Alle inzendingen over confetti

Confetti van de bomen Waait op mijn jas Feestelijk gevoel Ik ben zo in mijn sas Zomaar uit het niets Een confetti-feestje op de fiets!…

mond bewoog niet snel maar kon mij toch bereiken jouw dagen telden teveel kruimels die je voor het vallen al wilde vegen jouw handen stonden waakzaam in het huis op wacht je had nog zoveel om te leven in wat je later had ontdekt genoeg om stoffer en blik een schrobbering te geven het was te laat kon jij maar opnieuw verwekt ik zou dan confetti…

Hadden wij dromen, liggen die als confetti op de nieuwjaarsvloer.…

Bloesem van bomen dwarrelt neer als confetti het is weer lente.…

de nieuwjaarsklokken luiden blij gezind over een dorpje dat in slaap is verzonken de verstilde straten zijn met confetti getint op 't oudejaar werd gefuifd en gedronken we worden wakker in een gloednieuw jaar om verder te schrijven aan ons levensboek al dagen ligt een vernieuwde planning klaar laat…

Een mens oogt engel als een handvol confetti hier plots neerdalend. Met mijn mond open teken ik wat ik hier zie als voorstelbare.…

Het is hier zo stil terwijl vlak achter mij een soldaat een jongen als confetti verstrooit. Een bodemloos tegoed aan tijd verwijdt het land, en elke stap past zomaar in de voetstap van een dode. Het is hier zo groen.…

en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in sporen van de beeldspraak van de tijd om de juiste klank te vormen, blijft een kwestie van een goede smaak…

non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, mijn schrijvers loep stelt elk detail in een scherper diafragma vast, versnippert de verheven kunsten, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot confetti…

en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in de sporen van de beeldspraak van de tijd om de juiste klank te vormen, blijft een kwestie van een goede smaak.…

Bubbeltjes en kriebeltjes Dwalen door mijn geest Stil ontwaakt de liefde Terug van weggeweest Dromen komen tot leven Glanzen midden in de nacht Maken woorden overbodig Zolang jij maar naar me lacht Met jou word ik onstuimig Ben ik niet meer te blussen Met een knipoog naar morgen Strooi ik confetti op Mn kussen…

Uit, " Wind vol confetti" Pama…

scherper diafragma vast, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot snippers, uitgestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op zijn vastgelopen levenspad, in elke stap verstrooit de wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar nog niet schrijven kon, zwemmend in confetti…

De roos die als confetti op zijn schouders sneeuwde, de slierten lang gehouden haar - resten serpentine om de leegte van zijn schedel op te sieren -, de schamele guirlande van zijn baard die de krachteloze kin bewimpelde: ontluistering die ik herken in bange ogen blikken van zelfbespiegeling. -------------------------------- uit: 'Echo…

Dunne vitrage voor een open raam die lage zonnestralen ze zoog ze zwijgend op ik zag de laatste vogels gaan en windstil sliep de tijd op donzen kussens haar sjaal geweven lila zijde losjes op een vensterbank drie oranje tulpen jubelden geluidloos uit een witte Jugendstil om de poef waarop ze zat dwarrelstof in het licht als confetti…

Acht dagen in het jaar duurt deze lentetooi, de halve buurt is uitgelopen wachters zuchten o wat is ze mooi dan valt ze uitgebloeid als confetti over ’t groen, zo opent deze tango in feestkleed het seizoen.…

Tussen confetti waaien letters van het Woord die samenbindend meer dan letters zijn, vormend een sneeuwend confettigordijn Waar naar de letter vooral wordt gehoord zal de bruid niet in wit mogen gaan In vreugd en vertroosting van het Levende Woord wordt genadig de Bruidegom getoond die zijn bruid wit als sneeuw met zijn liefde…

De nieuwjaarsklokken luiden blijgezind over een dorpje dat in slaap is verzonken de verstilde straten zijn met confetti getint waar in de nacht gefuifd werd en gedronken we worden wakker in een gloednieuw jaar om verder te schrijven aan ons levensboek een vernieuwde…

schminkresten schuren als een schaafwonde over haar doorweekte mouw aan een schoenzool plakt confetti seconden vast het mombakkes ligt gedeukt in de goot guirlandes schommelen in de rozenstruik er staat een paard in de gang ze schopt tegen het zoveelste blik dat verloren in een voortuin ligt bespottelijker kan alaaf niet klinken in dit…

