437 resultaten.
Taoïstisch gedicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 104 Het geluid dat het licht in de hoek maakte
Overschreeuwde mijn avondgemoed
Reeds bevind ik mij in het iets donkerder
Als aan een muziekversterker draai ik aan de knoppen
Om mij af te stemmen op de Weg
Draaien, regelen, tot je samenvalt
Verstrooiing is een gehavende vijand
Die je een arm om de schouder slaat
Om er een mee te worden
Vrede…
Klaproos
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.247 De oostenwind verleidt
het zaad, de nacht waakt
over gesloten knoppen
en jij, het landschap
van schoonheid strekt
zich uit over verlangende toppen.
Teder kroon je mij
met je lenteadem, dicht
je ons blad tot het inkt
langs ontwakende nerven vloeit.
Het is je scharlaken kelk
waar mijn bewondering naar groeit.…
Onzichtbare buren
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 361 Nu de lage mist de sprekende
morgen verlaat en de klimop
als een bejaarde man zijn
laatste haren kamt
glinsteren de knoppen van de
gesnoeide perenboom
als koeienogen in een slagerij
de buren zijn onzichtbaar
er druipt slechts wat condens
aan hun badkamerraam, misschien
hebben ze mij vanmorgen
al in mijn blootje zien staan…
Met getekende bast
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 186 ik sta
met mijn voeten
diep in de grond
jij waait
voorbij in
wolken en buien
omgord met
getekende bast
verzamel ik kracht
om jou te bereiken
ontluiken mijn knoppen
aan lentetwijgen
jij bent de zon
aan een heldere hemel
mijn wortels kennen jouw bron…
In onschuldig wit
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 246 de zwarte
knoppen leven
in rood lijnt nog
hun felle pijn
het prille groen
gestorven omdat
de jeugd er
niet mocht zijn
toch groeien ze
naar licht en openen
hun waarheid in
onschuldig wit
dat in de warme zomers
bloeit tot in het hart
het zwart vergeet en in
oranjegeel weer toekomst weet…
Februarilicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 465 Ze vertelt over het donker,
duister van de winter,
dat de heimwee naar de zomer
ternauwernood verdraagt;
ze zweeft in een soort gedicht
over 't bruinverkleurde klimopblad
waar de herfst het hart uit at
maar de nervatuur vergat
en door het frêle raster
valt het bleke Februarilicht
op knoppen barstensvol lente.…
plucheklever
snelsonnet
3.0 met 20 stemmen 148 die lachebek blijft doodgewoon weer zitten:
het land naar de knoppen, langzaam verrot.
hij lacht, maar bijna alles gaat kapot.
ontmoedigd? of zit het volk te pitten?
Het pluche, denkt Rutte, zit beter dan thuis
we wachten dus verlangend: ga naar huis!…
poppen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 375 taal
altijd als een kind
Nee, ik ben niet blind
En ik ben niet doof
Niet doof voor de roep om een mensenbestaan
maar hoor veel te hard de soldatenlaars gaan
Ik hoor het geweervuur als drumsolo's slaan
de dood gaat op roof
Nee ik ben niet doof
want ik zie en ik hoor het, maar kan het niet stoppen
Dag en nacht gaat er een droom naar de knoppen…
blauw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 354 de toppen
van de bomen
reikend verlangend
naar oneindig blauw
ontelbare knoppen
barsten van verwachting
naar nieuw leven
maar de kille wind
speelt een
winters spel met
grijswitte wolken
boven het
afwachtende bos
aarzelende vogels
zijn voorboden
van een verre lente
die reeds
in ons hart is begonnen…
Paarse regen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 445 ze zijn blauw
in mijn ogen paars
maar het kan zijn
dat ik dat liever zie
nu nog kleuren buien
de knoppen donkerder
het wachten is op de zon
die eenmaal opgewekt
tinten laat verschieten
je zei
als lavendel zich laat zien
kan ik Napels vergeten
met liefde leen ik je
mijn roze bril
en kus je levenslustig
onder de blauweregen…
Lente
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 126 Vandaag,
trekken we naar de tuin;
om in natuur te aarden en ons te bezinnen
met koude tenen in vette zwarte aarde,
naast knoppen en groene sprieten.
Vandaag,
neuriën we op een tijdloos lied van binnen;
zo met die prikkende voorjaarszon op je kruin.
Lente,
't is eindeloos genieten.…
O, 't naderen van de nieuwe lente
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 321 En knoppen barsten juichend open aan de bomen.
Ik wou wel dat het net zo juichen kon in mij.
Maar ik verloor mijn lentedromen.
Ontluiken werd steeds meer
ontluistering voor mij.…
Spring... is in the air!
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 ze komen er weer aan
de blaadjes en de knoppen
hier in de lange laan
zijn druk zich te ontpoppen
de vorst vertrok spontaan
- zou dat die lijster fluiten? -
de ijsbloem liet een traan,
de takken staan te spruiten
de bloesem komt eraan
- zou dat die merel zingen? -
ik merk het in de laan
de bomen staan op springen!…
Een geval van lente
netgedicht
3.0 met 121 stemmen 15.252 Het getjilp van kleine druktemakers,
nieuwe knoppen tussen het groen
er is nog veel meer van doen
wil men spreken van lentekrakers.
Een bloesje of rokje in de lentewind,
een blote schouder schreeuwt zonneschijn.
