Alle inzendingen, jaar 2017, week 8

ik oefen voor het meesterschap in het vinden van het onzegbare dat ik tot op het bot ontkleden wil ik wroet met beide handen in dorre aarde naar wat niet gezegd kan worden tot de kale essentie het daglicht verdragen kan zal ik snoeien en temmen met schaarste moet ik haar voeden totdat een kleurrijke helderheid zich ontpoppen…

in jonge jaren onbezorgd groeiend van kleiner naar groot met zin in het leven dat dan nog toch zich toelachen laat later – als liefde passeert ent zich uit passie van en voor elkaar het wonder van leven dat in en aan jou tot toekomst ontgroeit waar zo het leven zomert moet de zon schijnen maar bliksemt heldere hemel de boze boodschap…

In het wit kan een gedicht gezet maar je kunt het ook laten onder de foto een spinsel schrijven over liefde en trouw tussen een man en een vrouw Niet konden laten van elkaar te houden zelfs na de dood Twee engelen spelen met hun instrumenten een loflied op het zijn Een valse toon komt door het kriebelen van de nieuwe veren in de vleugels…

Na 12 jaren samen moet ik verder zonder hond Het beest Is mank, stinkt uit zijn bek En likt voortdurend aan zijn kont Vandaag laat ik hem voor 't laatst uit Morgen krijgt hij van de dierenarts een spuit Ben ik eindelijk af van dat eeuwige geblaf Die natte neus steeds in mijn hand En de stank als 'ie in het water is beland Wat zal het leven…

Ik weet inmiddels dat ieder mens ertoe doet en dat ieder mens telt, ook al is de huidige maatschappij daar nog lang niet op ingericht. Niemand is een niemandal, ook al claimen veel malle mensen, dat dat wel zo is. Gemis aan inzicht en verder allemaal gelogen dramatiek. De liefde is niet slechts voor uitverkorenen, maar voor iedereen, ook…

het breekt de gaafheid is verdwenen breuklijnen kleuren in toegelaten licht de vorm gaat teloor in vertrouwd decor vernieuwing vonkt uit opgesloten zijn vrijheid heelt de innerlijke pijn van ontsluiten zodat dromen weer in kunst kunnen wonen…

Ik zag een meisje mutsjes maken: Zij hield, op hare malse schoot, Een mutsenbol, zo zwaar als lood, Mismaakt van mond en neus en kaken, Een kunsteloze beeldtenis, Gelijk dat goedje doorgaans is. Zij kneep en plooide dus haar mutsje, En, onder 't plooien, schonk ze mij Een vriendlijk lonkje van terzij, Dat straks gevolgd werd van een kusje;…

Ik word zo langzaamaan verkiezingsmoe De strijd gaat doorgaans niet over de feiten Maar over wat men iemand kan verwijten Uit elke sloot komt weer een oude koe Maar straks doet iedereen weer trouw zijn plicht Een kalf verdronken...kom die put moet dicht…

Europa is een woord, als alle woorden Verjaagd, vernederd. Aan de horizon Dwarrelen nog wat vage slotaccoorden. Geen die ze hoort. Van niets meer ziel of bron. Arm troetelkind, te vaak, te schril geprezen Met slechte adem, achterna gezeten Door charlatans, bemind met bullepezen. Alleen nog kermisvolk wist hoe je heette. In het lawaai verdween…

Er was eens een kereltje met trots op de boekentas - I hate school - gepend Partner net de deur uit dus vet genant spijbelen Ik hield mijn kop maar het was vaak toch bikkelhard Te schadelijk te tergend Wat blijkt Bijscholing heden al is het dag en nacht Dus hoge scores gegarandeerd Trots dat ik je mocht en mag blijven bijstaan! Ik bén…

Op veertig lichtjaar vliegen vanaf hier, Ontdekten Belgen laatst een stel planeten, Wellicht bevolkt met slimme alfabeten, Of leeg, zelfs geen eencellig dier. Maar Belgisch bier dat is er zeer beslist, De nieuwe ster heet daarom nu Trappist.…

Examinanten vlak voor de de proeve om vanaf dan een geslaagd deelgenoot aan dit leven te zijn. Na veel pijn en dagelijks zwoegen kan een harde training een winnaar geven; beloning oogstend na heel veel pijn. Van een volwaardig leven wordt geen garantie gegeven. Een diplomahouder kan ook tekenen voor de zwarte pagina's in het bestaan…

vaarwel en tot ziens net als ooit wees welkom blijft eeuwig verbonden aan wat leven mensen zijn doet onwerkelijk daarom is nu jij als bij windvlaag in onbewaakt ogenblik stilletjes bent vertrokken naar de overkant van tijd en zijn een welgemeend gedag een woord van waardering voor de momenten samen kan eerst daarom nu een jaar…

Ondanks de luxe die Hoogheid Prinses Irene heeft waardeer ik de boodschap die zij telkenmale geeft en welke absoluut moet worden opgedragen aan alle politieke en maatschappelijke lagen want het gaat natuurlijk om een groter geheel ja het gaat om absoluut onnoemelijk intens veel wat zij in een zeer heldere brief weet te pareren dat het ontkennende…

