Alle inzendingen over beslag

Hoe het ook is of wezen zal maak het verschil met een warme wil Hoe je leven verloopt laat het niet gebeuren leven zonder kleuren schenk iedereen hoop Jij kunt het verschil maken maak beslagen ramen helder op het werk of in zaken van zolder tot kelder maak het verschil…

Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…

De T-splitsing legde beslag door de wijzers van de klok op een teder moment. Met gedachte vol zinnen koester ik je zonder woorden gezegd van het kostbaar fragment.…

En zittend voor het beslagen raam, op schoot twee warme katten, kan ik, beroesd door jouw parfum, de winter nog niet vatten.…

Door de beslagen ramen Van je ziel Gluur je naar de toekomst Geen toekomst voor jou Je nam mijn hand en bad Jouw ogen in de mijne Gluren door mijn ogen Naar mijn toekomst Ik leef door En soms lijkt het Alsof jij door mijn ogen kijkt Naar iets wat jij nooit zult zien…

ik verschuil mezelf in lariekoek met zachte notenvulling, verlos wat krenten uit kwakzalverige brij vertoef verdraaid secondenlang in een massaal gevormde klont, laat me overdonderen door ‘t beslag meligheid is het hoofdbestanddeel van mijn eigengedraaide vlaai, nee zoete koekjes worden hier niet gebakken…

Een druppel zoekt zijn weg op de beslagen ruit. Het rotten zet maar door. Mos groeit in de reten van deze wrakke schuit.…

Een druppel zoekt zijn weg op de beslagen ruit. Het rotten zet maar door. Mos groeit in de reten van deze wrakke schuit.…

Een ijspegel Heeft mijn hart doorboord Mijn ziel op non-actief gezet Verscheurd door pijn Bezie ik de grauwe wereld Kleurloos en troebel De kille stilte schreeuwt De leegte vult mijn wezen Met lege blik staar ik naar buiten En schrijf je naam op het beslagen raam…

ze verschuilt zichzelf in lariekoek met zachte notenvulling, verlost wat krenten uit kwakzalverige brij vertoeft verward secondenlang in een massaal gevormde klont licht overdonderd door ‘t beslag meligheid is het hoofdbestanddeel van deze eigengerechtige taart, nee vruchten werpt het niet meer af…

Zilveren tranen rapen geboren woorden verbreken gedachten achter beslagen raam daar tekent hij haar lichaam in verbolgen lijnen geurend naar lavendel in late zomerzon nimmer de zijne beminde zij en werd zij bemind maar nimmer was zij de zijne hij verjaagt een eenzame vlinder…

Ik volg haar als een schilder het licht stap haar verlangen af ben een landmeter van gemis ik ijk haar ogen tot de mijne en leg beslag op haar vlees terwijl ik haar contouren verzegel als een deurwaarder bezit dan leg ik me neer een heloot aan haar voeten maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…

Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen meer plaats in beslag, maar dat is omdat: je niet eerder zoveel verdriet zag! Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Tikkend wachten op de bus Ritmisch gevangen in zijn lus Stoplicht vol gapend ongeduld Telefoons leggen beslag Licht blauw vergijzelt de dag Traag wordt koffie gevuld Aandacht wordt gehacked Richt zich op en strekt Dag in agenda gehuld…

uit grijsgrauwe regenluchten klettert het kille lentewater langs de beslagen vensters druilt een schimmige wereld donkere stemmen van de storm fel stoeiend met het prille groen een intieme morgen met warmte en geur een adagio van mozart een dagje gevangenschap het leven is niet onaardig…

in mij regent het zoals het zal zijn van na mijn dood het levensbrood gedoopt in wijn de smaak van zuur azijn verwijld gevlucht in oneven dagen snijdt de wind en blijft aan me zagen een ebbenhouten doos met wat koper beslag oogt zeer broos gezien vanuit het kleine gelag…

