Alle inzendingen over grijzen

De grijze nietszeggende lucht staarde me aan De woeste zee, zo sterk, zo fel, zo verbeten Kraaien kraaiend van onrust Vogels zo zonder de blauwe lucht Mijn ogen, dof en droef Starend naar de grijze lucht Turend naar de woeste zee…

Ik weef mijn woorden uit grijze hersenkronkels tot zinnebeelden.…

Grijze winterdag verlangens naar de lente zijn ondergesneeuwd.…

hij is een eiland vastgehouden door zijn zee in het grijze licht…

Begin februari begonnen met een lach een pril zonnetje een zonnige dag Maar plotseling alles vervaagd een mistige blik die om lente vraagt Het leek zo mooi een nieuwe tijd nu alleen een grijze massa die alle vreugde mijdt…

ze is stilgevallen spreekt niet meer ieder woord en gebaar moet ik thans raden een overzijde juicht nog zachtjes uit oud gras steeds zijn er zwermen grijze zwaluwen, te oud om weg te gaan stenigt ze mijn gelaat…

Ik snapte niet waarom het lot mij trof Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben, Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben: Mijn hersenpan zit vol met grijze stof. Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop En zet de grijze-stofzuiger er op.…

Een rij in verzet: grijze harenbrigade "bezet" een loket…

Pas een nieuwe baan, en vandaag een grijze haar: er verandert veel!…

Een grijze massa schept de mooiste bloementuin binnen mijn schedel.…

na een grijze dag in een zwarte nacht de maan - een wit wolkje…

Weer eens ging de zon ten onder in de nevels van een grijze dag…

Verbogen staal slaat In grijze schakeringen Kleuren zijn doodsvlucht…

wolken breien zich grijze dekens boordevol voel al nattigheid…

nee, nog geen grijze haren daar ik heb besloten niet meer te verjaren maar alleen nog maar te verjongen…

geklots van water doorbreekt het grijze asfalt een bomenrij lang…

De grijze blubber waar ik nu doorheen wandel was gisteren sneeuw…

Grijze muis zo thuis Verdelgen kan ik echt niet Me geliefd, ben gek.…

Zou ik de morgenzon niet prijzen: goud en blank schijnt zij de grijze nevels van de heemlen heen en haar goudglans straalt alleen. Zou ik uwe lach niet prijzen, gouden, blank, schijnt zij de grijze nevels van mijn heemlen heen en haar glanzen zie 'k alleen.…

de Japanse kers blaast koele witte vlokken door de grijze straat…

mijn bomen bloesemend in blauw mijn doden in de grijze grond vergaand vergeten…

besneeuwde krater wolkjes grijze rook en as uit grootvaders pijp…

bloesemgeur rondom steeds meer wit valt uit de lucht op grijze tegels…

konijn met pruimen fazant met witloof grijze garnalen met whiskeysaus lekker…

Op de kale tak bollen twee duiven zich op: grijze kluwens wol.…

zilveren breedte onder veeltintig grijze atmosfeer wind brengt huivering in de verte daalt de hemel in schuine strepen neer versluiert de sombere toren land en lucht spiegelen in de trage stroom die drast en sombert het land verwatert en regen ruisend meevoert naar de grijze einder…

Grijze luchten, altijd maar die grijze luchten En slappe koude bomen met rillende vogels Die niets meer te zingen hebben met dit weer Boven de nog koudere waterwegen van mijn stad Heimwee heb ik naar blauwe luchten en wijn en zee en visgerechten in zuidelijke oorden.…

:+)= :+)= :+)= :+)= dichten gaat vanzelf mijn grijze cellen bedenken tekst die ontstaat hoofdzaak :+)= :+)= :+)= :+)=…

Als de zon de grijze mist verdrijft groeit door de wazige nevels het klokje van sneeuw…

Eens was ik onzeker Durfde werkelijk niets aan Kon niet in iemands ogen kijken Een gesprek ging ik niet aan Toen jij kwam,hier in mijn leven Beefde ik als een grijze muis Die het leven niet beminde Voelde me er niet in thuis Jij liet me kijken door je ogen Liet me luisteren naar je stem Schilderde de mooiste kleuren In m`n grijze koud…