Alle inzendingen over helm

De ijzeren helm Gevuld met witte rozen schenkt hoop en toekomst.…

over het duinpad worstelt helmgras geduldig op zoek naar ruimte…

Geen vriendschap, geen vriendschap, geen vriendschap onder de helm! Wie met hen hand in hand kan staan Is in het hart een schelm. Hoed u voor lange vingeren, hoed u voor grof geschut. Waar ze de brandel slingeren blijve noch kerk noch hut. Geen vriendschap, geen vriendschap, geen vriendschap onder de helm!…

Zij maken van zo’n helm vast graag gebruik, Vooral ook bij een kopstoot in de buik.…

Ik lees dat ik een helmpje moet gaan dragen Want als steeds ouder wordende meneer Ben ik een groot gevaar in het verkeer Ik wil dat Instituut nog wel wat vragen Mag ik als oude kleuter in de dop Dan ook zo'n vette fietsvlag achterop?…

te roepen En hoofddeksels zijn schaars voor Jan Soldaat Al fluiten straks de kogels om mijn oren Ik ben gelukkig met de helm geboren.…

Dat ze hem in de Notre Dame zó knijpen Voor onheil dat misschien wordt aangericht Dat men het dragen van een helm verplicht, Dat kan ik godsonmogelijk begrijpen. Want eeuwenlang is het erin gepompt Dat alle zegen toch van boven komt.…

We waren gelukkig in die tijden nog nooit hadden we oorlog gekend we waren kinderen zonder lijden zelf waren we koning, keizer of regent De sloten waren onze zeeën we verloren geen enkele slag pepermunt braken we in tweeën veroverden de wereld met een lach Nu de helmen door de halmen glijden de korenbloemen sterven in het vuur en het bloed…

een stap en dan nog eentje en dat ik een helm moet kopen want: pappa val niet !…

Mijn harnas, mijn helm, mijn schild en rimram afdoen -- mijn hand uitsteken.…

Wie fietsend naar zijn werkplaats sjokt moet obligaat een helm op de kop. Maar de ambtenaar hangt met veel misbaar zijn hersenen niet aan een kapstok.…

Nadat hij zijn helm en FAL afgaf zwaaide de laatste dienstplichtige af. Zijn jongere broer bevocht dan heel stoer Pokémon en Lemmings richting graf.…

Een roestige spijker, een verloren jas zonder knopen en met één mouw de kraag vol stoffige splinters glas en ergens dwaalt een verwonde vrouw Ze ziet slechts ruimte voor één stap voor elk gevoel en richting blind verstijft bij weer een vallend schap wanhopig tastend naar haar kind Een zilveren helm glanst in de middagzon hij lacht en glijdt…

Hun lichte vaantjes dragen blaadjes fijn van bramenbloesem in ’t omsloten dal; en vedergrassen, wit in zonneschijn, wuivende pluimen van de vestingwal. Langs heel het duin een flikkerende lijn van lichte lansen, op de omgang, al in dichte rijen hooggericht en pal: de helmenbossen, die speerdragers zijn. Boogschutters anderen; op…

Ik wil mijn motorrijbewijs gaan halen, Ik heb een helm en leren pak besteld, Ik oefen mij in grootspraak en geweld En zal dus straks de fiscus niet betalen. Want mocht ik een belastingaanslag krijgen Dan kan ik zelf ook met een aanslag dreigen.…

Ze moeten hem vragen Ook een helm te dragen Op een onverharde weg. Het komt er op neer, ‘s lands wijs, ’s lands eer.…

gingen zijn borsten groeien helmpje mijn helm vraag het mijn handpop helmpje mijn helm de dood ook mooi die slaat hen met graagte - wat heet - die slaat hen met zwaarte voor de spiegel in huzarenkostuum: wij zijn helemaal geen watjes wij laten ons niet pletten af en toe een hand naar het schaaltje pistachenootjes voor de spiegel…

voor even rust in de kapot geschoten huizen waar het sterft van de muizen eten en drinken zijn de eerste behoeften in het sluipend bewegen om te overleven de idealen zijn vergeten in het stinkend vuil waarin wij al weken zweten afgestompt in primitief ageren branden wij kaarsen om de vijand te desoriënteren in een hazenslaap met helm…

Een koperen helm biedt ons bescherming en achterop klamp jij je vast als houvast voor het leven dat hard als ijzer tot je komt en zwiepend in de regen vang ik voor jou op deze barre tocht enkele druppels op.…

Terwijl de persbijeenkomst zich ontvouwde, Dacht hij: ‘had ik m’n helm maar opgehouden.’…

Zilt trekt in distels helm ritselt en prikt bijna loopt hij op zee Grasduinend met vlak onder zijn voeten loerend het grondsop al Zo wankel is het evenwicht van deze en iedere wandelaar. ------------------------------------------- uit: 'Achter de rug', Gedichten 1960-1990.…

Zwaar bepantserd, met uitschuifbaar materieel kapseist hij telkens tussen duin en helm als vliegenier is hij een roekeloze die als zijn motor afslaat, neerploft In abdijbier nadert zijn ontreddering nog het meest die van een dronken tor -------------------------------------------- uit: 'Van de arena en het lastdier', 1995.…

welkom op Anner Harleydag de Hondsrug ronkt en gromt testosteron vlamt in de pijp meiden van zestien op tilt zwart voert de boventoon de brink ruikt naar ledervet een helm maakt ieder jong rijders voorbij de horizon…

Witte zachte blauwe Hemel op Aarde Blanke schoonheid maagdelijk beroerd betreden Glad gerimpeld in de Wind Striemen van de Helm Huid van Moeder Aarde Stort me op haar Ontvang mijn tranen Ontvang mijn vuur Ontvang mijn liefde…

Zo kom ik je tegen, Fietspadgebruiker - Helm gevuld met Leegte, donkere Glazen die de persoon Verbergen die je bent, Blik op oneindig, Het asfalt opeisend Zonder bel, maar met Dwingende lichaamstaal En af en toe een schreeuw Want jij, ja jij, voelt je De wielrenner van de eeuw…

zij zag zijn ogen achter het glas van de helm geen maskerade maar wel een glimlach die zijn masker open brak zij zag zijn ogen zij wist wie hij was wie achter dat masker zat zij zagen elkaar glimlach in de storm in vergankelijke tijd de diepe stilte…

Een vrouw met hoge nood, mits in verwachting, mag plassen in de helm van een agent. De raarste wetten op een rij gezet; verbied ze maar wat mij betreft, bij wet.…

met een warm oor ga ik slapen je ruist als de zee zo vlakbij de woorden die ik je hoorde zeggen hebben daar even uitgerust geen duin verkruipt helm geselt de wolken je zwarte hoofddoek siert het contrast van niet weten stille verborgenheid en stappen vooruit…

Zeewind en zon weefden een warme deken stuifzand en helm zongen het requiem meeuwen schreeuwden de mis bij het getijdenorgel van de zee voor een verstilde oude man die zonder hulp gestorven door schoon en ziltig zeezand begraven is. Gekromd zijn handen in een onvertaalbaar teken.…

In het gelid Mooie soldaat Recht in de houding Altijd paraat Je mooie helm Met glanzende rand Hij staat zo mooi ...Wat arrogant Ik wrijf je lichaam Je recht je rug Alles spant zich Geen weg meer terug Mijn lippen raken Je strelend aan In de houding blijf je Glimmend staan ...…