de klei dampt zuchten der gestorven stronken het is heiig een beslagen spiegel over het veld als een deken waar iets broeit maar de dood nog even duidelijk is als wedergeboorte alleen een diep invoelend mensenhart of dierenoog ervaart de spanning van de toekomst in het nog onwelriekend zwart getint tapijt…

mijn woorden steken af ze vloeken bij nog maar een flard van een begin van morgen en halen nog niet eens de schaduw van een dag als ik ze vast wil leggen beter weet ik ze nog bij jou en mij dan neemt mijn glimlach ze wel zachtjes in beslag de toon zoekt wel naar stemming en ondersteunt dat ik je zo graag knuffelen mag…

op mijn beslagen ramen. Omdat ik blijf hopen dat de scherven drogen en we ze weer kunnen lijmen.…

Heel langzaam verdwijnt een hoofd in de beslagen spiegel een tekening verschijnt een hart met een deur daarnaast een bordje -vrij entree- maar terwijl de nevel weer geleidelijk oplost blijft de deur gesloten ziet een bezweet hoofd weer alleen zichzelf…

Had het op het beslagen raam van de Perroen willen noteren. Had het in de mergel van het wachthuis willen kerven had het gevoel van weleer weer terug; Giebelig en tienerig... Had jij mij nagedaan? en met de wijsvinger geschreven: I LOVE YOU TO?…

Z'n verjaardag was buitengewoon, daar beslag werd gelegd op z'n loon en z'n beursspeculatie bedierf de tractatie. 'Happy beursday' viel zwaar uit de toon.…

het ontwaken met lege handen nog geen besef van tijd, beslagen ruiten met mijn adem van vannacht met op het kussen nog de bonzen van het hart ‘k zou mijn leegte willen vullen met zaken die ik niet wil maar die ‘k moet dragen zoals de oren van mijn bril ik zou willen zijn met hem die ik slechts ben – een mens zoals die ander maar dan…

Hoofd hangend tegen een licht beslagen ruit van een zwaar vertraagde trein. Geel-blauw  en denderend langs sloten en meren, tussen gras en bosland door. Mijnheer tikt met zijn pen de gaten in zijn kladblok, terwijl hij denkt aan een gebrek aan lieve woorden. Zijn pen tikt.…

Boom in de stad Verschiet van kleur Het herfstig blad Ligt voor de deur Daar waar jij bent Daar wil ik zijn Er piept een tram Over het plein De markt is leeg Ik haast mij door Een stille steeg Nadat ik hier de weg verloor De zon is uitgebleven In de beslagen ruit Zie ik jouw naam Geschreven…

wie niet eerlijk leeft ( ver ) grendelt zijn ramen en deuren liefst dag en nacht beslagen spiegels zijn stil verhullen alle geheimen er klinkt nergens muziek geen stemmen of een innerlijke ? nauwelijks te verstaan gelukkig hebben ze luiken ramen en deuren zijn stevig vergrendeld hoorde hij daar iets ?…

Sneeuw waait in mijn gezicht; De wind snijdt langs mijn lijf; Mijn voeten zijn ijsklompen; En mijn handen worden stijf; Lang sta ik voor je huis; Staren naar jouw raam; Je kijkt door het venster; En schrijft in de beslagen ruit mijn naam.…

kristal berijpt hangt een schitterend spinnenweb net binnen zonbereik nog zijn ramen beslagen vragen om onze namen in een licht ontdooiend hart als je voorzichtige lach in de koude ochtendlucht lieflijke wolkjes dampt zie ik je ogen smelten door dit eerste moment van zoveel winterse pracht…

je hebt de deur niet dicht geslagen ze kiert en kou tocht door het huis met veel beslagen ramen die we samen openden in eerste blik ons mooiste vergezicht ben je teder nagekomen je overspoelend met warme dromen ooit gaan wij samen genieten van ons thuis het huis van zoveel ramen…

Mijn nagelvijltje is geconfisqueerd, (Want in het straalvliegtuig naar verre oorden Ben ik in staat er één mee te vermoorden) Wat onderstaand signalement creëert: Wim Overweg, de terrorist pur sang: Tien nagels scherp en alle veel te lang.…