Alle inzendingen over binnenkant

Hoogtij bezinning gevraagd levensecht samen tot het daagt nabij in namen jezelf de binnenkant voelen zonder schools aangeleerd maatschappelijk en commercieel teveel nu met handen en ogen bewogen zien mogen hart en ziel in zich en zicht langere dagen meer licht dragen…

bij mij hangen ze niet aan de muur worden ze desondanks niet weggestopt of ontkend de binnenkant van m’n hoofd daarentegen is er mee vol behangen met hen die ooit op beeld zijn gevangen elk willekeurig moment kan ik ze bekijken in elke gewenste tijd iedere dag ieder uur en als ik wil kan ik ze ook ontwijken…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

ik heb alles gedaan maar nu is mijn grens dus bereikt hier is de lijn, ik ben op jouw autisme niet merkbaar aan de buitenkant maar des te meer aanwezig aan de binnenkant onze voortdurende machtstrijd zo slopend ik wil niet kwaad meer zijn maar kwaadheid is alles wat ik voel…

Nacht met je zwarte vingers graaiend in mijn gedachten wroetend in mijn dromen tergend langzaam alsmaar opnieuw zonder licht achter mijn dichte ogen draaiend in mijn hoofd schrapend langs de binnenkant van mijn verlangen. Laat me Laat me gaan wakker worden open gaan in het volle licht.…

Van China, Zuid-Korea en Iran, Tot Innsbruck, Tenerife en Lombardije, In Zagreb, Barcelona en Marseille, Is allemaal dat virus uit Wuhan. Hoewel ik niet naar deze oorden vloog, Nies ik alvast maar in m’n elleboog.…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant…

Het zijn de striemen in haar onderhuid die zich verdiepen doorzichtig rood een breuklijn laten voelen Dat zij lelijk is met ook een sinaasappelhuid dat jij haar kent zelfs haar naakte vel haar binnenkant puur natuur met jouw ogen proevende mond Het is allemaal van mij al is het maar geleend Zij is het die mij breekbaar teder maakt…

Slechts zijn een ziel voor Uw Aanschijn : hout, dat z'n handen vouwt en brandt aan de binnenkant want U bent de zon, ik de plant. U, de Bron, ik dorstig land. U overwon, ik sta in brand. U bent, en ik ? ik aanbid.…

Lieve Henk, Elke dag toonde je liefde en zorgzaamheid saamhorigheid, genegenheid de andere 23 uur vocht je in jezelf de strijd met die tegenstrijdigheid In een inktzwart beleven stond jouw leven aan de binnenkant van je ziel beschreven in jezelf geleden in jezelf voor ons gestreden voor ons te vroeg uit het leven gegleden…

legt een vraag zich neer in poëzie de dood met besneeuwde lippen aan woorden likt het blijft een bewegen al is de avond net hetzelfde en lacht een kind om honing aan moeders hand ween ik dan om de vreemdeling die in de schemer de stilte binnentreedt * ik tik tegen de binnenkant van deze verzen en ruik angst omdat er liefde…

Via de spiegel volgde ik je bewegingen Mijn armen om je heen geslagen Mijn vingers door je borstharen Jij schoor je Ik kuste je nek Stond al die tijd op mijn tenen Je gebruikte geen aftershave maar babyolie Je kin zo zacht en glad in de ochtend Liet in de avond Rode vlekken achter Op de binnenkant van mijn dijen…

zingen tranen aan de binnenkant zijn zij gewoon geen steeds verdriet Hoe verklaar je dan natte wangen die je bij gelach soms ziet?…

Langzaam verdrink ik in de wereld van geluidloos lawaai ik zie monden bewegen maar beheers niet hun taal hun lachen scheurt de trommelvliezen van mijn ziel ik speur het zwerk naar de oorzaak van pijn, zoek in mijn gerafelde binnenkant langzaam terugkerend naar de wrede stilte van het niet erbij horen de hoofdse schelpen aan…

hij was rond uitdagend rood ving mijn blik ik wist dat hij zou gaan bewegen als ik hem vond gaf een pass hij rolde van mij af een felle streep in groenig gras als een magneet trok hij me aan ik bleef gaan naar links en rechts in subtiel toucheren van voet naar borst dan hoofd en knie binnenkant paal geniaal…

rond kale takken treurt nog grijs, de winter versplintert licht op koude muren zien de buren slechts een armlengte rood want binnen huist de broze dag als kleinood aan de wand voor deze kant geen kaarsvlam, die mijn vergezicht vertaalt het haalt niet, bij de zomer ach het haalt niet bij de liefde, die mijn binnenkant bepaalt…

