Alle inzendingen over schoonheid

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

Kijken met open Ogen, en kom niet Verder dan ziende Blind te zijn - Niet ontvankelijk Meer voor kleur Of schoonheid Zoekend naar een weg Die lijkt te bestaan, Het doel dat ik Wil vinden - Zie zijwegen om me Heen, te veel om te Tellen, toch blijft mijn Doel onbereikbaar ver - Onverrichterzake besluit Ik om te keren, en…

De silhouetten van een creatief proces dragen al besef van schoonheid. De stilte zingt 't nieuw begin van vergezichten en 't hoog gevoel. De rust van deze nacht was welkom als de dageraad. Te bouwen aan gedachtengoed daarvoor is het nieuwe licht gegeven.…

je vinger ringt het edelmetaal de stenen schitteren hun eigen verhaal de zettingen zijn goudgerand een brede band accentueert je lange smalle hand zij lichten kleuren in je artistiek bewegen mond en ogen completeren dat charmant gebeuren je lach is de ultieme opening naar schoonheid ze maakt me blij de stenen schitteren al je…

Het moment van bezinning gaat met een vraagteken als een rode draad door je leven en toch zie ik jouw schoonheid binnen in je bonkende centrum meer dan jouw onhebbelijkheden.…

Top-10 Netgedichten 1. de Fladderende schoonheid 2. is zonder woorden 3. met Apotheose 4. en zielenpijn Afscheid van een vloer 5. op Zomerse zondag 6. te Benaderen 7. door hartstocht omgeven 8. tijdens Boeket voor een stervende 9. welke Soms 10.te vinden is langs het tuinpad.…

Ze had haar boze oog gericht op een prachtig eiland in de Atlantische oceaan hoe kan het toch bestaan dat een orkaan zo tekeer kan gaan het eiland heeft haar schoonheid verruild als je de verwoestende beelden ziet zo veel chaos, wanhoop en verdriet bevolking totaal verdwaasd want nog is zij niet uitgeraasd de natuur heeft weer haar…

Dagelijks meer eerzuchtig En minder in staat tot iets groots, Telkens wanhopender roepend Om kracht of de kalmte des doods, Dagelijks vuriger wensend Naar schoonheid, gezondheid en vreugd, Dagelijks ouder en bleker, En verder van blijdschap en jeugd - Ik zit in de bloeiende velden, Die schittren van zonneschijn, En alles is jeugdig…

buiten raast de wind de druppels tegen ramen en groet een buitenkind een bloem van water spreidt zich uit bloeit tegen de ruit ik wil haar plukken maar ze groeit in mist en tegenlicht ze maakt me triest in luwte was haar schoonheid niet verloren het einde zucht er is geen stop we rijden rondjes elkaar achterna…

lees het verhaal achter schoonheid geniet pracht en praal in paleizen en kerken vind je de werken van de gewone man een leven in dienst van anderen om tijdelijk in eeuwig te veranderen in ornamenten vind je hun gezicht stiekem uit het zicht de beelden zijn heren hun schaduwen lijken de eeuwen te regeren dat is er niet meer…

De schoonheid van een jongen van binnen en buiten ontdekt door mijn huid mijn nieuwsgierige lichaam Bij anderen in huis leg ik de bedden vast in mijn dromen Geen van hen nodigt mij uit Kunnen ze aan mij zien hoe kritisch ik ben?…

beelden dalen als trage bezinksels neer licht valt door de bomen de poort scheidt het heilige van het profane de schaduw van het haveloze boompje op de tuinmuur het zonlicht dat miljoenen kilometers aflegde om het zielige boompje binnen enkele minuten te bereiken verzink in de verstilde eenvoud de transparante schoonheid van…

Zoals bij 't veelbelovend ochtendlicht de merel gestaag het leven kust voel ik haar schoonheid ontwaken en stijgt ze sprankelend op Jij speelse overmoedige melodie waarom niet blijven resoneren als de dag zachtjes schreiend haar voortschrijden verscheurt Wat harmoniërend en zuiver klinkt kan toch ook fier, edel en standvastig getergde…

Leven met een serpent kan je niet, haar schoonheid is dodelijk. Koud in hart en kil van ziel ik zie je stuk gaan van verdriet. Haar blik maakt je blind, haar stem dooft een ander zijn woord. Liefde van jou verdient ze niet met een enkel beet je hart doorboord.…

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

Laat ons weer een woord gebruiken of rijm, of taal, of metrum, of laat ons denken, dat wij schrijven dat wij zijn, dat wij doen Kijk weer in de ogen van je duister spiegelbeeld, en verkracht de schoonheid van haar onontslotenheid Ja we zien die letters krullen, brullen als een houtvuur Laten we hopen dat het uitbrand en de as op de…

