koorts gesust, jouw rustige slapen zacht gekust in dankbaarheid, in…

vergeef mij dat ik anders naar jou kijk vergeten ben hoe je lief te hebben mijn hart klopt allang niet meer jouw naam soms zoek ik nog de vrouw die mij droeg tussen woorden en gebaren de haat en het verdriet maar jij bent er niet slechts een vreemde vol bezwaren die al vroeg de zorg aan een ander liet…

Spiegels in paskamers zijn anders dan bij mij thuis, rimpels die er niet waren, grijnzen me lelijk tegemoet. Zie ik daar een eerste grijze haar, nee dat is niet waar. Ik staar naar een vreemde die ik niet kan zijn, en zij kijkt stoicijns terug, en wacht tot ik verdwijn.…

De duizend doden Die ik ben gestorven Liggen begraven Ver achter mij In de wereld van Vergetelheid, Alle momenten Die mij van mijzelf Vervreemdden - Aan de einder lang En breed verdwenen - Zijn niet meer, Want in het verleden Is de tijd niet meer…

De Poepbank vraagt beleefd om te doneren U brengt een bakje met wat verse stront Dan maken ze een ander weer gezond Door een extract ervan te injecteren Ze kunnen ook uw bolus goed gebruiken Ik zou ze eens een poepje laten ruiken.…

Ja doei, ik ga nu zelf even genieten Emotioneel trok ik de zware karren Hielp ik altijd de knopen te ontwarren Plus leidingwater bij de wijn te gieten Vast slaaf geweest of bij de Jezuïten Dat meegenomen naar volgende levens In mij gegrift bij nadere gegevens Het wilde mij pas nu te binnenschieten Bezjoer, hierbij geef ik de brui eraan…

De schaamteloosheid van onrecht en onmacht, verminking in de willekeur van plaats en tijd, verbannen door een ruis geplukt uit het heelal het bestaan verveelt zich in mij onwillige weerwil van de zondenval een mensbeeld waarover ik struikel, herhaald in de scheidslijn van de horizon, wordt schrikdraad van het verleden versnipperd…