Alle inzendingen, met trefwoord poëzie

een ontbrekend woord in het vers een onderbroken kus door de reddende engel de niet verzonden brief aan een liefde de losse eindjes van een mooi verhaal het ademloze talmen van het onvoltooide lied het rusteloos zoeken naar een vergeten dag het vergeefse wachten in een maanloze nacht de gemiste ontmoeting op een verlaten perron…

gedichten worden niet geschreven ze laten zich schrijven ze willen zichzelf zien beleven dringen zich aan de dichter op ze willen leven brengen in bijna levenloze lijven het duizelt de dichter in z’n kop rimpelingen in een stilstaande vijver met de aan hem gegeven gedachten en flarden van woorden moet hij iets zien te laten leven en in…

weemoed daalt met de zon vreet aan mijn huid kleurt de luchten rood wandelend langs het water broos en blauw besnaard muziek van klaprozen eenzaam in een bos vol met vlinders roep ik je naam zie je niet waar politci de aarde dragen de slaven van aardse macht, mijn liefste lief ja ja zo... is de antipode penseel met engelen haar in Zijn hand…

ik adem mijn eigenwaarde in een bos waar ik de bomen met de holen van de virus voglen in de corona nevel niet kan zien en zuig mijn longen vol met 't licht de adem van zuiverheid vol van poëzie dat mij uitdrijft naar degene zonder uitzicht op genezing waar ik de kleuren van leven en hoop voor schilder om je te troosten nabij te zijn in je…

Er niet om liegen dat ik ze soms zag vliegen meisjes van weleer.…

Over de dood wil ik niet dichten, mijn verzen zullen over het leven gaan. Over de dood wil ik niet dichten al zal ook ik eens voor hem zwichten, tot het moment waarop hij toe zal slaan zullen mijn verzen over het leven gaan, want over de dood wil ik niet dichten. Mijn verzen bezingen het leven, het mysterie van brood en wijn. Mijn verzen…

(Voor Matthijs van Nieuwkerk en Özcan Akyol) Er ging ineens een licht op bij Matthijs, Het genre light verse! ‘Iets uit het verleden, Dat niet meer wordt beoefend in het heden,’ Zo sprak hij, zonder kennis of bewijs. Toen ik dat hoorde, dacht ik: serieus? Lees deze bundel maar, Matthijs en Eus!…

Flirten met Poëzie Hij ziet het riet met pluimen strijken, voelt zacht en troostend zuiverheid als een rietzanger een lief verleidt, hier zijn zinnen wat ze lijken. Hij kijkt naar witte duiven in hun vlucht en dicht het maagdelijk verlangen van de wind, gevangen in een liefdeszucht. In de echo van zijn zinnen klinkt de zielsverbonden schreeuw…

Op woensdag steeds dezelfde situatie, Onstuitbaar komt de donderdag eraan. Ik moet vandaag weer aan het rijmen gaan, Maar als ik later dan het resultaat zie…. Wat ooit begon op een gedichtendag Verandert later dan in zelfbeklag.…

ik vond en zag hem op internet natuurlijk veel ouder als toen dat er iets in hem nestelde voelde en wist ik maar wat? nu weet ik wat het was het zat al die tijd al in z’n hoofd en zou er ooit eens uitkomen het waren de vogels van poëzie hij kan ze nu laten vliegen wie had dat ooit gedacht dat wij elkaar via een omweg van woorden weer…

op zijn zestigste, ontdekt hij de poëzie, alsook het leven…

Ware biologen weten van het ware leven niets. Ware biografen beseffen dat ze fictie schrijven. Socrates wist heel zeker dat hij eigenlijk niets wist. Nog steeds tasten filosofen in het duister. Ware theologen geven toe dat zij God niet kennen. Boeddhisten begrijpen dat in ieders ware leven, Boeddha schuilt. Ware dichters geven toe…

Hoera, we zijn terug van weggeweest, De site was dagenlang niet te bereiken, Waardoor er dagen zonder rijm verstrijken, Maar nu is het weer een poëtisch feest. Bij alle vreugde past ook een terzij: Met Kerstmis ben ik wéér geen dagje vrij.…

ik vlieg af en aan om jou schrokop te voeden ik baarde je niet je bent er gewoon barstend van verlangen jouw nest is mijn nest zo is het altijd al geweest de kleine karekiet die in het riet het koekoekskuiken voedt…

Zijn gedichten zijn de zachte steen. Ik zocht ze om mijn geest te slijpen. Halfdronken zoek ik nu naar een beeld, zoals hij die, nuchter welteverstaan, zijn werk serieus neemt. Het daagt me steeds frequenter dat ik van de nood een hobby kan maken. Een werkelijke reden om te leven heb. Ik krijg het niet gezegd, dat de juiste woorden - me…

