Schrale liefde, schrale troost ( 2 )
als mijn gevoel slechts wordt
opgewekt door glinsteringen
met mate gedoceerd
als voor gedwongen kloosterlingen
kan enkel bescheiden aan God
worden gerefereerd
het is als leven in de
onbekende tijd van even
immers verwachtingen zijn als de dood
ja zeker, in overleven raakt men bedreven
en kijkt uit naar de kruimels
van het dagelijks brood
ik nader de overgave aan het bestaan
waar morgen niet verder reikt dan vandaag
of drempels het zicht enkel nog vernauwen
natuurlijk heb ik weet van een diepere laag
maar kan niet ontkennen dat ook nog eens
bij het vallen der bladeren
er gevoelens zijn die benauwen.
het is weten en kennen van het wiel
het verstand geeft uitleg
over de regelmaat der dingen
en ik sluit met een
dagelijks wonder de deal:
als jij blijft komen
zal ik jou in een stil moment
dankbaar bezingen
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 25 oktober 2009
Geplaatst in de categorie: liefde
Diepgaand prachtig gedicht!