Alle inzendingen over benauwen

Benauwend toch! Alsof je kamers uit je ouderlijke huis wegdacht, je ontelbaar-vaak-er- volstrekt-zomaar-binnen-zijn-gegaan incluis ----------------------------------- uit: De Revisor, november 2011.…

die mij om wat ik was blijft benauwen, en die mij het zicht ontneemt op de juiste zetten in het schaakspel. Nog ben ik niet verloren, omdat ik voortdrijf in de armen van de tijd. Omdat ik alleen datgene in mijn dromen heb uitverkoren, dat eenheid schept met een gewenste werkelijkheid.…

die dag niet worden zelfs niet donkerder de nacht als het leven plots zo eindigt zo veel vroeger dan verwacht als ik je ooit nog tegenkom sla ik mijn beide armen om wie je bent en hoe je denkt soms ben ik bang de dag vandaag weer te beginnen ben in de hoogste boom geklommen mijn angst was groen mijn benen blauw het uitzicht was benauwend…

Zelfs wat mij eens benauwen kon wordt meer en meer gemis. Omdat een grote liefde zeldzaam is.…

Het zat al in de lucht daarin vooral krampachtig en benauwend die drukkende drukke dagen de wind wakkert uiteindelijk aan tot stormachtige vlagen onder een vale maan niet meer te dragen wurgende benauwdheid de donder rommelt wat aan in de verte dan barst het onweer los een bliksemschicht doorboort de donkere lucht een laatste…

lege ogen je ziet mij wel maar ook weer niet mijn jeugd komt voorbij gevlogen alle vreugde, maar ook het verdriet De warmte van het ouderlijk huis het gevoel van geborgenheid de gedachte dit is mijn thuis het is er wel, maar ik raak het kwijt Altijd als heel normaal ervaren het was er en is er nog steeds gedachten niet te verklaren benauwen…

overleven raakt men bedreven en kijkt uit naar de kruimels van het dagelijks brood ik nader de overgave aan het bestaan waar morgen niet verder reikt dan vandaag of drempels het zicht enkel nog vernauwen natuurlijk heb ik weet van een diepere laag maar kan niet ontkennen dat ook nog eens bij het vallen der bladeren er gevoelens zijn die benauwen…

Dat maakte hem van streek en deed hem menig maal benauwen, zodanig dat de twijfel aan zijn geest begon te knauwen.…

als het dekbed voor een mooie zomer door de lente weer wordt klaargelegd waaien als windmolens de gedachten van ergernis via berusting naar hoop mij door het hoofd en het gemoed waar het nieuwe leven vrolijk dartelt als de pasgeboren lammetjes in de wei braken immers gestadig ons de media de berichten die ons bang benauwen van de levens die…

Religie is dood, allang gestorven in deze opgesierde benauwende gebouwen waar dwanggedachten de sfeer bepalen. Is God ook dood gestorven wegens gebrek aan belangstelling of is het geen religie maar relatie die opnieuw geboren moet worden!…

Een groot licht dat me nu leidt door de enge benauwende duisternis, naar jou toe. Omdat jij voortaan ook een groot roze licht voor mij presenteert, want jij bent het die eindelijk waardeert: mijn hart, ziel en licht, inzet tot gedicht voor elke geest der aarde.…

altijd geluiden om me heen Waarom nooit eens met mijn gedachten alleen Luister en maak geen geluid Luister nu toch, wat maakt die ene minuut nu nog uit Klanken worden me de gehele dag opgedrongen Nu nog hebben de vogels niet voor mij gezongen Het razende verkeer over de weg nabij Ook die voorbijrazende vrachtwagen, al die geluiden benauwen…

Hij is snel weggegaan: z'n ontlasting was hem aan 't benauwen. In nood begon Erik te balen. Hij kon een toilet nét nog halen, maar daar op bezoek deed de man in z'n broek, toen-ie drukkosten niet kon betalen.…

vleeshaak hangt En getuigt van de melkfabriek die zij was Van hoe zij, grazend, groen door wit vervangt Zo rolt zij, tong uit de muil, naar haar beul De romp doorsneden Een lamme tocht langs de bloedgeul De lispelende stroom naar beneden Maar nu nog ligt zij hier hevig te herkauwen De noeste boer slijpt de zeis Het kan haar nauwelijks benauwen…

Hij is te klein, de kring, benauwend, stalen banden rond je borstkas en die schroeven ze dicht, ze pletten de lucht uit je longen; je hart bijeen. Adem, zeggen ze, en je stikt; pomp, hart, zeggen ze, pomp, en het kan niet zuigen en persen in die samengeknepen vuist. Angor van het verleden. Dat angst zolang voorbij is?…

Het zweet breekt me uit, het benauwende, het verstikkende en belerende vingertje van een paar oude dametjes, geheel van een andere planeet, knijpt mij de strot dicht. Petertje Pas Op!…

paasfeest samen viert krabbelt kriebelend in mij de belofte van nieuwe lente want waar wij pasen vieren ontwaakt ook de natuur die uit de grond kruipend zoals de maker van dat alles het leven ons herrijzen doet in de zoektocht naar het licht doorbreekt het slapend zaad de duisternis van de aarde zoals de zon met hemelsblauw het benauwend…

Het was weer zo’n avond waarop eenzaamheid zo bedreigend was de televisie niets te bieden had elk boek al uit gelezen leek de telefoon bleef doodstil het huis benauwend een dik uur later stapte ze een bruin café binnen het was er gezellig druk een geroezemoes van stemmen ze vond een plek aan een tafel vlak bij de bar bestelde een wijntje…

* willig wee = gewild, vrijwillig verdriet * bijnen = binden, benauwen * afwezen = afwezigheid * een bocht geven = ombuigen * slijten = kwijnen * vocht naar = vechten om * nu gebeden: waarom nu gesmeekt wordt…

stap ik uit de trein richting Weesp perron 2 station RAI precies midden tussen de twee roltrappen kies voor de linker roltrap krijg een niet te bedaren hoestbui mijn geblaf lijkt mij eng en benauwend voor de medemens schaars aanwezig en voorzichtig haal ik mijn hand van mijn mond en wandel wankel met schuchtere motoriek hoor mensengeluid…

Ze zweven zwijgend door 't venster heen, op iedere schouder zet zich één, op mijn hoofd, mijn borst en mijn brauwen, ze drukken met klemmend benauwen. En dof hoort mijn oor het vaag gerucht der nachtwind die weeklagend zucht, de angstige droomen der huizen. Mijn lamp blijft peinzend suizen.…

Je draait een half jaar om de aarde, een bijna-dood- ervaring van jewelste, meer en meer raak je bewust van je voorgeboortelijke- en hiernamaalsbestaan, stel dat de terugkeer mislukt, stel dat je artificiële wonderwereldje ontploft, stel dat je een hartaanval krijgt, zoveel stellingen benauwen je vrolijke karakter, maar je laat het aardse…

III BRIEF AAN DE GRAVIN U bent pas tachtig, dat is wel wat jong ik val alleen op terminale vrouwen met wie ik, zij het kort, een nest wil bouwen u bent, zoals dat heet, 'still going strong' maar u bent rijk, dus waag ik toch de sprong omdat mijn libido u zal benauwen en snel, ik denk een weekje na het trouwen zal zorgen dat u hunkert…

hollen als gasten op het net overal waar we komen is iets te beleven te geven we denken zo is het leven rusten uit op gedachten van anderen springen met woorden van letter naar letter proeven emoties spugen gal schoppen en trappen naar iedere bal geen regels weerhouden het spel van destructie vluchten is remedie als spelers benauwen…