Alle inzendingen over duiken

we stonden stil de woorden namen even een hoge vlucht als zwaluwen draaiden ze in cirkels boven ons in de lucht ze maakten een finale duik toen de wind aanwakkerde we vielen voor een witregel stil wist zij ons te bedaren…

waaier uit over de wereld maak vuur van bevroren bomen leer op zee schaatsen duik diep in de oceaan omarm het onbekende laat niemand meedogenloos verdrinken haal je schouders niet op beschut en bescherm als een aarden wal…

Een duik in het water, de blik op moeder natuur. Enig die kleine dingen, zo eenvoudig en onbetaalbaar. Nauwelijks in het zicht en toch altijd daar.…

Mijn bloed stroomt nederwaarts en kippenvel verblijd mijn huid Ik duik in zijn mond verdrink in zijn keel hij slikt me door Kom ik voel me helemaal bevangen vol overgave hang me op bij hem Aan vibraties de stem het gevoel ben jij mijn frivool idioot idool…

met opgeheven hoofd drink ik de zon die nog steeds weet op te duiken tussen gestaag passerende wolken en elke slok geeft me weer vleugels om te vliegen naar het minimale blauw pas als de zon er geen gat meer in ziet laat ik me kisten…

met haar dansende benen stroomlijnen die in dijen verdwijnen speel ik eb in mijn hoofd en vloed in mijn buik de duik in haar golven is een wanhoopsdaad waar de nacht van vol is loopt zij van over zand in de ogen betovert mijn voeten de zee is rond en zij loopt aan de horizon…

Hoor, de wind waait door de bomen, Ik sta verwachtingsvol op het perron, En duik wat dieper in m’n capuchon, Gelukkig zie ik ginds de trein al komen. Op paardenvoetjes rijdt hij zacht naar mij, Maar dan,... gaat hij met wild geraas voorbij!…

ik zag je net een ogenblik de lach voor mij een zwaai naar jou een draai die werkelijkheid de rug toekeerde een tedere aai ik streelde je was bij je in gedachten en voelde dat wat jij van me verwachtte er was geen tijd of andere mogelijkheid ik moest duiken in je lach je ogen zwommen zacht…

Zijn rechterarm, die moet hij juist gebruiken, dan hoeft-ie niet bij haar in bed te duiken.…

druppels vallen niet ze hangen in de lucht gaan dan weer terug het water in ze duiken met een plop hun kop kapot in plassen op de grond springen ze op van sloot naar beek dan de rivier in zee en oceaan met wolken vlug dan weer teug het vallen is gedaan…

jij snaak je staat daar weer twee heren dienend op je staak je werk voor groen de zaden en het vogeltje is liefdewerk veel plezier de roofvogel in onvoorspelbaar duiken de grijpbare prooi met brede armzwaai onthouden is je eigenlijke taak jij snaak…

raad of verraden duik of onderduiken schuil of verschuilen trouw of vertrouwen bon of voedselbonnen zet of verzetten zien of ontzien kijken of wegkijken mens of onmens een paar letters maakt het wezenlijke verschil tussen oorlog of vrede…

verbeten vlucht ik weg weg van het vertrouwde op zoek naar horizon wars van bekend en eigen alsof duiken in het onbekende diepe van een vreemde zee een zelfverloochening kan zijn bijna verdrink ik in het ritme van een vreemd volk tot ik mezelf weer ontmoet in een geluid van thuis…

en ineens was ze daar tussen de nevel door kroop ze tevoorschijn we hadden haar gezocht zagen al wat bleek bij de gedachte dat ze vermist zou zijn oogverblindend viel ze met een dartele duik dwars door het raam scheen haar licht over de leemte en drapeerde zich uitgelaten in onze armen stralender dan ooit…

met haast geen merg meer over ontvlucht ik het bezet gebied duik onder in de stadsdouche zinderend en schuimend spoelt zij de spanning uit mijn gekwelde dag weldadig die cocktail van geluid en geur kleurrijk verlichte wandelaars en het ballet der obers opgelucht slik ik dit vertrouwde beeld er is nog een andere wereld…

In gevangenschap Te weinig tijd, In vrijheid Ineens te veel - Wat door vijandschap Verdrongen werd Vecht zich in herwonnen vrijheid Een weg naar boven, Pijnscheuten die al lang Naar het verleden waren verbannen Duiken weer op In het weerbarstige heden, Steken de kop op Terwijl jij en ik Het hoofd laten hangen…

