Alle inzendingen over schoonheid

Na een lange winterslaap, pluk ik mijn beste dag van de boom zonder woorden en zie hoe die dag versmelt met de schoonheid van jouw zijn. Mijn liefde ontboezemt de bloesem van jouw sieraad en streelt de bladeren tot aan je rijpe knop. Ik wacht totdat de vlinders gaan komen en zuig dan jouw nectar in mijn gulzige mond.…

Ik wil ze zien, dat is toch niet teveel gevraagd of legt het meer gewicht in de schaal wanneer ik ze zelf uit hun beschutting haal en mijn handen zacht laat landen op schoonheid die alleen de nacht mocht zien. Wees niet bevreesd, oh lieve Jozefien voor liefdestaal in braille.…

Liefde heeft geen schrifttekens maar leeft in zoveel smaken heerst op de meest begeerde plekken het zalft het traagste mechaniek door nooit verstopt te raken, het heeft zijn eigen waarheidszin geslagen tot de dood ons de handen raakt in schoonheid door de vingers glijdt, geef het zelf maar een bijzondere naam het loopt uit het kristal…

Het is logisch dat ik met de oudheid dweep, terwijl ik op de kerktoren Breda beschouw, de oude schoonheid vervangen door botte architectuur, snelle handel de overhand, in de drukte zoekend naar de ideale jou, verwarmt een vreemde mij met vlotte schijnbewegingen, verlang ik naar Ameland.…

Gedoopt in trots en twijfel maakt het subjectief om het pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn eigen taal langzaam uit om steeds in vol ornaat weer op te staan ik werd herhaald verleid door haar verpletterende schoonheid, getatoeëerd geluk op de huid van het oudste perkament, die schrift…

Dan komt het moment dat het gebeurt de cocon scheurt het mooie komt naar buiten langzaam, als een gevecht ontvouwt een schoonheid opent het Leven zich werkelijk gekreukte vleugels worden gespreid de hemel wordt verkent. Een vlucht begint vlinder uit de cocon zo overweldigend mooi zonder twijfel onderweg naar die éne de ander.…

Hij die zijn lied schiep en de rode rozen kan er nog iets mooiers op de aarde zijn die alle harten laat bloeien en blozen en daarin klopt telkens zijn lokkend refrein zijn lied is een hymne aan het paradijs dat hij naar een blauwe hemel blijft sturen aan een liefde die nooit dooft of vergrijst maar eeuwig in haar schoonheid zal duren…

mild, verstild zo het was, zo het nog moet ook de vader van gedachten althans waarop ik zal wachten die diepte en klank heb ik altijd gewild besnaard op hout met rondingen een klankkleur met mondingen naar een eeuwigheid waar het licht zingt, een engel schreit daar is de schaduw tot kleur verheven de oude werkelijkheid verleid daar is schoonheid…

ik reikte mijn hand en zij, zij legde haar broosheid in de dragende palm en toonde aderen van bejaarde schoonheid de hoge zetel waarin zij zat met gewelven aan beide zijden op hoofdhoogte en kussens die haar droegen, doch nauwelijks steunden ( ze was statig van aard, zodat ze niet leunde) toonde wat nog aanraakbaar was haar lijf…

Hoe zal de aarde zijn als eens de vrede komt Geen onderlinge strijd zal woeden Ieder geluid van woede of jaloezie verstomt Elk mens zal de nooddruftige voeden Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs Vol van liefde geluk en schoonheid Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs En verspreidt Gods gena en goedheid Ach zou ieder mens de vrede…

spraken we met vederlichte schone lentewoorden de kleine krokus schudde het laatste restje winter van zich af een sprankelende ontsnapping aan witte winterlagen gesmolten en verstijfd dropen winterwoorden af geurige lentewoorden openden onze bevroren zielen zoveel lentes later toen onze harten trager klopten offerden we de schoonheid…

ik zag haar op een podium staan haar schoonheid straalde magistraal ze zong, haar stem was niet normaal zo mooi, zo lief, Mariska was haar naam ze heeft het, ja, ze is het wel schat, ik ben jouw grootste fan voor jou vlieg ik in vuur en vlam ik wil je hier nu op mijn bloemenbed haar wapens zijn haar kristallen ogen daarmee maakt ze iedere…

ik zag de strijkstok in bewegen de muziek haar mooiste klanken vleugels geven zacht in liefde parels haar melodie als gift van het licht in de schoonheid van de muzikale edelstenen van het vol bezette orkest ontroerd luisterde het publiek naar de hemelse muziek die gedragen werd door generaties tranen zonder onderscheid…

jou laten aarde en natuur zich voorstellen Zij stromen samen in elke huidplooi van jouw eindeloos prikkelende lichaam Grenzen zijn jou onbekend Jij bent een alles zuiverend membraam dat met overweldigend talent voortdurend geboorte geeft aan bedwelmende fantasie In jouw natuur leeft de mens als in grootse poëzie Door jouw onvergankelijke schoonheid…

Sibillijns was zij in al haar vormen en in de wijze waarop zij vogelt Met uitgeslagen vleugels klaargemaakt Hapjespan roergebakken eieren Testosteron omgezet in zangzaad Raadselachtig geeft zij geen geheimen prijs Haar genetisch bepaalde schoonheden Zichtbaar voor mannelijk oog, mits niet bedekt Aangenaam dat wij een sauna pakken Haar lijnen in de…

