Alle inzendingen over bagage

Haast niets heeft hij te doen, de makelaar Een huis verkoopt zichzelf in deze tijd Toch vangt hij ‘t volle pond, geen kleinigheid En ach, dat valt hem vast en zeker zwaar Verlos hem van die psychische bagage: Verlaag tot nader order zijn courtage!…

Langs de winkels en de aankomsthal, voorbij trefpunt en taxistandplaats, is een roltrap die je wegbrengt. Weg van mij. Zwart op geel staat daar te lezen: Departure of vertrek Jij vliegt weg, ik sta hier als aan de grond vastgespijkerd. Mijn hoofd te vol en dan te leeg; het tochtig schiphol maakt me gek. Koffers afgeladen, handbagage…

Dag stad, dag oude binnenstad motregengrijs op tweede-kerstmorgen dag huizen waar ik heb gewoond nu mag een ander voor je zorgen de Gehoorzaal heeft haar deuren dicht groene laarzen staan in een etalage het Stadhuis baadt in schijnwerperlicht ik draag mijn zestig jaar bagage dag Breestraat, Pieterskerkchoorsteeg, dag kerken, Singels en…

Ga nooit uit vliegen zonder goede koffer Die ferm en statig afwacht in het ruim Standvastig, plichtsgetrouw, zonder verzuim Voor zoiets breng je graag een extra offer Maar ‘t wordt gechecked als men het vliegtuig laadt Het label ‘paardenvlees inside’ is obligaat…

de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in de spelonken van uitgevlakte dagen die je zwijgend als onzichtbare bagage…

dat ik jou uit moet leggen wat het is om zonder jou een reiziger zonder bagage die in jouw ogen heeft gekeken fantoompijn die zeurt verbondenheid met dromen een vreemdeling in eigen land een pluisje schokschouderend in de wind zoekt een plekje lees dan toch de verdomde korte berichten in de krant…

In Zandvoort is de goudkoorts opgelaaid Wie tijdens de Grand Prix naar Max wil turen Zal er een onderkomen moeten huren Waarna men je beleefd een oor aannaait Je kunt met vrouw en kind plus de bagage Voor duizend piek per nacht in de garage…

Aha, INSOLATION is "zonnesteek" en "ossenhaas" is FILET PUR, "stopverf" is MASTIQUE, en CHEVALIER ROUGE is een "tureluur", "koffers kwijt" is dus PERDU BAGAGE en "grote boodschap" "GRAND MESSAGE ... Voilà, met die kennis kan ik gerust vertrekken naar de Côte d'Azur !…

zijn warrige woorden kunnen niet langer bezweren verstrooid waaien ze uiteen met karige bagage vederlicht onthecht staat hij aan de rand van de wereld de angst danst in zijn tollende hoofd: hij gaat vliegen niemand hoorde het breekbare geluid op het geruisloze asfalt…

Het zwiepende geluid van het draaiende touw in spin de bocht gaat in uit spuit de bocht gaat uit Kinderen aan de kant mogen niet meespelen worden nooit uitgekozen worden uitgelachen Kwetsbare kinderen gepest en genegeerd Bagage uit de jeugd in een rugzak jaren meegedragen…

De goederentrein is als het leven, het aantal wagons, voortgetrokken door de locomotief vertegenwoordigen de bagage die de mens te verstouwen krijgt, met dit verschil: wanneer de trein op plaats van bestemming is, de wagons losgekoppeld en gelost, zijn ze leeg, echter de mens torst tot het eind toe de lading met zich mee.…

het is een oefening te leven als ware men gestorven en elke dag de vrucht van eigen erfenis te plukken geen afscheid geen rouwende geliefden want enkel de bagage is verstuurd de dood waar anderen zo bang voor zijn bespelen als ware het een feest en als het dan in ’t echt gebeurt te kunnen zeggen hier ben ik al geweest…

We gedenken al het oude zeer Beseffen steeds meer en meer: De toekomst vol hoop betreden Met bagage van het verleden Herdenken: Balsem voor rafelige randen Goede hoop zal steeds weer Inzicht doen ontbranden Blijven herdenken steeds weer Hoop in de hoofdrol, meer en meer…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

als een zomers paradijs Bloemen met hun bloemkelk ontvankelijk, open zonder enig voorbehoud Een reis -lijkt het me- zonder last zonder bagage -vakantie zonder uurwerk- Je blijkt beresterk je vliegt met vaart -kort elk oponthoud- want je missie: reis van je leven.…

ze zweeft gelukzalig hoog in de wolkenlucht eindelijk is het dan zover haar langverwachte vlucht de wolken beschermen en dragen haar voorzichtig voor de allereerste keer voelt ze zich evenwichtig ze heeft altijd al in de wolken willen zijn nu is ze daar en oh, wat voelt het fijn ze zweeft zonder bagage de sterren tegemoet voor…

Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar benee en neem, terwijl ik afdaal al mijn bagage mee... Mijn weten en mijn denken mijn gevoel en mijn geloven zodat ik strakjes uit dat dal weer klimmen kan naar boven…

thuis in eigen huis gigantisch veel bagage je rugzakte wat draagbaar is de rest al in de was koffers vol emotie ook zij waren er even uit zo dicht op eigen huid maar eigen ordening is weer een nieuw begin na samen veel ervaring delen ja je bloemen bloeien nog je balkonnetje is tof na het beantwoorden van alle post…

In de toekomst ligt de tijd verborgen ongedacht en ongezien met kleine of met grote zorgen een helpende hand misschien De natuur kan zich ontplooien zonder tijd geen rol voor de klok dat is het mooie Voor ons ligt een zee van tijd die wij met ons schip bevaren neem als bagage wat hartelijkheid deel het uit en niet te lang bewaren…

Wie met bezwaard gemoed de lucht in wil Moet voortaan dieper in de buidel tasten Wie zwaar is krijgt nu afgewogen lasten Want anders staat de industrie straks stil Het vliegvervoer heeft vreemde nieuwe wensen De luchtvaart is voor Kleine Lichte Mensen…

één keer slechts beweegt ieder zich met bezielende bagage door de atmosfeer de reis voert langs de eeuwigheid en tijd bespoedigt de tred om uiteindelijk als scherprechter te bevriezen die kou, mensen, ik zou willen weten waarom is dat nou precies de kille angst de me bekruipt wanneer ik stil sta…

ik sta op blote voeten, op zoek naar stevige schoenen om op door te kunnen lopen, om op de top te komen mezelf en me bagage mee te dragen, en me niet meer te laten verlagen ik wil niet meer dat het is zoals vroeger, ik wil dat het is zoals ik wil dat het gaat komen dat ik ooit ook ergens kan staan, dat ik niet meer naar beneden kan gaan dat het…

Tijd hebben we alleen Maar voor elkaar als we Op het strand heel even Bij elkaar zijn - Tot een gesprek komt Het niet echt, besloten Wordt om de vriendschap Die immers voor altijd is Door middel van een selfie Voor de eeuwigheid vast te leggen - De geestelijke bagage Waarin wij onszelf herkennen En door anderen herkend worden…

Alles van voorbij reist mee in je tas de dagen van geluk de dagen dat je verdrietig was Alle herinneringen zijn deel van je bagage vormen je basis worden je talent een deel van je entourage Je reis wordt steeds completer het reisdoel bijgesteld geen belemmering die nog beknelt De dagen van voorbij vormen…

(met dank aan Roger Wastijn) wij zijn reizigers in de tijd met bagage op de rug we hebben maar een enkeltje en er is geen weg terug de zogenaamde tussentijd van altijd onderweg is niet veel meer dan vluchtigheid waaraan men gaarne hecht we zijn niets meer dan reizigers op doorreis in de tijd de één bereikt het morgenland een ander…

jij leidde mij in een vergeten wereld herleefde elke kiezelsteen kwam op bekend terrein bewandelde nieuwe wegen ik wilde verder reizen maar jij bepaalde het einddoel liet mij achter met al mijn bagage een gestrande reiziger, wereldvreemd zweeg in alle talen de aders op mijn hand als een landkaart een wereldreiziger zonder jou zonder…

Thuis in het wolkenparadijs zoekend naar zijden rust een zwevende hemelse reis zich van geen kwaad bewust Vleugels ademloos gespreid vliegend over land en zee nooit gebonden aan de tijd gewichtloosheid reist mee Eeuwige bagage is het uitzicht weer en wind als goede vriend zoekend naar het puntje van licht maar ook in het donker helderziend…

De bagage van ons leven was soms best wel zwaar. We hebben veel moeten geven maar in alles hadden we elkaar. Samen de kind'ren opgevoed samen veel gestreden, gaven elkaar nieuwe moed kijken om naar het verleden. Waar we dierbaren verloren voor altijd heengegaan, nieuw leven werd geboren, samen opnieuw er tegenaan.…

Men zal je stempelen als bagage. Men zal je kwetsen om je wens en je droom. En jij zal trachten eens en voorgoed te fotograferen het hoe en waarom van de vrouw die kantelt in je lakens die zingt naarmate je ontdubbelt in haar vel. En nog later, jongetje, wordt je leven een plakboek.…

zij vertelt mij alle dagen in jubelen en klagen haar wederwaardigheden wij delen het verleden altijd op pad naar iedere uithoek of hooggelegen oord overal wordt zij gehoord stuwt met vaste hand haar bagage vliegensvlug over zee en land barrières kent zij niet geniet soms even in de luwte van mijn tuin dwarrelt wat met bladeren ritselt…