Daar sta je dan eenzaam in de kosmos doortrokken van ziekte en allerlei andere gevaren om je heen Is er nog een weg terug uit dit aan waanzin grenzende tijdperk de vreemde wanorde die ook ons huis is binnen gedrongen soms hebben we geen andere keus dan ons te verzoenen met ons lot Zoals de dichter zijn zwarte letters grift in poëzie iets…

hebt gij door het overdonderend geluid der klokken het knarsen van de leeuw zijn tanden niet gehoord? het hert met inzicht doorziet hem vlucht als het losgebroken konijn dat huppelt in het bos de gapende dieren overmeesterd in hun kooi van afgevallen bladeren en kromme kale takken onverzadigd en weg zinkt met het drijfzand…

Benieuwd, wie strakjes hier het spits afbijt, Want Arjan hangt zijn lier aan hoge bomen. Welke poëet ook uit de hoed zal komen, Zo’n hobby kost een zee aan vrije tijd. Een AOW’er zal het niet gaan doen, Die heeft het razend druk na zijn pensioen.…

Gespierde bundel, poëtische krachttermen, gewichtige druk.…

Ik ben in termijnen van ijdelheid - het met verf doordrenkte vod, een aan staren verknocht lijk in morse belerende zonnen. Ik ben in verhaal het aanzetstaal dat de penselen streelt - in tekening het marginale, clichématige deel. In portret - de rimpels om flinterdunne lippen, in gevoel, koperpoets lekkend, de lijst…

Wie zijn zij, die nimmer rusten of verpozen en zich tegendraads bewegen, als mensen door oneigenlijke grenzen zijn beperkt niet alleen in stad en land maar ook ver daarbuiten, onderkennen wat de mens beweegt of tegenhoudt, zijn talenten te ontplooien daar en boven leven rusteloze vragen naar de zin van ieders leven, prangend perspectief…

poëzie op een laag pitje wil nog niet zeggen dat 't niet gaart ik zie het als een vorm van slow cooking de tijd er voor nemen is al wat het vraagt…

het onbeschrijflijke slaapt onzichtbaar achter de bergen waar meestal ook reuzen wonen op die onbereikbare hoogte sluimert de poëzie waar ik net niet bij kan soms schittert zij in jouw ogen…

schrijven om in leven te blijven als klakkeloos rondjes lopen om vervolgens te worden geconfronteerd met chronische hongerklop daar gehoor aan geven en dan je pen het werk laten doen was het maar zo simpel als domweg het geluk in de dapperstraat waarover de dichter J.C. Bloem destijds nog zo mooi wist te schrijven doch schrijven blijft…

De dichter zweeg omdat hij zich onvoldoende gehoord voelde of omdat hij even niets meer te zeggen had daar was hij nog niet helemaal uit maar wat is even in dit leven en wie luistert nog naar dromers…

Ik preek niet, ik ga mijn eigen weg Niet echt, want waar ik ga is al een weg Ik preek niet, ik heb gemengde gevoelens over wat ik weet. Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig…

Verwijzend naar de snelsonnet Top-10, Zien wij Aar Noordam boven komen drijven, Daar Arjan Keene actief is tegen vijven, Diens snelsonnet is ’s middags laat te zien. Proficiat voor ‘zondag(s?)dichter’ Aar, Die heeft het dankzij Arjan voor elkaar.…

De barden die vormvaste versjes schrijven bewandelen het pad met blij gemoed. Ze weten dat de rijmkunst wonderen doet: Het zorgt ervoor dat inhoud kan beklijven. De vrije poëzie en contemplatie ... Helaas, ik voel alleen maar consternatie.…

Alsof het iemand tot wankelen heeft gebracht dat ik mijn vierentwintig karaats hart met panzer had behangen - mijn hoon gekroond door wazig staren tartend, sarrend, gevat. Als amulet om nekwervels raspend schuurde ik de luwte stram - in een door storm afgetopte kadans, reikhalzend, smachtend. Hier en nu, in vers geweven, smijt ik mijn laatste…

Poëziealbum-versje voor ouderen: Blijf actief en blijf ondeugend Beweeg genoeg en wees ‘ns stout Train je hersenen voldoende en doe nu en dan iets fout Als je geld hebt, wees niet zuinig behalve wel dan op jezelf Heb je kinderen, maak geen ruzie Bemin familie als vanzelf Koester al je grijze haren Ook je pijntjes nu en dan En vooral…