Alle inzendingen over beviel

fascinerend, de ontwikkelingsgang de rust, van realisme.. die mij alleen beviel. Enkel het allerbeste.. kan in mij naar boven drijven..…

om hem waterdicht te vertrouwen haar liefde voor hem deed de rest zij dacht dat ze op hem kon bouwen Haar leven rondom hem ingericht altijd een geborgen veilige haven elke dag zijn mooi weerbericht zoveel warmte die zij elkaar gaven Zij hield van hem met hart en ziel en droomde altijd met een gulle lach een andere vrouw die hem plots beviel…

Zovele jaren geleden, was er een vrouw Die beviel van een baby, dat was ik nou Zoveel jaren geleden, kwam er een kind ter wereld Dat was ik, klein in onwetendheid Zovele jaren later, is geen der ouders nog in leven Die baby van toen echter wel En omdat de ouders niet meer kunnen laten weten Dat het kind van toen, Vandaag verjaard…

De leegte in ‘t huis van de ziel Gevuld met een rode geest, Nooit en nimmer van mij geweest, Maar me altijd en immer beviel. De geest lacht met jouw gezicht. Jij bent haar, zij is jij, ontastbaar Wel in mij, niet van mij, onbereikbaar Een en verbonden in elk opzicht.…

Ongevraagd verscheen je in mijn leven, en het beviel je wel, dus je bent er ook gebleven, dat was voor mij een hel. Toch is het me gelukt, om je uit mijn te leven verbannen, nu ga jij eronder gebukt, maar ik blijf zelf ook gespannen. Want ben ik nou blij en tevree?…

ging de telefoon op een hele gewone dag maar de stem die ik hoorde nam mijn hart in beslag Verrukt, verrast en intens blij onverwachts maakte jij je rentree ik luisterde met mijn ogen dicht en toch had ik er moeite mee Alles wat jij ooit had verwoest stond gebrand in mijn ziel moet ik geloven in jouw schone lei omdat die ander jou niet beviel…

de week is er niet maar staat stil in haar dagen ondertussen is het niet langer de eerste dag, ook niet de laatste beviel iemand van een kind valt er regen, niet eerlijk maar wel echt en morgen werpt een visser zijn net uit is wegens geldgebrek een verloren portemonnee weer actueel valt maandag dit jaar op een ochtend, reiken halzen…

ik heb de spiegel gevraagd niet meer te kaatsen omdat ik mijn beeld niet kan verdragen ik kijk maar het lijkt op geen stukken na op de persoon die ik ben er is niets dat ik herken het is een vreemde maar zonder ziel een ander die als medemens niet echt beviel wij hebben geen gevoel bij het zien van elkaars smoel geen affiniteit…

Elke keuze is ontkenning, splitsen van mijn ziel, De bitterheid die mij doet walgen, Gaat terug naar toen mijn moeder van mij beviel.…

ik had geen masker op bij jou wat crême maskeerde mijn littekens, gegevens uit een vroeger tijd door niemand meer te lezen tot jij het grillig wit weer zichtbaar kuste en de gehechte wanden waar agressie rustte en tot leven bracht in zachte roze huid jij heelde wat ik steeds verborgen hield was de spiegel die beviel mij duidelijk…

een land zonder dichters heeft geen eenheid is geen land heeft geen eigen ziel is nergens tegen bestand zelfs woeste Noormannen en rusteloze nomaden legden vast wat hun al of niet beviel verbeeldden dit met hun handen dichters leggen vast wat ze voelen zien en zagen wat ze denken en dachten ook al in lang verstreken dagen waar ze…

Bespeel met mij de Gevoelige snaren van de Liefde Gebruik met mij de Allermooiste woorden van Haar ziel 'k Deel dan met jou mijn en Jouw lichaam: liefkozing, Streling Ogen gesloten Gedachten geordend 't Beviel Mijn zoen gevolgd door Oneindig echt veel kussen Deling van liefde tussen twee Mensen; jij en ik 'k Kniel Voor…

Buiten schijnt de Zon voor even moeizaam breekt mijn hart alles is nog zo verward ik had toch alles al gegeven Wat wordt er nog van mij verwacht uitgeput zak ik neer ik kan niet meer er is niets meer dat deze pijn verzacht De pijn van veel te lang onrust in de ziel niets dat jou nog beviel het maakt me zelfs nu nog bang Toch hou ik…

Jij die tot Tachtigers behoort Beroemde Dichter en een Grote Ziel Wie `t beeld van God voor ons ontsloot Aan wie de Geest het meest van `t Al beviel, Jij hebt de lot der wereld om ons heen Voorspeld. Nu zien wij in Dat jij gelijk had. Weigerend de steen, De Hoeksteen leefden wij.…

