Alle inzendingen over schoonheid

Door schimmen van optimisme omringd en de triestheid van gele tegels ik mis de schijn van nieuw en fris en de rust van duidelijke regels weer even beleef ik de schoonheid van de na-oorlog nog voor het dromen werd bedrogen eerst een plaat, dan klak naar beneden de naald danst er zachtjes op en de muziek kraakt door het stof van de radio-versterker…

Nu zonsopgang het land bekleedt sla ik deuren achter me dicht in een stormloop van windkracht acht loop ik in de herfst te dromen van schoonheid weelde en levenslust wat is dit allemaal toch mooi gemaakt een wervelwind van gouden bladeren hebben mij in hun kring opgenomen hun sierlijke rondedans tovert zacht een glimlach van rust…

Het jeukt in mijn hoofd de wereld draait en buitelt om de marges van aanzien en wetten en bekende kunstenaars dansen mee ze willen iets maken voor duizenden jaren, voor iedereen een as van eeuwige waarheid en schoonheid, beschermd tegen…

Plotseling hoor ik de schoonheid, van de stilte. Ineens zie ik mijn gedachten wijken. Muren vallen geluidloos om. Een poortloze deur valt in het slot. Oordelen hoor ik machteloos bezwijken.…

ik strakte in het dorische zuilen droeg sterk het uitgaan van je dak jij spande bogen in het helleense licht wist arcadisch je verschuilen voelde speelse decadentie toonde schoonheid die potentie om orakel vroeg in Delphi in de schuine falanx haalden we het paard van Troje binnen nu gaan we Olympus weer beklimmen…

Wat ben ik trots Op jou, op jullie Wat overweldigt mij Jouw schoonheid Jouw geheimen Ken ik, zie ik hier Jouw angsten schijnen door In je lach Maar je hebt toch Zoveel gevochten Bent zoveel gegroeid, Zoveel geweest Alles van jou Dat is mij zo lief Ik ben zo blij Op jouw zijlijn Ben niet zo bang Me te overschijnen Dat doe je…

Zodat je zelf kan zien, welke schoonheid jij bezit Hoop je spiegel te vinden, die de kooi van je hart licht Ik zie... wat jij niet ziet. Een parel puur, diep van binnen, beklemd onder het verdriet...…

Hij wil zo graag zichzelf laten zien stenen zagen, een huis voor mij bouwen met divans en tuinen om me neer te vlijen mijn schoonheid te vieren met zijn liefde en mij weg laten glijden naar de zevende hemel hij wil zo graag met mij wonderen ontdekken in de wereld waarvan hij droomt (nergens ligt er iemand in nood of in tranen)…

In meditatie vertaalt in een oogopslag innerlijke schoonheid. Rode klaprozen geanimeerde Geisha’s rouge aan de bron.…

Als je de schoonheid van iemands hart raakt, heb je het niet goed gedaan als mens. Een mens raken met woorden kan heel vervelend van invloed zijn. Denk goed na voordat je iets zegt of schrijft. Je kan er zoveel spijt van krijgen.... natuurlijk kun je je excuus aanbieden, maar je weet nooit of het wordt geaccepteerd.…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast me lag in bed en ik haar diende met mijn liefde bij mij antwoordde ik alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde ik er aan toe omdat ze naast me lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Inkomende raketten sirenes loeien de ogen wijd open vol afschuw om ‘t geweld in Jeruzalem Zoete schoonheid roos van Sharon gouden stad van herinnering met de man op de ezel die hier de poort binnenreed Och Jeruzalem stad vol leed indien ik u vergeet zo vergete mij mijn rechterhand Zo sprak het Woord in dit Heilig oord…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast hem lag in bed en hij haar diende met zijn liefde bij mij antwoordde hij alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde hij er aan toe omdat ze naast hem lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Je probeert de lelijkheid te pareren van boze mensen in het zomerse park sublimeren in kwetsbare schoonheid alleen in jouw ondergoed op de bank je ziet de vogels foerageren de bomen aan de waterkant de heldere zon breekt door sombere wolken verdwijnen ik wandel in jouw stem ik zwem in jouw gedachten alles sterkt me in wie ik ben ik neem…

bloemen je kleurde aan de lucht in blauw dat kou laat groeien ik vond je in het groen dat geen seizoenen kende je leefde zonder tijd met liefde die je niet verwende we ruimden onkruid uit ontkend verleden je schoot op en groeide naar de zon van heden ik heb je niet geplukt je bent nog lang niet open pas als er bloemen zijn is je schoonheid…