De eerste vlinder dartelt door de voorjaarslucht neemt mijn bezwaarde gevoelens voor een onbezorgde vrije vlucht op haar smal ogende tengere rug ‘k laat haar begaan lijdzaam heel gedwee ze neemt ze met zich mee langs de schoonheid van de prille bloemenpracht ze worden met frisheid door gelucht die vrijheid blijheid vol van levenslust…

plein, tussen de linten rood-wit zoals de ambulance voor de baldadige toerist die goed voor de dag wilde komen met een unieke achtergrond zonder benul van kunst of oog voor het vakmanschap van Bernardo Falconi laat staan enig gevoel voor de religieuze betekenis van Sebastiaans martelaarschap maar aangetrokken door de goddelijke schoonheid…

Dat gevoel van vergelen en vallen tot een tooi om mijn voeten de rijkdom van wat was, wat niet ontbrak, dat ken ik goed maar ik kijk er niet naar zoals mijn vrienden doen Zij zakken maar even mee in mijn schoonheid en dankbaarheid en gaan dan gauw weer aan de kant staan kijken in de put waarin ik knoppen bot Dat gevoel van hard werken…

Het Beest is vrij, we kussen buiten de muur rondom de Schoonheid van jouw trouw Natuurlijk willen we goed zijn, ons niet verdoven of in bed blijven liggen dromen van grote daden - ze stap voor stap uitdenken binnen veel te veel regels We kussen, we zijn vrij Vandaag kan niets ons deren We zijn elkaars Held Onze Liefde is een grote…

_______________________________ ZINLEDIG Met jou heb ik hier meer dan eens gemerkt Dat oden aan de schoonheid niet voldoen Wat voegt het toe, een smet op je blazoen? Weet wel dat een zinledig woord niet werkt Als glas holfrazig, zonder zeggingskracht Een vacuüm vol tandeloze macht…

Het kan zo maar wezen Dat je muze je aanspreekt Omdat ze lang niets van je heeft gelezen En haar teleurstelling je steekt Verwijtend ziet ze naar jou En jij staat met een mond vol tanden Die schoonheid bleef je altijd trouw Begeleidde je tot op de mooiste stranden Voor geen geld, goud of mooie woorden Wil je haar beschaamd laten staan…

wij wisten van het paradijs schoonheid en verlokking zonder enige eis maar niemand had ons de omgangstaal van blad en bloemen geleerd hoe zij zich in de verte al profileerden met kleurrijke grote harten en die naar ons keerden voor visuele contacten door een innemend wiegen op de wind ook onderscheidden zij zich in vorm…

Klaprozen bloeien, bloedrode bloemen vieren en sieren het leven, bewust van hun schoonheid en fragiliteit; Het graan is volgroeid, groene stengels staan te rijpen tot gouden aren vol voeding en zaad; De akker baadt in de warme zomerzon, wiegt, deint en danst in de wind, wetend wat haar wacht; Graan en bloem spelen, laten zonder spijt…

balustrade ontspannend staand in een gelukzaligheid die jij nog nooit in je leven ervaren hebt zo diep van binnen het totale los zijn van de wereld en tegelijk met liefde warmbloedig opgevangen worden het zijn die momenten dat aarde en universum elkaar raken in muziek emotie en in samenzijn bij de bron van liefde en schoonheid…

het mis Miss Universe ze zeggen dat jij de mooiste van het hele universum bent althans in 2023 maar daar ben ik het niet mee eens want het universum is groter dan die van nature prachtige aardbol met al die vervloekte gekken die het leefklimaat verpesten het universum kent talloze zonnestelsels en daar leven vast en zeker meerdere schoonheden…

wij hopten van bloem tot bloem lieten hun mooie harten leeglopen in zoet bedwelmende geuren en kleuren wij dronken schoonheid in werden samen een in zinnen zo dat opgwonden blaadjes geexalteerd wuifden in het voorjaarsfestijn dat wij deze dagen vierden met de wind die onze namen riep voor een kleine presentatie met bijen en vliegen…

Voel jij ook dat lustig verlangen door kwetsbare voorjaarsbloesem op zoek naar onzekere schoonheid nu de oude stad ligt te slapen ochtenddauw in het park parelt nu je in jouw kloffie koffie drinkt nadenkt over problemen in de wereld terwijl zij zorgt voor zoete koffiekoekjes zie jij dat domme mensen vrolijk worden van dat beetje felle…

Onder de wingerd dans ik met mijn zwanenarm een voor een de druiven boven ons hoofd sierlijk naar jouw verlangende mond in mijn schoot .....Voel jij wat ik voel? Of kijkt jouw verlangen teveel vooruit en maakt het zich zorgen of het zo blijven zal? Ik weet het niet, ik weet het niet We zien het wel, je bent bij mij .....Voel jij wat ik…

De schoonheid van het moment wordt jou nu ook teveel. De betovering van mijn liefde doet je eindelijk beseffen, dat niets ter wereld dit sprookje nog kan overtreffen……

Elf uur 's ochtends op een zomerse zaterdag ik kijk uit het slaapkamerraam daar staat ze, die spetter van me met de spons in de aanslag Haar handen vegen zeepsop over de motorkap van haar prachtige auto, maar met haar schoonheid vergeleken is zelfs zo'n Mercedes bolide een wrak Haar armen in rijmende beweging met haar achterwerk, heen…