De meisjes bevielen hem wel, als-ie tikkertje speelde. Het spel om op harten te jagen wist hem te behagen. De tikkertjes klopten dan snel. De vent heette Bas en de meiden bewees-ie een dienst, als-ie vrijde. Ze zeiden, dat Bas een natuurminnaar was, toen-ie grieten bij bosjes verleidde.…

ik weet niet welk beeld je uit mij houwt of in welke stijl jij mij graag bouwt maar onderwijl zijn mijn rondingen Romaans met een vleugje Jugendstil ik spreek maar niet over datgene dat zich bij tijd en wijle Gothisch gedraagt maar waarvan je al zei dat het beviel mijn buik hangt wat boers over mijn riem dus ook genesteld…

Ze rees op vanuit de zee Bruisend; Aphrodite Ik doe er mijn voordeel mee Dank, dank aan de mythe Zacht neurie ik het ne me quitte Pas van Brel en kirt ze mee Weggeëbd; de laatste wee Leidend tot een rite Het golft en vlokt rond beiden Dit kerstent elke heiden Preek ik die juist beviel Nee, niemand kan ons scheiden Nu we op de baren…

was niet helemaal van toepassing op mij vreemde genen hoorde ik mompelen als de ouderen samen konkelden over kerk en maatschappij dat ging dan over mij dan knipte ik die info weer aan stukken wilde leven als een kind zonder al die tegenwind ja met de schaar is eigenlijk wel raar die sneed de wereld steeds naar mijn model dat beviel…

haar naar het licht de sterren liggen in de rivier te baden Orion het is dichterbij veranker daar gewichtloos zwaar thuis ontspannen kwam hij oog in oog met een stroom van vocht rimpelend in zijn dode arm schommelde in zachte golven dichterbij streelde ik hem met mijn oog mijn wimpers vielen op de kade hij beviel…

jij speelde muziek met hart en ziel toch bleef de toon van twijfel aan de strijkstok hangen iets dat je niet beviel waar anderen volgden in partituur en tijd kon jij de gevoelens van je uniciteit niet helemaal kwijt jij componeerde een lied waarbij je hart het ritme aan gaf en emoties de snaren subtiel deden trillen vibraties…

met rozenblaadjes heb gestreeld opdat je vrijelijk voort kan schrijden en gratie wordt toebedeeld om omzichtig tot rijkdom te leiden toch geraakt nog eer je die weg bewandelt een steen op mijn hart en valt de duisternis over mijn ziel het lot heeft zich teruggekanteld de dag raakt plots verblind toen ik, ongewild, van de duivel beviel…

ze schreeuwde woorden met van die scherpe klanken die snijden in je ziel waarvan het bloed al lang vergoten is omdat de inhoud niet helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek…

ogen voorbij een nog lichtende horizon die in al donkere tonen depri weg zwom het beklemmende raakte mij met vochtige kou die zwart glimmend schimmelende muren bedekte jouw vooruitziende blik bodemde ons voorzichtig jij kende als geen ander de verleidingen van stilte en rust een blik op de hel daarna de hemel de laatste beviel…

huid de spanning ontlaadde wij die eeuwen versmaadden het verlangen uit eerdere levens bonkte er uit loeide als vuur in een droge savanne de rook trok niet op zelfs de tijd bleef stil hangen had ons in uren gevangen het bankje was groen wij maagdelijke zielen toeval is weerloos en wist hoe wij zacht, zonder woorden van onze liefde bevielen…

liet handen groeien uit de muur we werden vrienden ik denk ze maar huur ze lichten wit uit beelden en verleden wat gebeurt ik proef het kale heden verdwenen is de kleur zwart beweegt de handen in schaduw zonder tijd streelt de diepe angsten voor dood en eeuwigheid bespeelt mijn ziel ogen heb ik dicht gelaten kijken hoe het mij beviel…

jij hebt je altijd met kleur gekleed in je eerste naturel was je een beeld later kwamen de nuances waarin je ook kon dansen soms iets wijder in het vel dat beviel je wel er waren zonnecontrasten die schitterend bij je pasten vaak een tikkeltje gewaagd pikant was de grote vraag veel accenten heb jij gegeven aan de accessoires…

verdrongen stikkende longen wat was jij toch een fantastische jongen leegte vult verlangen brult hersens die temmen feiten die remmen wil om te rennen maar het moet wennen wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen wij verbonden parels ontstonden waaraan ik lijd is jouw afwezigheid wonden zullen helen pijn zullen we delen ons bevielen…

(beviel?) op ’t veld en nu dus langs de lijn, de focus op de bal en kat en muis…

Hij was succesvol in zijn leven, geld verdienen was zijn streven, hij deed het met hart en ziel, het ontging hem dat ‘t haar niet beviel. Zij voelden zich eenzaam en verlaten, hij had het druk en niet in de gaten, zijn kinderen zag hij soms bij het eten, aandacht van hem konden ze wel vergeten.…

Hij was succesvol in zijn leven, geld verdienen was zijn streven, hij deed het met hart en ziel, het ontging hem dat ‘t haar niet beviel. Zij voelden zich eenzaam en verlaten, hij had het druk en niet in de gaten, zijn kinderen zag hij soms bij het eten, aandacht van hem konden ze wel vergeten.…