Alle inzendingen over breek

breek licht nee, niet in kleur dat is geweest gewoon in donderstralen kauw dat geluid zo, dat je oren openspringen licht kan binnendringen door het tochtig gat nee, niet dat, wind heeft al te vaak gedwarreld met geur gescharreld die is uitgebeest terug naar het breken, gebroken licht, vertel ons wat me moeten weten of, donderstraal…

schone zwanenzang dicht het boek zo diep bedrukt de pennen breken…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

Een beetje haarklover Is ook een uitslover Want het kloven van een haar Is een vak weliswaar Breek daar je hoofd maar eens over…

Lakens bleken op de groene velden, lakenvelders breken in pinguïnkleur het groen.…

niemand om je geeft En niemand je liefde geeft Een vrouw kan ons maken en breken Dat is de macht die een vrouw is gegeven…

om te breken als in een droom tijd mijn sloper mijn redder ineen…

ogen vertrouwen jou breken liefde vragen stom luister verdoof mij niet…

roekeloos roffel ik op het lege petroleumblik tot buurvrouw een schreeuw geeft en al mijn stokken breken…

Laat harde handen ploegen, laat ze diep in mij -- jouw wortels breken.…

daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten? hoe komt er anders nog ooit : nieuwer, hoopvoller, creatiever leven en samenleven om ons heen?…

nacht braken, een code kraken je kunt op een blind paard wedden maar je kunt niet alles hebben Je kunt zwart rijden, over wit uitglijden je kunt wegduiken, plooien gladstrijken je kunt hoog of laag springen, hindernissen nemen maar eens zul je me missen Je kunt het voortouw nemen, torens in de wacht slepen je kunt het ijs breken, vuur…

Haar ogen vragen spreken, klagen breken, kiezen hopen, verliezen laten schaamte strijden waar lijden door daden het daglicht verloren vergeten, verraden verketterd, verkoren zoekt zij een toekomst vindt dagelijks pijn haar ogen spreken vragen, breken haar wanhoop haar blik haar ogen blik…

Wat te doen Verveling slaat toe Muren op me af geel, zwart en groen Stilte alom Niemand om mij heen Helemaal alleen saaiheid slaat stom Red mij van eentonigheid Breek door, breek vrij Verlos mij van mijn eenzaamheid Word wakker uit dit lusteloze bestaan Sta op, beweeg, ga Leef Hee, kom aan…

Want binnen is slechts duisternis die men, zelfs door mij te breken, gelukkig nooit zal zien.…

Het moet dienen om de wil van het kind te breken……

haar diepe liefde ontaardt in een verslaving voor die foute man één ding kan haar nog redden breken, maar dan rigoureus…

Ik laat mijn woorden spreken, zonder dat ze harten breken, maar laat ze je liefde geven; Liefde: De bron van het leven.…

hoor ik het zwijgen door de bladeren ritselen voetstappen breken woorden die kabbelend in golven verloren gaan…

Ik breek sindsdien mijn hoofd over die breuk: ze is mij te complex ik breek de tanden op negatieve oplossingen als ik imaginaire varianten uitprobeer. Schuilt dan in dit gebreukel slechts een asymptoot, die nooit de kern raakt: een dode mus en on-macht in kwadraat?…

kom maar in mijn cirkel breek niet uit in rechte hoeken rond de lijn en laat de scherpte achter je, kom en kijk vooruit ik speel niet met de graden van je vuur jouw vlammen op de muur spannen mijn boog in kaarsrecht gaan omhoog de pijl die harten tracht te breken uit nooit kunnen vergeten maar gelassood is als straal…

De daartoe gebruikte code heeft men echter nog niet weten te breken. Het krijgsgeweld in Wereldoorlog Twee Werd deels door Adolf Hitler en trawanten Gefinancierd met goud en diamanten. De nabestaanden zitten er maar mee: Ten eerste met al die miljoenen doden, En nu dan met die niet te breken code.…

Golven breken stuk geliefden vinden elkaar zandkorrels breken los in oneindige tijd ronddolend Wolken gaan en komen geliefden kussen elkaar gebroken hout schuurt splitsers blijven achter Duinen keren het water geliefden trotseren stormen eb en vloed markeren de tijd sporen van de dood achter latend…

als weg jouw route naar een leven dat verrijst uit middelmatigheid dat krachten schoont en breken creatief beloont…

Nee breek je muur niet af Maar een deur zou me zo gelukkig maken Slot mag best Maar de sleutel aan mijn bos…

brand geschilderde vogels landen op het zwarte meer takken breken in het achterland niets zal blijven schrijft de gifgedoopte ganzenveer…

Maar een glas laat zich snel breken, de scherven worden weggeveegd.…

Gevangen in regels Geschreven door de rest Voeg ik me bij hen Maar In mijn hoofd breek ik de code En Ren ik mijn vrijheid tegemoet…

ze telt de bliksems haar wolken breken ze vraagt: schipper mag ik overvaren en het meer wordt een blaasjestapijt er is geen boot nooit is er een boot…