Alle inzendingen over gevoelt

Ik ben laat Maar niet verlaten Ik heb gekeken Maar je niet gezien Ik heb je aangeraakt Maar niets gevoelt Ik heb gedacht Maar niet aan jou.…

Nooit gevoelt, geproefd misschien. Nooit gehad, nooit gekregen. Nooit ervaren, wel gemerkt daarentegen. Nooit samen, nooit alleen. Nooit gelijk, maar oneven één.…

De bloem, die, in de lente, Te zorg'loos, 't hartje opent, Gevoelt de gure vlagen, De zware hand der kwijning. Dit zij, ô lieve meisjes! Dit zij uw gulden spiegel: Ontsluit uw teder hart, niet Te zorg'loos, voor de mannen! Leer eerst hun deugden kennen; Zie steeds hun liefde groeien: En open dan uw harte!…

Haar lied is lang verzwonden; Mijn hart is ongerust, Maar van zijn leed bewust Gevoelt het bittre wonden… Haar lied is lang verzwonden, Mijn hart is ongerust.…

Het vurig hart des jonglings, haast nog kind, Gevoelt een rijke en ongekende weelde Wanneer hij zachtheid, liefde, schoonheid vindt, Zoals die nooit het jong gemoed nog streelde. Hij ziet de jonkvrouw, de met schoon bedeelde... En die geen zege wil, zij overwint.…

Ware ik niet zo bang, schoon liefke, Vragen zou ik of ook gij Iets gevoelt voor mij; Of ge mij gelukkig maken, Geven wilt wat ik verlang - En nog honderd andre zaken... Ware ik niet zo bang!…

gij gevoelt uw plicht! Dit toont uw smalen... Volmaakt u, dan wordt ge allen goed en schoon!'…

gij gevoelt uw plicht! Dit toont uw smalen... Volmaakt u, dan wordt ge allen goed en schoon!"…

De kribbes als vingers grijpend naar het water De dingen die je allemaal wilde doen kunnen wel later Machtig de stroom het beeld dat je niet kunt loslaten Diep ingesneden door het landschap van water Gevoelt tot diep in je ledematen.…

zie je, ik hou van je ik leg een vers neer van Gorter en wens luidop het minnekozen * 'n golfje op mijn wang waai me zonder schroom naar de ruimte van de zee opdat ik kan zien * aan de rand in een vuistvol licht richt een vlinder zijn vleugels net boven de dood * vaas voor het vensterglas gevoelt een roos de lente en…

Wanneer mijn ziel bedroefd, zelfs bij heur waardste vrinden, Vergeefs naar vreugde zoekt, die 't hartenleed verzacht, En geen vermaak gevoelt, alschoon de vriendschap lacht, En 't minzaam onderhoud door scherts poogt aan te binden; Wanneer in zulk een tijd de zorgen haar verslinden, En zij heur grootste vreugd, de Dichtkunst zelf veracht…

Maar nauw gevoelt het bladervolk, het slappe, natbetraande, Verloren volk de warmte van de gouden zonnegroet, Of knisperend en knetterend begint het doodgewaande Te leven en te krullen in den koesterende gloed.…

Maar dàn ook: als gij d i e gevoelt, Dan staat ge in stormen en bezwaren Gelijk een Rots in 's levens baren Onwrikbaar, hoe het bruist en woelt: Sta dus vast in pret en pijn, Neêrlands Mannen! - Z u l k e Jannen.... Och! mocht ge dàt altoos zijn!…

Ook hij, die uw invloed Zo dikwijls, al zuchtend En eenzaam, gevoelde, Was nimmer zo rustig, Zo vrolijk genietend, Als nu zijn Elize Met hem uw vermogen, Met hem uwe schoonheid Ook zalig gevoelt.…

heeft nimmer gevoelt als de waarheid zoveel mensen om mij heen zoveel gedachtes ieder zijn deel ieder haar woord ieder haar hart ieder zijn soort toch allemaal gelijk en anders wat me drijft tot de krankzinnigheid je kan, krijgt, of lukt alleen iets als je het echt wilt maar als je iets te veel wilt lukt het niet misschien schuilt…

Ik vraag aan hem geen lof of roem, die niet in 't hart kan lezen, Maar wat hij in zich-zelv' gevoelt ook andren waant te wezen. Ik vraag de stem dier wareld niet, die, in de lust verdarteld, Met tranen eens vermoorden lacht, die in de doodstuip spartelt.…

geslagen en zo tint je jezelf in rose blos alsof het de hemel was die je deze kleur gaf hangend aan een gouden draad van maagdelijkheid je zou nog even kunnen blijven staren in onvergetlijkheid en een traan dragen naar de zee, maar het smaakt naar meer dan je wil, even nog lik je over je lippen de smaak van water is bitter maar gevoelt…

gevoelt uw majesteit; Maar beeft en siddert aan de grens der eindigheid, En zinkt in 't niet terug. — Wat Engel op u staarde, Geen Engel heeft 't geheim verklaard: „God, God in 't vlees geopenbaard, „En stervend voor het heil van een verloren aarde!"…

zijn geen vrouwen 't Is geen vlees en 't is geen vis Wie met zo'n model gaat trouwen trouwt met zijn begrafenis trouwt met zijn begrafenis Een vrije vrouw draagt korte rokken dat je haast haar knieën ziet Kijk ze langs de straten sjokken Kuiten heeft de stumper niet Nergens is ze fris en mollig Alles knokig vlees en been Welke man gevoelt…

gevoelt uw majesteit; Maar beeft en siddert aan de grens der eindigheid, En zinkt in 't niet terug. - Wat Engel op u staarde, Geen Engel heeft 't geheim verklaard: “God, God in 't vlees geopenbaard, En stervend voor het heil van een verloren aarde!" Maar dit, dit voelt mijn hart, hoe diep mijn geest ook zwicht; Van u, o Kruis!…

Hier zinkt ze op het aardrijk - Gevoelt zich nog eenmaal, En troetelt het graf - Haar lippen verbleekten, Hare ogen verstijfden, En 't roosje brak af.…

Elk, elk gevoelt haar heerschappij. Die streeft bestendig haar op zij, Daar deze uit afgelegen streken Haar eens in vijftig eeuwen groet, Of ligt, haar wijd gebied ontweken, Slechts eens bestraald wordt door haar' gloed.…

gij gevoelt De wellust, die het hart doorwoelt Van hem, wie de eedle taak van weldoen is beschoren; Gij komt, gij redt, wat zalig lot! ’k Verlies me, ja! daar rijst Gods tempel! Gij, ingewijden! drukt de drempel; Daar, waar het weldoen leeft, is God.…