Alle inzendingen over schoonheid

Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind.…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering………

Als haat en venijn elkaar ontmoeten Creëren zij arrogantie naar hartenlust Maakt hen niet uit wanneer of bij wie Als de genegenheid maar wordt geblust Gebruikmakend van die glitter en glamour Misbruikt zij haar gekregen schoonheid Profilerend als een verderfelijke goedkope hoer…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering…

Als ik naar de hemel ga ontsluit zich daar een poort met ongekende schoonheid en niemand die zich stoort. Veilig onder vleugels van onze lieve Heer geen stress en ook geen zorgen en geen pijnen meer. Maar omdat ik hier ben en aan het leven hang heb ik soms mijn twijfels en ben ik wel eens bang.…

de storm lokt slaat me om de oren zand straalt mijn huid groot is het strand breed de vloedlijn breekbare schoonheid op het kerkhof van de zee lichte wenteltrapjes stoere strandgaper mijn voet kraakt een nonnetje…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

Waar hij ademloos aanschouwde hoe haar schoonheid zich uitte zichtbaar haar gevoel voor hem tastbaar maakte en zuiverheid toverde in glinsterend zilverwit Waar hij zwijgend in haar ogen verdronk want de kern van haar liefde kostte niets maar was onbetaalbaar als bezit…

Vervallen grieft schoonheid over wat tijd heeft aangericht. Ik ben de verdwaalde reiziger op mijn aangezicht.…

Prinses met je droomogen Ik zag het licht dat je omgaf je glimlach die het monotone grijs van mijn wolken brak Je schoonheid liet mijn bloed ruisen als een witte branding van pure extase Je hebt in mij onstuitbaar de liefdesbloem ontvouwd…

ik heb de lach gezien die in de schepping verborgen was op het meest intieme moment dat geboorte een eigen leven gaf de bezieling van schoonheid die in het goddelijke deelt de wereld betreedt letters zal schrijven op blanco papier over zijn leven hier…

stukken van zinnen kon ik zelfs verstaan van andere schrijvers,die mij niet kenden ik had het gevoel,dat ik nauwer bij hen stond bij hun taal,die ik lang ontwend was ik luisterde op mijn knieën en keek versuft om mij heen,en verloor mijzelf in de schoonheid van vreugde…

* Hoe vaak hij ook voor schoonheid zwicht van liefde preekt in een gedicht voorlopig nog geen ei in zicht waar voorjaar kwaakt en lente klaart zoekt hij nu kundig en bedaard misschien een ei daar in de hoek of anders maar een kippenboek. *…

Dat is zijn schoonheid en zijn kracht.…

als schoonheid in de nacht valt zicht verschrikt raakt door aanraking zelfs schimmen de herinnering niet vermogen en het zoeken naar steeds wordt bedrogen blijft een lied haar woorden zingen tot zij zichzelf hervindt in een nieuw verhaal…

zal ze er in slagen dwars door de zon heen haar schaduw achter zich te laten in opwindend leven schoonheid met eigen woorden durven vertalen of heeft ze te lang enkel stilte aangeraakt en zal fluister haar verdere leven bepalen…

Vertellen mij dat de stilte een schaduw is van wachten op schoonheid die beweegt en spreekt als de wijzer van een klok die altijd antwoordt. En met woorden mijn ogen sluit. Want ik ben alleen een verzamelaar van momenten en gezichten die verhalen blijven vertellen.…

nog in schaduwdromen klimt bewogen schijn zich vederlicht omhoog langs bomen laat de kruinen in maagdelijk witte sluiers schoonheid prijken veel te mooi om te blijven wanneer leven zich in uitgesproken grijs zal opengooien…

Als een kortstondig schouwspel In veld, langs berm en poldersloot geven de narcissen haar wondere schoonheid bloot met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind koesterend in de zon als een lentekind…

verstilde schoonheid op locatie. betoverend, vernuftige creatie.…

Ik hoop dat je me opvangt maar mocht je me laten vallen dan zal ik dat verliefdheidsvol verwijten en wijden aan jouw opvallende onschuld en schoonheid Wie wil daar niet op vallen voor vallen of 'n blauwtje lopen?…

een wereld vol leven in detail zie ik het kleine O zo groot het licht speelt met deze schoonheid van zo dichtbij ik bewonder en gefascineerd met oog voor dit detail leg ik het beeld vast het kleine zo groot zo dichtbij…

Het enige volslagen pure geluk van de volwassen mens ligt niet in rijkdom of ander materialisme maar is als het geluk van een vlinder met zijn schoonheid de kleurenpracht en zoete geur van een boeket schitterende bloemen vrij en dartel als een kind.…

zij plukt zilver van de bladeren en draagt schelpen in haar haar betreedt het onontgonnene blootsvoets licht dansend op het ritme dat de zon haar toedichtte toen zij nog zichtbaar was omstrengeld door immense schoonheid straalt ze als nooit tevoren ©MarjonvanderVegt…

ze staat te wuiven haast koninklijk welig deint ze op de tonen van de wind die haar schoonheid koestert omarmt door de zon die haar uiteindelijk 't leven schonk want laat is ze wel doch beeldschoon in haar eenvoud die ze voor kort exposeren zal…

bomen hebben een stem gekregen vraag me niet wie koos voor wie hierdoor schittert het groen nog meer komt zonlicht tot haar recht even blijf ik staan, ga dan zitten om mij te laven aan deze grenzeloze schoonheid, die het hoe en waarom overbodig maken het is…

hun aura ademt eeuwige schoonheid...…

zonnestralen maken van mijn fietstochtje een feestelijk feestje waabij ik de warmte en schoonheid ondergà òndergedompeld in gevoelens van harmonie waarmee ik dit alles bezie en voel, alles in overtreffende 'trap' mooi, mooier mooist. Ik trap nog even door.…

ik ben met mijn hoofd in de wolken ik hou nu eenmaal van schoonheid krijg er inspiratie van…

O, lavendel, wat ben je mooi met je paarse bloementooi die als vurige fakkels dansen op het ritme van de wind waarin de bij en de vlinder haar nectar vindt O, lavendel, zo geef je met je schoonheid weer geur en kleur aan de zomertijd…