Alle inzendingen over bleef

De inkt bleef lekken, dus dat werd een vieze boel mijn toetsenbord bleef aan mijn vingers plakken al weet geen mens helaas wat ik daarmee bedoel De koffie die viel om, toen ik die wilde pakken.…

Ik ging eens niet op reis, bleef zitten in mijn stoel. Mijn reis ging razendsnel. Ik was nog niet vertrokken of ik was al weer thuis. Ik ging eens niet graag dood, bleef zitten tot ik stierf. Mijn dood was een soort dood.…

Hing ik gisteren jouw spiegel in mijn huis, bleef ik toch mezelf. Scheerde ik vandaag jouw lange gras, het bleef toch jouw tuin. Smeedde ik nu alvast een nieuwe toekomst, dan was hij van ons. Vreeën wij morgen een hele nieuwe wereld, dan was hij van iedereen.…

De stationsklok versprong een minuut de vlieg bleef zitten…

Toch liep het zo dat ik bleef: ik wende eraan.…

Mens en kind bleef kind en mens bleef achter verscholen in dat kind. Kind onverhuld wenst niet te huilen door de ogen van een mens. Mens bleef achter zonder kind, kind bleef achter zonder vrind en verweer, beweent in de ogen van een verlaten kind.…

Honger, ongestild koos alles in wat ik leef, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten,zo het wachten ingegaan,dat ene woord wat kwijnde, als milder antwoord me schuldig bleef, draag het bitter tot het einde.…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

geweld velde pijn bleef achter daders ontsprongen…

Drie hondjes blaften om ter meest wat een geluk het bleef bij blaffen…

duidelijk zijn de sporen die ze naliet in de ongerepte natuur waardoor ze toch niet onopgemerkt bleef…

De dag dat jij me liet zitten was de dag dat ik mezelf trouw bleef.…

Tranen van verdriet Om een liefdeloos huwelijk Omdat jij bleef verlangen naar Die ene…

twee zwanen kwamen over ik bleef gewoon staan en voelde de kracht van hun vleugels door mijn lichaam gaan twee zwanen naar het westen vrijwel op een lijn vastberaden naar een bestemming die daar ergens moest zijn lang bleef ik staan staren er was alleen maar blauw toen wist ik mijn route weer samen met jou…

Wilde kennen jouw staalharde wil, bleef bij je als was ik gelast aan jou. Jij, als uit één stuk gegoten brons. Zo wilde ik jou beleven, versmelten met je. Maar nu, een leven verder de erosie. Wat over bleef na het smelten, de slakken, verkoold verdriet.…

Wat zag ik toen ik bleef staan en bleef kijken naar hoe die boerderij daar stond wat vertelde mij dat ze daar langzaam stond weg te gaan dat ze voorgoed verlaten was ze stond daar in haar tuin met een oude vruchtboom die nog een beetje gebloeid had er was een grazig weiland er stroomde een vredige beek de wereld was nog als toen…

heb je wegen gelopen de paden gezien die jij bent gegaan ontmoette je steels in een spiegelruit je zwaaide en lachte ik verwachtte je stem en verrassing in ogen maar herkenning bleef uit je danste lichtvoetig de lente bleef ongrijpbaar voor mij heb je adem geroken jouw warmte en liefde voelde zo eindeloos dichtbij…

Drie vrienden gingen elk hun weg en luister wat ik van hen zeg: Een gaf zijn geld aan geld en graan, maar bij zijn graf bleef niemand staan. Een gaf zijn hart een jonge vrouw die eenzaam bleef in zware rouw. Een lei zijn hart in 't dichterwoord en eeuwig wordt zijn lied gehoord.…

En hoopte dat alles bleef zoals het was. Maar ik wist door mijn zwijgen niet Wat mijn boodschap was.…

Dat was de rijkdom die zelfs bleef ook toen zij eens moest sterven en niets is mooier voor een kind dan dat te mogen erven!…

Levenshonger, ongestild vertild in beelden die ik zag, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en ziedend kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten, begroef de nachten in dat éne woord wat kwijnde, als milder antwoord schuldig bleef, beproef de bittere kruiden tot het einde, maakt het niet jonger…

ik ben een kind van licht heb nooit van zwart gehouden waar zon speelde daar was ik het donker is niet te vertrouwen ik leerde kleuren al heel jong te onderscheiden bleef duister altijd mijden zag het licht weerkaatsen in vele varianten maar zwart bleef dood aan alle kanten waar zijn toch die stralen gebleven of zal het…

Je bleef die nacht en bleef bij mij aan boord. ---------------------------- uit: 'Zwart zilver', 1989.…

De wind heeft mij mijn wil ontnomen, Het water heeft mijn ziel, Het vuur heeft nu mijn mooiste dromen, De aarde bleef stabiel.…

Ik heb van veel zaken diep berouw de dood komt nu zeker gauw jij bleef mij al die tijd toch trouw jij was de enige die bleef en droeg er zorg voor dat ik nu nog leef maar ook jij weet dat dat alles tevergeefs was de dood staat om de hoek te wachten en niemand kan die verwachting nog verzachten of het is diegene die mijn kist stiekem reeds…

een lol Door prachtig over tartan te zweven Een hele natie bezweren Ook stijve harken schieten vol Haar niveau bleef onverstoorbaar solide Niet door tegenlag uit haar lood te slaan bleef ze er in elk nummer koen voor gaan Niemand versloeg die lopende Bolide…

En ik bleef. En ik heb hem zien huilen. Ik heb zijn tranen zien vallen op de grijze, grauwe stenen waarnaar hij bleef staren. Omdat jij vertrok. Voelde je die dolk die je in zijn hart stak ook in je eigen hart? Ik hoop het. Ijdele hoop. Jij hebt geen hart.…

Met de dood is het als met een toerist die het mooiste meest authentieke plekje niet vond en aan de rotonde rondjes bleef draaien omdat hij de plaatselijke taal niet verstond en hoewel hij de weg in gebroken Engels kon vragen aan een beleefde local die het nut voor commercie wel inzag bleef de dood op een afstand rondjes draaiend binnensmonds…

Hij bleef een beetje achter in die andere werkelijkheid een droomwereld zonder klagende vrouwen en verziltende knapen groef hij zijn eigen kuil nooit voor een ander met vallen en opstaan zijn eigen leven waar antwoorden ontbraken hij zich niets meer af kon vragen in de diepte van zijn drama bleef hij een beetje achter in die…

zij begreep maar niet waarom die tent bleef vallen op de grond hij lachte en zei : " dat zijn geen haringen voor de tent maar in je mond " *…