Het is niet de buitenkant, maar de binnenkant die huilt.…

aan de rand van het wuivende bos tegen het kleurloos van schuivende wolken een wegstervende trein, weet je nog dat ieder van ons, hoewel onwetend, samen het verschil der delen, ons beider geheel onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift als ontmoeting van verlate tijdgeesten grenzend aan de binnenkant van donkerte geduldig onafwendbaar…

urgentie van het zwijgen noodzaak van de droeve stilte en het begint aan de buitenkant niet van binnenuit want daar huist het geweten we weten het, er is niet veel te doen op het kerkhof van Penibel maar misschien kunnen we gaan vissen en een bioloog aan de haak slaan doorgaan met ontleden van samenhang en hem vertellen over de binnenkant…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…

Wij gingen het plein dat in vier straten verliep de cirkel rond, traden binnen koesterden ons aan de woorden en aan de binnenkant namen afscheid met tot ziens op zoek naar een huis dat nog niet bestond als dan als adres.…

gelijk een wonder in mijn leven kan ik gedachten aan jou geven het is een wonder met leuke kanten en daar moet ik toch echt iets aan gaan doen want mijn gedachten die weten goed van wanten het begint steeds met een zoen ik had mijn gedachten ook nog iets leuks bevolen 't zit aan de binnenkant van mijn ogen ik heb denk ik, je spiegelbeeld…

zee en tussen gesprekken door het blazen van de boten omdat er op dat moment geen woorden waren of te groot of te klein we draaiden naar de duinen het pad dat, ook in schaduw, oud had kunnen worden was ik, of jij al gestorven bleven we staan in alles wat er te weinig was we gingen de vloed voorbij en liepen het water in de binnenkant…

hij daalde af in mijn ogen, dwaalde tastend over mijn huid met zijn vurige tong proefde hij het zoet dronk het van mijn lippen en ademde het vuur van mijn hartstocht maar de gesluierde taal die verscholen op verborgen plekken in mijn hart en in mijn hoofd bereid was om het licht te zien verstond hij niet, de woorden van de binnenkant…

Alles uit niets, komen we en we vergaan in fantastische dromen aan de binnenkant komt de kern van de waarheid tot stand vanuit het zijn, stroomopwaarts tot aan de bron. Daar ligt de kiem, het zaad, het ontstaan uit de oorspronkelijkheid, het ontspringen van seizoenen, uit die dagen stroomt mijn leegte vol.…

receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en kennissen in wie ze de binnenkanten…

Vaak terwijl ik lijd aan zelfbedrog waar ik ook ga loop ik verblinding achterna zorg goed voor mij tranen die mij volgen overval mij met voorspoed verstop mij aan de binnenkant van jullie frivole bustehouders laat af en toe God in ons.…

Er hangt liefde in de lucht er gaan harten-kusjes vallen op 'n ieder die liefde zoekt en die kusjes doen bevallen Toelichting: Deze hartenkreet draag ik op aan Elma, waarvan haar buitenkant spoort met haar binnenkant en die mij samen met onze gemeenschappelijk vriend H. te R. een aangename museumnacht bezorgde, 5 op 6 maart 2011 Rotterdam-Centrum…

tussen jou en mij is slechts één grens huid op huid, de vingers rond de pols van wat we voelen buitenkant binnenkant lippen woelen tot de hartstocht van een paar… hun hardgeworden lust naar zacht gekust bijtende illusies rond een zoetgezogen mond een fluistering ontsnapt gelachen naar de tijd waar jij mijn open armen vond…

Ik ben een gelezen boek Een boek met een versleten kaft De binnenkant is iets verkreukeld En de punten zijn wat afgestompt Ik ben jaren dicht gebleven Totdat ik jouw uitgave zag Een boek net als ik Maar met een slot eromheen Ik gooide mijzelf open Vertelde over elk hoofdstuk Elke alinea, elke zin en ieder woord Ik bracht het met alle…