Wie wil er niet getuige zijn
van hoe de lente weer begint!…
MORGEN RIJD IK
poëzie
2.0 met 23 stemmen 3.493 Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren;
Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren;
Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren
En jij in een groot gebaar al je gewaden.…
Omhels de lente
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 265 Ontluikende knoppen
begroeten me liefdevol
ruik de geur weer
van het frisse groen
Bomen staan zachtjes
te wuiven, zon gloort
in de vroege morgen
omhels de nieuwe lente.…
Bloeien fraai
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 216 de mooiste bloemen
lijken altijd al vergeven
op het toppunt van hun bloei
maar ook zij
moesten een heel leven
wachten op die groei
hebben eigen blad
en steel gekoesterd
met zorg en tederheid
in samen wiegen
het leren voelen van
warme genegenheid
dan pas knoppen ze volmaakt
en bloeien fraai in
liefdevolle samenspraak…
Wortelt daar vol trots
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 jij stond niet
in de bloemenwei
naast zoveel anderen te geuren
jij kleurde nog
wat hogerop
de boomgrens al voorbij
waar jouw knoppen
met de elementen vochten
om te overleven
jij wortelt daar vol trots
jouw zaden zullen zelfs op
de kale rots nog bloemen geven…
Witte wieven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 130 stromen spinsels
vernevelen in witte wieven
druppen langs lentetakken naar de grond
in de schoot
van een smachtende aarde
die verdroogt in de schrale noord ooster
weer hebben mijn handen
de kou niet verjaagd die
de bloesem met weken vertraagt
zie hoe het leven
in knoppen verwelkt
zonder dat het ooit vruchten draagt…
Lentekriebels
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 begrijp het vroege opstaan
van een nieuwe lente wel
had er zelf ook een handje van
de dag vroeg aan te gaan
sprong uit mijn bed
na stijfheid van de winter
meestal veel te tijdig
een stempel op de dag gezet
daarom voel ik het gezucht
uit bollen van de lente
knoppen die op springen staan
dat gedonderjaag zit in de lucht…
Betekenis van tijd
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 67 Merkstenen van leven,
bottende knoppen, schoonheid
in versteende sterren.
Met alles of niets
vergelijkbaar in beweging,
er is niets dan tijd.
Gong van getijden
reist uit zeeën van azuur,
knipoog op den duur
Als je dit alles
in het innerlijk voelt, dan
ben je vrij, zoals bedoeld.…
Pesten
hartenkreet
4.0 met 57 stemmen 2.265 kinderen uit mijn klas pesten mij
ze mogen mij niet
ik hoor er niet bij
Ze kennen mij niet
niet door en door
mijn buitenkant is niet alles hoor
Nu ben ik alleen
eenzaam
zonder vrienden om me heen
Soms zou ik willen schreeuwen
dat het moet stoppen
dit gaat te ver
mijn leven naar de knoppen
De tijd gaat aan mij voorbij
ik val in…
Teer liedeke
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.901 Doch morgen zullen wij misschien,
Juist om het droppen,
Wat schone knoppen
Gelijk ons hart half open zien.…
in een lichte kooi
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 619 wat is het voordeel van het vrijelijk verkeren
in een lichte kooi als toch al vrijwel vast staat
dat je ‘r bij lichtuitval kort gesloten uit gaat
valt over donkere knaapjes je lelijk zult bezeren
open gaat ’t doosje je contact is naar de knoppen
knettert weer licht je was te laat bij ‘t stoppen…
vanaf het strand
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 812 verder kan ik niet gaan
in achtergelaten land
ben ik hier gestrand
gevoelig golft de branding
ik schuim in witte koppen
de vraag, ga ik naar de knoppen
of ben ik de wederopstanding
drukkend laag
hangt boven het zoute water
een loden lucht
verzuchtend de zee
opluchtend geeft de zon
een gouden streep mee…
suites voor annemieke III
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 marokkaanse
roos in een besneeuwde steeg
haar rode knoppen
in de volle maan
op de drukke singeloever
strijkt een reiger neer
de aronskelken
in de tropische kamer
geuren tevergeefs
de singel spiegelt
in storm gevallen rozen
de stok staat stokstil
vermist in de nacht
ze kan overal zijn -
het vriest nog net niet…
Ook zo’n zin?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 176 herfstbladeren over de aarde
weggeveegd
als misschien zo ook de winter
eigengereide knoppen
steken de kop op
niet wachten na ijsheiligen
zelfs katers en poezen
worden onrustig
zoals mijn lentehormoon
het kan niet vroeg genoeg zijn
als tussendoor de kilte
lentegeuren lokken
buurvrouw wandelt voorbij
en kijkt glimlachend om:
ook…
Merktekens van tijd
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 209 Brokstukken van tijd,
bottende knoppen, zaaigoed
van ademende sterren.
Weerschijn van toekomst,
streling van bekentenissen
bekleed met woorden.
Tijd vergelijkt zich
in versgeaarde wegen,
er is niets dan tijd.…
Een handvol wolken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 190 zacht waait de wind
vangt de maan
met een handvol wolken
de laatste ijsbloemen stralen
maar de knoppen lopen niet uit
verleppen traag op de ruit
de sneeuw
verliest zijn kristallen
in druppels die langzaam gaan vallen
het winterse feest
krijgt in dooi zijn finale
tijd om voorzichtig wat lente te halen…
Het boek van mijn leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 233 heb een takje
met knoppen bewaard
gebroken in de eerste lentestorm
de bloesem gezien
wat bloemen vergaard
in de zon van de zomer
veel zware buien
verkleinden de oogst
warm herfstrood bood troost
fier staat mijn boom
de winter te wachten
in rust toch op krachten
zij heeft al
haar jaarring geschreven
in het boek van mijn leven…