Iets heeft de schoonheid als van papier verbrand. Het wil haar lezen en het ziet haar niets: zwarte brij, zwaar, inkt op inkt op het land.…

ik zag je met een lach naar de bloemen kijken in het hoge gras vingers streelden de tere kleuren alsof je de aarde ontmoette in haar dagelijks draaiende beweging ik smolt om bij je te zijn in dat intiem samen onder zomerluchten zonder namen in die stilte van het leven schoonheid te horen in het lieflijk kleuren wiegen…

verken ik gebieden waar ik nog niet eerder ben geweest Onaangeboorde bronnen van onbegrensde fantasie Moeilijkheden vervagen en maken plaats voor euforie Ik zie voorbij mijn grenzen helderder dan ooit En reis af naar die horizon maar bereiken zal ik haar nooit Want grenzen vervagen beperkingen hebben geen doel Het is pure schoonheid…

Duizenden vormen bekend één erkend ander verzwegen voor mij als ik het leven zie niet strak in geweven lijnen schoonheid van een wilde tuin de één geniet van deze bloem de ander weer van een ander men moet orde er in kunnen zien en onder lezen ziet men beelden schoonheid verlangen of verdriet maar hoe het in de toekomst wordt dát verklap…

'k Wil geen schat noch vreugde zoeken, Van Parnas, maar van Peru; Al de rest wil ik vervloeken, Want wat 's deugd en schoonheid nu? Zo een juffer rijk is, deze Zal ook schoon, en deugdzaam wezen.…

Hij komt uit China, Met een boot meegekomen, door iemand die zijn schoonheid zag. Fijn dat ik hem nu bewonderen mag. Ook anderen hebben zijn schoonheid gezien. Een toneelschrijver sprak erover. ‘La dame aux camélias.’ Frans natuurlijk. La dame droeg altijd die bloem. Niet zo netjes naar mijn gevoel.…

die ik niet stel Ik zou iets kunnen zeggen Over je schitterende ogen Je schoonheid, je verschijning Je prachtige haar, je lach En verwoorden hoe lief je bent Maar kijk mijn ogen spreken Ik hou van je…

Een donderwolk overtreft de schoonheid die ik met dode ogen zie heimwee naar het gras Wat elders groener lijkt. luister ik naar getjilp fluit het de geneugten van mens en dier de overgang van samenzijn Het raakt me niet.…

Zacht trekt ze de woorden uit me weg die haar schoonheid volkomen missen maar naar waardering blijft ze vissen nadat ik mijn diepste heb gezegd ze laat me draaien om mijn as verliest belang in mijn aanwezen zodat ik alweer begin te vrezen ik ben de domste van haar klas ze leert mij de fijne kneepjes lest mijn dorst maar taalt zelf niet…

ontwaken in helderheid 'n kristallen leeghoofd enkel de overpeinzing hoe hiervan te genieten mocht geen nicovriend de schoonheid begeleiden?…

Pijnlijk laten bloesems hun schoonheid los Vogels roepen je van 's morgens vroeg tot 's avonds laat Aarde bedekt de werkelijkheid De zon verschuilt zich in verbijstering Trappers vertragen de weg Plassen verdriet takelen zich omhoog Vermoeide wind baant zich een weg Bomen hebben hun leven weg gegeven De kist omsluit ons leven.…

Mijn hart gestolen door een schoonheid en zo stil probeer ik z´n hart door te komen met een hopeloze gil maar een muur van geloof en cultuur scheidt onze wegen en breekt mijn hart onze wegen zullen scheiden Ja over een hele tijd leven wij voor altijd apart iedere traan een druppel van emotie en pijn zal voorgoed vloeien, zal voorgoed in mijn…

Ik ontmoette je voor de tweede maal nu bij de fontein voor het theater in mijn geheugen was geen plaats voor al je schoonheid en ik verloor mijn gezicht ik volgde je onder kroonluchters en ornamenten die mijn interesse moest vastklampen om te kunnen lopen tot aan de geheimen van het pluche ik hoopte dat je me zou herkennen dat mijn hand…

Je zit wat onderuitgezakt op een bankje in de duinen waar je uitkijkt over zee de vergane glorie straalt van het matte in je haren waar het goud van ooit nu grijze strengen strooit je hand streelt oud fluweel dat plooit rondom je dijen hun schoonheid lang passé je blikken staren wrang over het ebbende getij en in het doffe van je ogen…

van Eemnes binnen tot Eemnes buiten liggen nog steeds in zondagse rust langs de dijk weilanden vierkante eilanden monotone schoonheid tot de einder herhaald polderwegen vallen samen op een punt en ik die niet wist dat je er verder kunt boerderijen wachten in slagorde erven geharkt, rustdagklaar…