Als je later oud bent en gerimpeld blijf je nóg de mooiste voor mij Zal ik nog net zoveel van je houden als ik zo vaak al tegen je zei Schoonheid zit immers van binnen en is niet aan leeftijd gerelateerd En dat is wat ik zo aan jou vanaf het begin heb gewaardeerd Dus kijk je later in de spiegel denk dan maar gewoon hieraan Het aantal rimpeltjes…

In het absolute niets van deze gouden avond, walsen mijn ogen met de sterren en vlecht ik deze pure schoonheid in het ochtendblozen van een dromer.…

Vaak denk ik aan haar schoonheid die ze uitstraalde heel nonchalant Een paar vluchtige ontmoetingen verder niet veel aan de hand Prachtige ogen en dito lach hielden me ongemerkt bezig Haar ranke lichaam echt perfect niet te rond en niet te pezig Helaas niet meer gezien daarna tot binnenkort dan misschien Dit is een vrouw zo lief en mooi…

Haar benen snellen voort op het duinpad naar de zee opgewaaid zand dempt haar woeste passen de ogen gesloten voor de schoonheid van een nieuwe lente strikt zij haar zinnen in een knoop ontworteld en verbijsterd vertrapt zij schelpen nietsontziend verbrijzeld zij het heden en swijlens nieuwe scheuren worden geboren lijmt ze het verleden…

weerspiegeling naarstig nodig, het aasvisje dobberend vanaf de oeverkant wil ik inhaken in roofzuchtige kaken vangen, ik wil vangen niet oeverloos, eindeloos staren naar opwellende bellen in windgevorkte wateroppervlakkigheden strijdend in bestaan een dobber die moet onder gaan de vis die voor zijn leven strijdt en stervend wordt opgehaald in schoonheid…

ik had gedacht dat ik ooit ouder worden zou zoals de boom in onze achtertuin gewoon bebladerd blijven alleen een beetje knokig zijn en wat verstijven de groeven op mijn bast als fraaie levenslijnen die mijn rijpe schoonheid slechts subtiel verfijnen het gaat heel anders weet ik nu ik zie verwonderd al mijn lijnen groeven, plooien…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen…

Zodra oude zinnen zich herhalen komen wij overeind gedragen in schoonheid vervuild door spijt samen of Soms lijkt het gevoel niet te gaan maar schijn vertaalt zich niet ik weet het wel maar blijf staan want zo diep zit alles wat lijkt een reis of paradijs waar het in alles eindigt wanneer is de vraag hoe zat het ook alweer vandaag…

ik voel vertrouwen in je armen in het bewegen van je vingers sierlijk laat je schoonheid vloeien in de zomer, nu voorbij het kringt in hoge twijgen en het diep gegroefde schors ontvangen over het water wacht het stromen, los in mij langs oevers en langs bomen, de brug van…

Streel mij teder in de morgen wieg mij zachtjes op jouw kracht ik zal mij hunkerend ontvouwen na een maanheldere nacht in de morgendauw ontwaak ik fier mijn hoofdje naar de zon dronken van de nieuw kansen zou ik bloeien zolang ik kon mijn hart staat open naar de wereld schoonheid is zo klein en puur wie het ziet mag het beminnen hou…

In alle schoonheid brak de morgen open met prachtige dauw en een lichtrode gestreepte lucht. Het is wonderlijk, hoe de natuur uit zijn voegen komt. Overweldigend was de stilte, waarin je de dag mee mag maken, zoals je het zelf wilt. Niets is minder waar, de zomerhitte is een feit. Mooi is het wel hoe je alles mag beleven.…

er was een klik het onbestaanbare gebeurde onthutst zag ik het land van melk en honing in je ogen niet het gewone uit de doos met alledaagse dromen maar ik was daar in de schoonheid van het pas geschapen paradijs jou aan mijn hand en jij volmaakt op een goudgeel strand we spiegelden in helder water ik zag je klaterlach…

Zaadgoed stuurloos verscholen in het rulle donker ontwricht als herrezen draak vergaart zij moed hervat luisterrijk leven en licht met wortels zuchtend naar diep schepping stuurt vurige bliksemschicht vertrouwen en levenslust sliep in vlammend ontwakende schoonheid ontvouwt zij haar bloesem en vindt een tedere lelie in zachtblauwe tint.…

ooit zullen de geesten zich wreken op hen die hun laatste rustplaats hebben verstoord vermoord is de eonenlange stilte vernield zijn de zuilen en poorten van de stad die eens het centrum van cultuur en beschaving was nog kleurt de woestijn maar de winden huilen pijn om wat verloren is gegaan aan schoonheid en kracht zij strelen…