Zonder het woord uit te spreken Is ze er, zoals jij er bent, Zoals ik er is Verzamelt ze de restanten Van vandaag, van gisteren, En neemt hen in zich op - Een enkele regenworm, Een spaarzame pissebed Woelen haar wat onwillig om: Het is nu eenmaal hun taak, Maar zin hebben ze er allang Niet meer in, ze vinden het goed zo, En duiken…

druppels vallen niet ze hangen in de lucht gaan dan vlug weer terug het water in ze duiken met een plop hun kop kapot in plassen op de grond springen ze op van sloot naar beek dan de rivier in zee en oceaan met wolken vlug dan weer terug het vallen is gedaan…

Glijdend door de lucht Observerend, hoog naar beneden Een veldmuis in het koren Aanvallend zonder te horen Weer een succesvolle duik Weliswaar instinct Des al niet te min Wederom een gevulde buik Hoog in een boom Het overzicht terug Veilig en tot rust Vogelvrij, voor jou een must!…

Ineens was je er even trilling op geliefde huid een duik in voedzaam water Niets bleef nog hetzelfde ook in mij kwam je tot leven tolde rond in hoofd en hart En nu jij hier zo klein verblind door levenslicht mijn stem bespeurt en zucht ben ik ergens niemand meer - hoe liefde vol kan zijn ------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

Een duik in het duistere niets geen verantwoording noch schaamte voor mijn vlucht uit het geraamte van orde, schijn, het "menselijk" zijn ben oneindig klein een waarnemer van reacties en chemische interacties in het lichaam dat mij vervoert sta even stil, ontroerd leef in een wonder weg het gedonder van een ver verblindend iets.…

Zoeken achter muurtjes onder water duiken meewaaien met iedere wind en stil zijn als het helpt. -Het vuurt in mij brandt- zowel morgen als gisteren zijn mij onbekend omdat ik geloof in vandaag.…

levensgroot gevaar, een potige schaduw met schepnet is wat ik in mijn ooghoek ontwaar driftig roert mijn staartje waarmee ik watervlug verdwijn ik duik als de donder kopje onder, wacht maar tot ik in vol ornaat verschijn dan kom ik je wakker maken in koor met mijn groene gabbers zal ik oorverdovend kwaken…

Misschien zit dat verborgen in haar glimlach, die verwilderd aan de duik vooraf gaat, een tot leven gewekt icoon.…

de minuten tikken traag voorbij de dagen gaan vlug een blik op de klok een duik in het zwembad een stortvloed van woorden een vlaag zonneschijn notities waaien door de kamer brieven waaien door mijn hoofd en dit alles drijft me voort en voort dus waarom zou iemand besef moeten hebben van deze tijdloze eeuwigheid…

zijn vleugel was niet gebroken er waren wat pennen vervlogen op een fenomenale vlucht zijn plots verschijnen uit het verre ongewis de formidabel diepe duik een schitterend gezicht er was geen keus voor de vis die hij als prooi verkozen had samen kwamen ze boven hij triomfeerde in dit spel van de natuur zij was op de verkeerde plaats…

Ik zou, mijn hoogtevrees overwinnend, naar de hoogste toppen kruipen, als ik nog een keer je toe mocht fluisteren, dat ik van je hou, ik zou: mijn watervrees overwinnend, naar de bodem van de zee duiken, om te zeggen, dat ik je zo mis. Ik zou, alles willen doen, om je nog een keer, één keertje maar, te zien lachen.…

een hand in de golven de arm gebogen vingers gespreid een wenk zonder lichaam en ogen schuim tart het zicht diffuus is het licht onvoorspelbaar er zijn geen passanten die mijn angst kunnen delen ik spring wil die hand vingers gespreid duik tot mijn longen gaan barsten adem zee maar haar ben ik kwijt…

geen zinnig mens kan vertellen hoezeer gedachten mij kwellen de losse eindjes, de wirwar van woorden die ik niet weet te regelen de wanorde in het doolhof van taal mijn zin is gebroken, onaf het verhaal hoe dieper ik duik hoe meer de angst me bekruipt dat geen zinnig mens kan vertellen waarom die gedachten mij kwellen…

In het duister van de lange mijngang klinkt luid geklop en geschuif helle lampen van de werkers gaan heftig op en neer hitsige vuurvliegjes in de drukke tropennacht van het dichte oerwoud zweven bij hun liefdesleven duiken en draaien om elkaar verspreiden zich tenslotte om even stil te bekomen.…