Alle inzendingen over verlangd

Ik heb verlangd naar lippen die mij kusten, Naar ’t lachen van een diep geliefde mond; Aan ’t hart der vreugde wilde ik eindloos rusten, Één lust mijn leven en één enkle stond Waarin een vreugde-god zijn eeuwige dromen Verwerklijkte tot levende fantomen.…

Vandaag belde je op omdat je wist hoe ongerust ik was en je vertelde dat je verlangde naar een verhaal, hoe onwaarachtig ook, als afleiding van wat gisteren nog bestond vandaag verdwenen was en morgen langzaam vergane herinnering.…

Na jarenlang werk in de dienst 'interpunctie' verlangde de punt naar een andere functie. 'Hoewel ik voortdurend de leeshonger stil, is 't lekkere trek, die 'k bevredigen wil.' Zodra de directie z'n klacht had aanvaard, begon hij een baantje als punt van een taart. Slechts tijdelijk werd hem die functie gegund.…

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven, Woorden van troost en deernis om uw leed, Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deedt, Van tederheid, die ik verlangde u te geven, Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed...…

Hij vertelde haar zijn leugen van de liefde en het werd waar toen hij het zei hij heeft haar gekozen aan het eind van de rij zij verlangde naar de woorden die hij zomaar verzon omdat niemand anders ze zo zeggen kon zij walsen samen door een doodlopende straat als het meisje en de duivel die haar leven laat hij heeft haar beloofd…

laten we nog eenmaal de tijd verliezen nog eenmaal verlangen, jij, ik dit zal geen tijd sparen, maar nog eenmaal de tijd verliezen, nu, nooit meer later en dat wij dan bijna het volmaakte voelen alsof het gedrukt staat, meer echt dan waar dus nog eenmaal zonder tijd, het voor altijd totale zoals wij verlangden, verlangen, blijven verlangen…

Ik ween lange dagen, Grijs en koud, Breken mijn ogen, In wat ik liefhad, Sterven mijn tranen, Zinloos en leeg, Drijven woorden, In gebroken vertrouwen, Vluchten de schaduwen, Onrustig en bang, Huil ik doodse nachten, In wat ik verlangde, Breekt mijn hart, Stil en wit, Streel ik jou, In lange uren, Op een afstand Van ons laatste lied…

Op een dag, misschien is het wel een nacht dan haal ik je, en je weet het dan treed ik je tegemoet in het licht, en haal ik je uit het duister je hebt hier zolang naar verlangd mijn lief je hebt hier zo veel jaren op gewacht wie had dat ooit gedacht, mijn nooit gedachte hartendief op dat heilig ogenblik, aanschouw jij eindelijk mijn…

Op een dag, misschien is het wel een nacht dan haal ik je, en je weet het dan treed ik je tegemoet in het licht, en haal ik je uit het duister je hebt hier zolang naar verlangd mijn lief je hebt hier zo veel jaren op gewacht wie had dat ooit gedacht, mijn nooit gedachte hartendief op dat heilig ogenblik, aanschouw jij eindelijk mijn…

Sterk, sterk mij, Heer, in 't hopen op de hemel: Hier is de helste glans een nevlige avondschemel ; De stoutste poëzie een zinloos, dwaas, geremel; De reinste liefde een wufte gloed: 0, maak mij los van de aard; maar geef mij moed en krachten 't Verlangde scheidingsuur in ootmoed af te wachten En Uwe wil te doen in voor- en tegenspoed!…

Toen ik kind was verlangde ik ernaar, dat mijn ouders me zouden begrijpen. Mijn onverklaarbare angsten. Mijn wisselende stemmingen. Mijn behoefte aan erkenning. Mijn twijfel over de vraag of ik wel gewild geboren ben. Als oude man beklemt me de vraag of de kinderen die na ons kwamen zich wel door ons begrepen voelen.…

ik rolde zacht en speels de wereld door groeide en kreeg butsen kleurde langzaam rood opzichtig en uitdagend verlangde ik de trap die mij steeds verder bracht nooit heb ik lang stil gelegen wilde meedoen in het leven maar in het vlakke land bespeelde iemand mij heel teder met de hand ben daar thuisgekomen rolde zomaar in…

De uren waarin ik slechts zong het praten achterwege liet de diepte van de stille nacht beleefde verlangde naar wat voorbijgaat De uren waarin ik uit sterrenstof bestond me mee liet nemen en langzaam van je hield.…

Maar nooit vervult het helemaal wat wij zo hoopten en verlangden want mens-zijn is onaf, is open. We blijven zoeken en verhopen, we blijven ziende blind omdat er meer is dan ons hart kan dragen. Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Een boekenworm genaamd Chantelle verlangde naar meer leesplezier. Leergierig had het letterdier genoeg van dagboek of novelle. Ze struinde in de boekenkast en las er één van ene P. Een doctorandus, jeminee! wat humoristisch was die gast. Scanderend uit zijn Révisé Trok zij er door haar vrolijkheid een ongebonden partner mee.…