Je huid is het glanzend papier Je ogen het verwonderde kind Je krullen de dansende slingers Je sproeten de gestrooide confetti Je billen zijn natuurlijk de ballonnen Je lach de vrolijk zingende visite Je wipneus de kers op de taart Je hart het huis waarin wij kunnen vieren Liefste, jij bent het cadeau van mijn leven…

'De stoet der zotten' is weer uit het zicht verdwenen Prins Carnaval met zijn gevolg en allerlei bontgeklede muzikanten Confetti, serpentine daalden als regen op ons neer Oor en oog mochten we de vierders lenen We kennen uit ons hoofd de kleuren van lawaai Het blijft fraai en is het niet het interessante?…

we moeten zijn terugkeer vieren er een feest van maken zijn er voldoende slingers in huis voor als hij straks thuiskomt en zijn driften weer voor even heeft beteugeld confetti, die we omhoog werpen en dan als stuifsneeuw op zijn dronken harses zien neerdalen een bedwelmde man valt om ligt stil, bedolven onder olijke vlokjes sneeuw…

Toch geen bloeiende krokus in de tuin, wel confetti op de grond. Terwijl ik die warmwensen via whatsApp verstuur naar de buren Denk ik : het is goed nieuws voor onze energiefacturen……

November heeft zich uitgespreid nieuw confetti ogen raakt weliswaar de dagen stuk waar midden op de tafel je handen lagen ligt de mythe dus klim op mijn rug ik ben nog ongemoeid gebleven en mos bekleedt mijn knieën kus mijn hals nog de morgenzomerwind ademt jou in omgekeerde rollen kom zoals zovaak het nooit is geweest op besneeuwde takken…

Ik wil bier en bitterballen op m'n begrafenis misschien zelfs "een paard in de gang" de fanfare en veel confetti Ik vier de dood niet ik vier het leven mijn voltooide leven te kort voor velen te vroeg voor mij Maar als kind van het verstandshuwelijk tussen leven en dood sluit ik het tenminste uiteindelijk vrolijk af Als ik van…

confetti bloemen veel ballonnen voor ultiem plezier muziek en lachende gezichten in een snelle polonaise hier ogen glinsteren willen zonder remmen naar het onbekende sneller en alerter op zoek naar het intieme in geheel verloren gaan wij zijn de drukte ontvlucht om in stilte bij te komen de koele tuin een heldere nacht waarin…

ik nestel mij in de schepping de luwte van de morgenzon waarin ik voel, hoe ook zij worstelt in het oneindige zo tussen het grauw wil stralen in het blauw boomtakken zwiepen in kaalheid gelijk een opgevoerd dansstuk strooien bladeren rond als confetti grote bonte vlokken een kleurig herfstfeest toch raakt de glans mij nog het meest…

Vrouwen die zijn er alleen maar op uit om dat … of dat … te krijgen ten eigen gerieve maar als je alle slingers confetti en andere tierlantijnen en niet te vergeten die strik(t)jes hebt weg genomen blijken zowel vrouwen als mannen toch altijd weer te weten waarvan ze eigenlijk ten diepste dromen het vinden van de echte liefde…

manier waar jong elkaar nog knap in spiegelbeeld toelacht pas later komen de streekjes aan bod steekjes die op het onderwater schavot zijn gevallen in de race naar de knapste kop ik zag toen al de intrinsieke schoonheid van jouw dansant bewegen en het het betoverend charisma van je lach dromend naar de top rode lopers en confetti…

wensen van talloze mensen om eens in hun bestaan als primus inter pares te kunnen gaan toch heb ik het geluk gevonden dat zeggen jouw ogen onomwonden als ik weer bij je ben en wij samen wandelen in een schepping die ons toelacht in vorm groei en bloei bloemen die wij koesteren in wiegend wuiven onder een weids applaus van blauw en het confetti…