Netgedichten

netgedicht (nr. 50.472):

In wiegend wuiven

heb altijd van succes gedroomd
een kroon linten en wat lauwertakken
maar kreeg de hoofdprijs nooit te pakken

een ideaal als spiegel voor de wensen
van talloze mensen om eens in hun bestaan
als primus inter pares te kunnen gaan

toch heb ik het geluk gevonden
dat zeggen jouw ogen onomwonden
als ik weer bij je ben

en wij samen wandelen in een schepping
die ons toelacht in vorm groei en bloei
bloemen die wij koesteren in wiegend wuiven

onder een weids applaus van blauw
en het confetti wit van schapenwolkjes
is onze dans en zang omdat ik eindeloos van je hou