Alle inzendingen over hoed

bomen bossen eensgezind takken wuiven westenwind regens ranselen akkerland hoofden hoeden waterstand vlak ziltzompig lageland verzuipt langzamerhand…

november je bent er al voor ik ontwaak nog de smaak van de zon in mijn bloed november aanbidder van winter en wee van duister en donker mistige pronker met veren van mei op je hoed…

Al had hij geen idee hoe of het zat Met al die metadata en gesprekken Toch kwam hij er in Nieuwsuur over kwekken Want als Twan Huys je roept, dan doe je dat Had hij, terwijl die hoed werd aangemeten, Nou ook maar alles van de rand geweten.…

net zo’n hoed en zo’n kamelenjas die toen ook zo in de mode was en mijn stem lijkt veel te veel op die van hem helaas aard ik te weinig naar haar als dat wel zo geweest was dan stak ik pas echt goed in elkaar…

De hokjes van erkenning zij floreren Steeds hebben zij mij weten te benauwen Ik pas in geen ervan, ga erdoor snauwen Ik stik, ben tegen dat classificeren Poëten, ga ertegen protesteren Hoed je voor labels,hoed je voor de klauwen Van Teveel Onderscheid, dat gaat berouwen En splijt in wij en zij en ja dan scheren Die voor je 't weet als…

Genadeloos heb ik je weggezuiverd van mijn lichaam en uit mijn hart Rillend nagehuiverd mijn ziel die jij hier brak Huilend in tranen gevoelloos en zoveel woede Zo hopeloos dat falen voortaan wat meer op mijn hoede.…

In het stille bos is de schilder druk bezig; zijn brede hoed brengt hem schaduw, die het werken fijntjes aanspoort en verbiedt. (Een tanka hoort thuis in de categorie "haiku")…

Maar hoed vaak, met wie en hoe dan ook: een stoombootje in de mist erna.…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

's avonds in zijn kleine hut die nooit meer werd afgesloten door dat gehate hangslot bang als men was dat hij zou kunnen ontsnappen daar trok hij schoenen uit. een hoed had hij daar niet nodig hij boog zijn hoofd nederig en dankte God, als vrij man….…

Een zwarte hoed, een bril met donkere glazen. De rauwe stem, vibrerend... zingend over vreugd en smart. Een lied, dat raakt..., feilloos neerstrijkt in het hart. En eenmaal daar beland niet is te wissen.…

Toen hij zijn hoed had opgezet zei ik, nou, dit gesprek is makkelijk te resumeren. Nee, zei hij, nee toch niet, je moet het maar eens proberen. ------------------------------- uit: Beemdgras (1968)…

Leefbaar Nederland wil Teeven Maar voorzitter Wim Jetten Kan Teeven niet goed zetten En laat daarom Teeven sneven Wie tovert hij nu uit de hoge hoed? Een konijn dat "tsjakkaa" doet.…

December komt er aan het is al koud in de stad aan den lijve voel je dat minder woorden meer gehaast weer de laarsjes aan weer de mantel aan sjaal en hoed wat een beetje winter al niet doet…

Op je hoede voor alles wat komen gaat, met je handen gevuist, kijk je me aan, bijna stikkend van verdriet in je tranen die vloeiden. Ik doe toch maar een stapje achteruit.…

zoals je maar eens in een leven bemint intens en naïef mijn horizon kim en einder verte van mijn dagen na zachte schade hoeden zich alle verdere dagen voor de schuwe schaduw van verdriet…

Wat jeugd genoemd wordt, Wat je als kleding Voor het leven wordt Meegegeven, kan licht zijn Om te dragen, passen als Een goed zittende jas, Als een fijn zittende hoed, Maar ook een loden last zijn Waaronder je wel bezwijken moet…

De koningin van de UK verrast ons allen met de keuze van haar hoed. Ze steekt, als ooit de hofnar, welgemoed de draak met politieke poppenkast. Of wil ze met dat luttel aantal bloemen het unie-toekomstperspectief benoemen?…

Ons kikkerlandje kent veel virologen Het lijkt wel op een virus onderhand Ze weten van de hoed en van de rand Hun oordeel is doordacht en overwogen Ze zijn hier nog beroemder dan de Paus En heten allemaal Ab Osterhaus…

Ik had een droom: het was weer prinsjesdag, Dus ik ging kijken, maar was snel vertrokken Toen ik mijzelf een hoedje was geschrokken Daar ik niet één vrouw met een hoed op zag, Terwijl de heren van het kabinet Een baseballpetje hadden opgezet.…

zij zag heil in een rode hoed op een paarse jurk om zichzelf te zijn met haar zestigste verjaardag wachten tot je zestig wordt lijkt me rijkelijk laat om jezelf te worden ik wacht niet en eet rozen liefst verse…

Cartoongedrag kruipt diep onder de huid Als stripfiguren rooksignalen geven Een tekenfilmster blijft voor altijd leven Al haalt-ie nog zo gekke streken uit Dus hoed je voor een aanstormende trein Een aambeeld of een val in een ravijn…

wat zou ik als mens voor dier willen zijn zeker als alles en de anderen zo vaak veranderen misschien wel een vogeltje stil op een hoed in een galerij een koolmees op de uitkijk die fluitend gedachten leest klinkt goed…

wij hebben een liefde een liefde met littekens soms scheld je heel mijn huid vol als het heethoofd dat je bent dan was ik toch nog zo op mijn hoede voor het moment dat je woede wordt aangewend maar je kookt er bijna van mijn arm en hand verbrand…

een volle lach en toch beheerst tot in de puntjes altijd een hoed het kapsel bol en glad een laatste groet naar volk en vaderland stijlvol en goed dag koninkrijk en troon ik schenk ze met uw toestemming mijn zoon…

’k Ben vogelvrij en moet worden gevangen Terwijl ze weten van de hoed en rand Altijd in dienst van volk en vaderland Maar desondanks moet barbertje toch hangen En als een dubbel paspoort geen bezwaar is Waarom mag ik dan geen dubbel salaris…

wie is toch die man met de zwarte hoed in een grijze auto die steeds voorbij rijdt is het die engerd uit mijn nachtmerries met extasypillen en klappertjespistool een wurgtouw van sisal in leren bonuskoffer ligt in de achterbak te wachten op drama…

Ben je een Blootvoetse Karmelietes En bovendien van Argentijnse bloede Wees alstublieft een beetje op uw hoede Als Rome opeens belt naar uw adres Onder het mom van dat ie u wil groeten Valt hij waarschijnlijk op uw blote voeten…

Hoe dan ook, er kwam een mannetje aan waardoor je blik opeens werd aangezogen, een en al zwarte hoed en zwarte ogen, voorzichtig schuifelend, - en jij bleef staan. Kloos, zei je, toen hij bij het hoekje kwam - een hoopje mens, maar toch een zo geachte, dat je, eerbiedig, op een afstand, wachtte, en, ongezien door hem, je hoed afnam.…

dan slaat mijn metro een half uur over en schop ik de kou uit mijn benen de man met de kop van Kanis en een hoed loopt rond - er lijkt een vrouw bij hem te horen - ze draagt fluwelen oorkleppen en volgt hem overal…