“Niet klagen maar dragen” wordt er gezegd Nergens een lichtpunt, alleen maar zorgen Dat gaat maar door, iedere nieuwe morgen Misschien zijn al die klachten wel terecht. Klagen is van alle plaatsen en tijden Je wilt er graag met iemand over praten En voelt je dan niet zo eenzaam en verlaten Maar toch probeer je klachten te vermijden. “Niet…

tramrails liggen er verlaten bij men fluistert dat ‘ie al meer dan een half uur vermist wordt het bord dat aankomsten voorspelt lijkt van slag, en geeft aan dat ‘ie er had moeten zijn in de verste verte is er nog altijd geen ros in aantocht dus klim ik weer op de fiets de wind geeft mij vleugels…

Hij weet zich niet te weren zijn omgeving zal het hem niet leren zijn kwelgeesten worden geesten in de nacht heel vaak heeft hij ze dood gedacht de wanhoop en de smart, ook de angst ze kleefden aan hem en bleven het langst normaal zal hij niet meer worden een opgewonden treurnis met een leeg hart alles wat overbleef was alleen maar smart…

Een zon met zéven aardes, net ontdekt! We hoeven ons geen zorgen meer te maken Nu onze eigen bol dreigt op te raken We blijven hier zolang de voorraad strekt En daarna pijlsnel naar die nieuwe ster ...Er is maar een probleem; 'n beetje ver!…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur. Toen we kusten achter…

Examens de schrik van menig jonge mensen. Alle trucjes heb ik de revue zien passeren. Beschreven billen onder de korte rokjes. De achterkant van de meetlatten, briefjes die op de zotste plaatsen werden meegesmokkeld. De eerste slimme rekenmachines uit mijn tijd, daar kon je al bepaalde bedragen of formules instoppen. Als geheugensteuntjes maakten…

De grijze wolken zijn hetzelfde als toen ik je voor het eerst zag en we zoenden, alsof er niets natuurlijker was dan vrijen, op een grijze miezerige dag de liefde bloeide. Met ritmische tussenpozen aangetrokken het verlangen van je verwarmende lichaam aanraken zoenen likken strelen in rust liggend bij elkaar de dag de liefde bloeide. Steeds…

Ik loop van boven naar beneden Van beneden naar boven een trede tegelijk Dit is de spil van m'n koninkrijk Ik kijk naar boven dan weer naar beneden Ik ben tevreden over mijn kleine koninkrijk.…

het gezin vastgelegd in een momentopname op een zwart-wit familieportret uitverkoren voor een gelijmde plek in het album elk kind wrikt zich los van het gestolde gezin met open ogen kunnen ze elkaar niet vinden in het licht noch in tijd noch in ruimte acht werkelijkheden evenveel waarheden zoveel meer wijzen…

als er een god bestaat voor alle geloven die op ons neer-kijkt van daarboven ziet hij geweld en chaos en denkt: zij zijn nu echt van god los…

is het zo bedoeld zoals jij stilte draagt een nevelige jas onverschillig en zonder rouw die om naaktheid lacht en jou en mij 't gebroken licht aan mijn voeten dat voorbij trekt, wegkruipt in dicht geboomte en gedaalde dagen de vragen die ik waag, vanzelf weer overgaan als gerafelde schaduwen en gescheurde deuren is het zo bedoeld…

Voor hare venster bloeien rozelaren, en wil zij dat ik heimlijk haar kom kozen dan smijt ze mij twee purperrode rozen. Twee purperrode rozen mij verklaren: twee purperrode lippen zijn zo smachtend, twee purperrode wangen zijn u wachtend. Ik ga en kan geen zoete kussen sparen, ik geef er veel om 't liefje te verblijden, ja, meer dan dat men…

uit al haar armen brandt de rivier onder de rotsen en onder de kleine zon boven de bossen spuwt naar tellurische wortels naar de staart van de wolk en met gesperde muil dwars door deinende scherven zij zwermt met grillige warmte over de wereld de duisternis dicht bij haar buik buigen gulzige bloemen en daar is een hol en een poel en het kraken…

ik voelde klanken op de weg een stuk klavier speelde chaos van papier zonder schrift in dissonanten naderde apocalyps met af en toe een hemels intermezzo tussen treden die ik heb gemist wanklank bleek al lang refrein in dreunende verwarring het tekstuele werd gerapt in stroboscopisch licht op een magisch virtuele set stemmen…

Omdat ik door enquêtes word verzwolgen Valt elke dommevragenlijst verkeerd. Ik raak daardoor enquêtegefrustreerd, Maar die tsunami blijft mij achtervolgen. En net als Kopland kan ik veel verdragen, Enquêtes echter niet met stomme vragen.…

Uit de verhuisdoos vol dia's , bekijk ik de vakanties met onze eerste, tweede en derde in bergen, de tent, de bloemen, de hutten, kronkelpaadjes, mijn jurken van toen, mijn jassen en keurige kapsel mijn jonge gezicht, blij, zorgend, steeds handje in hand of hand om een kind, taarten waarop kaarsjes en slingers in kinderstoel zij, zie…