Tussen Hemel en Aarde Zit nu dat hemelsbreed verschil Het zijn de sterren waar ik naar staarde Van de afstand wordt ik een beetje stil In de Hemel zit mijn geliefde Voor het oog dichtbij maar toch zo ver Vannacht verlangde ik naar zijn liefde Ik zoek naar die ene vallende ster Ik weet dat ik daar niet moet zoeken Want hij zit gewoon in…

Als jong kind verlangde ik snel groot te worden. Als tiener droomde ik van een Puch. Als twintiger jeukten soms mijn handen. Als dertiger was ik een man, die driftig op een carrière joeg. Als veertiger kwam uiteindelijk het gezinsbesef. Als vijftiger vond ik politiek laf en klef.…

zo had ik verder moeten gaan niet de sympathieke oude baas aan moeten spreken aan het water waarin hij mij vastbesloten mee nam de diepte in langs het groen van de lelie tegen het zilver van de voorn gleed ik steeds dieper verder van de oever totdat ik besloot dat het genoeg was en naar zuurstof verlangde als naar mijn vader…

verlangde, dat ik bij je was... mijn vleugels om je lijfje heen, mijn hoofd heel zacht tegen je borsten aan... Droom maar fijn,mijn madelief... voel je warmte door mijn lichaam heen, en na vannacht, zeer intensief, kwamen emoties veel overeen...…

Zijn eerste liefde ze was veel ouder hij vond bij haar naast tederheid geborgenheid en warmte maar luisterend naar wat de omgeving van hem verlangde liet hij haar achter zij begreep……..…

Een halve dag verlangd voelt week verliefd voor een maand doordrenkt als ik je vandaag weer zie. De vloeiende hartstocht op de route naar jou omarmt jouw emoties verwarmt mij bij winterkou. Mijn vacht compleet doordrenkt omringd door een vetlaag wat absorbeert voorspoed in jouw tissue vandaag.…

Ik schreef hoe ik verlangde naar een nieuwe toekomst voor vlinders en wolven. Er was een hoorbare echo van dierenstemmen uit de nacht.…

nazomeransicht Ik heb zo verlangd naar dit terras onder de Hangende Berk van Babylon het licht dat valt als waterval met liters uit de hemel het rode hout dat stoelen is in tijd, in tijd een ansichtkaart waar niemand nog verblijft de treur zit in de verte van het zitten, kijken, horen niets en niets dan de nazomer in al haar diepten…

balancerend op een waterdruppel sprak de filosoof over eindeloze vrijheid in het zelf terwijl ik naar beneden dook, aangetrokken door de schaduw van een panter, en vluchtte in woorden zonder komma’s de zon scheen fel - te fel - de maan was mij vergeten gevangen in haar vrijheid verlangde ik naar diepe, diepe eeuwigheid en tuimelde…

Maar als na jaren de diskette het verlangde document tracht op te roepen, helaas, dan meldt het beeldscherm tartend: error. Resten in mijn hoofd de beelden, eer zij toen woorden, zinnen werden onuitwisbaar ingeprent. Al blijft van deze oude tekst ook als ik die zou herschrijven de eerste versie onbekend.…

Vandaag de zee was ruw de lucht was weer zoals het hoort bij deze dagen, ik snoof zuchtte verlangde meer. Het werk verbrak deed vergeten de grote kracht de lauf der dingen, terug op dek in de zwarte nacht deed de wind mij zingen.…

Hij heeft haar gebroken Zoveel pijn aangedaan Niets is er nu meer over Dan schaduw van waan Hij heeft haar aanbeden Haar ranke lijf gestreeld Zachtjes vol vertrouwen Gestoeid de lust gedeeld Hij heeft haar gekwetst Met ijsbloemen omhuld Emoties laten bevriezen Verdriet in tranen gehuld Hij heeft haar liefgehad Verlangde telkens weer…

straten gehuld in het gehuil van blitse wagens dit duister dient niet om te slapen er moet overdacht in de nacht beslecht dat bij zon alles goed of toch genoeg verlopen volgens wat verwacht hij neemt zijn pen getuige tot verstillen van wat geweest voorbijgeraasd alweer en af te leggen kleed voor de naakte rust waarnaar zo lang verlangd…

En steeds weer verlangde ik naar het licht de rivier van kristal de roep van de ochtendvogel de dans van de windvlinder de geur van de roos die bloeide voorbij de schaduwen van eenzaamheid Daarom, menslief Gedenk niet mij maar alleen mijn woorden… de droom die erin schuilt... een vallende ster schitterend... heel even...…

De dagen dat ik niet naar jou verlangde Zijn op 1 hand wel te tellen Misschien is het zelfs minder En kan ik het geen dag zonder jou stellen Misschien is het gelogen Als ik niet naar jou verlang Dit gevoel dat maakt me hulpeloos, Afhankelijk en zelfs bang Stel dat jij iets anders wilt Iets anders zonder mij Kan ik nog functioneren Zonder…