kofferdrager
is het zo bedoeld
zoals jij stilte draagt
een nevelige jas
onverschillig en zonder rouw
die om naaktheid lacht
en jou en mij
't gebroken licht aan mijn voeten
dat voorbij trekt, wegkruipt in dicht geboomte
en gedaalde dagen
de vragen die ik waag, vanzelf weer overgaan
als gerafelde schaduwen
en gescheurde deuren
is het zo bedoeld
dat ik moet wachten op wat verder komt
uitgeknipt en vastgeplakt
de muur aan de andere kant
en in diezelfde verte
de kapstok met jouw jas
Geplaatst in de categorie: psychologie
Prachtig!