Alle inzendingen over bui

momenten boordevol geluk de lucht en bomen zon en wolken niets kan stuk laat gras en groen maar bij mij komen een steek van jaloezie de blik van schrik het zaaien van de twijfel de onlust in de lucht het is de rust die vlucht stemmingsval is groot de oorzaak wel te duiden het zijn gewoon hormonenbuien waar liefde ademt…

Zo heeft ieder nadeel ook z’n voordeel al moeten veel mensen nu met zoveel: schuilen voor de buien!…

alsof lagen ijs over elkaar schoven zo versplinterde het geluid ertussen en lichtte donker op in denkbeeldig wit de bui contrasteerde met zwart het gemêleerde wit van de rafelige lucht die gordijnen optrok en openden in kwaadwillige tumultueuze ontlading jij was niet bang voor de elementen keek met interesse naar het immense…

luchten pakten samen tot zeer zwaar weer wolken donkerden hun dreigende onderkanten nog scheen er zon maar in de verte brak al een regenboog de horizon de gespannen atmosfeer wilde ontladen maar op bodemniveau was geen geleiding zo ontstond een vurige bol die levensgevaarlijk aan de rol ging in groen licht en sterke ozongeur…

Een wolkje dartelt boven de polder en verdwijnt even in het niets Honderden vogels met de kolder verzamelen zich wat later boven mijn fiets met een vrolijke bui want plots rolt er over mijn jas een smerig iets…

ik denk aan zomerchutney en zachte chilisaus of het kluiven van varkensribbetjes gemarineerd met een vleugje ahornsiroop misschien strooi ik wel wat muntblaadjes op rozenijs en tref je bij het lavendelveld in een onvoorspelbare zomerse bui…

Zo worden we wederom geconfronteerd met de geneugten van het weer, of moet ik zeggen, grilligheden, water in overvloed, bijkans de zondvloed, bliksem die warempel insloeg en tussen de buien door, jawel, schijnt de zon!…

Laat je ergernis het mooie weer niet bederven en lach eens naar de zon die groen laat groeien laat die bui nou maar varen die in je gedachten zit en lach eens naar de mol die je tuin omspit…

Lichte krullen bloeide lente rond mijn mond zomer warmde mij een glimlach klein, maar toch waait de herfst in blije bui mij kleuren stil, wat winter brengen zal ik heb zoveel gekregen al of kan het nog?…

En ik ben in een hele goede bui: Ik waarschuw nu alvast voor bruine Trui.…

Droevige momenten in een sombere nacht Met tranen heel zacht Momenten van buien vol pijn en verdriet Toch met wat liefde omdat iemand het ziet Een iemand die troosten kan en jou uit jouw sombere droom laat ontwaken…

Storm loeit door buizen staal Wind waait door bomen kaal Vlagen rukken Aan buitenkant Zuchten likken Aan kaarsenbrand Windkracht zwiept Een regennatte bui Als vochtige adem Door je trui…

Laatst zag ik op de radar Buien in het verschiet. Wij houden het nog droog in België regent het dat het giet. Maar mag je dan ook concluderen Het zal u hopelijk niet verrassen Dat de regen het liefst daar valt Waar zwart wordt witgewassen.…

Wij kunnen er -meestal- tegen schijnsel ...van zon Wij willen zomers met zon in overvloed Maar de hortensia in onze tuin doet het pas echt goed Na de overvloed van 'n klaterende bui regen.…

Hij zag de bui al hangen met zijn appelwangen als hoogste aller heren aanstaand koning der Peren…

heb jouw bliksem gepakt in het kraken van donder brandde mijn handen zo sloeg jij in nog statisch sta ik apathisch wacht op ontladen zie de flits in je ogen en weet de bui drijft snel over…

Dromend loop hij door de regen Druppels vallen op zijn hoofd Maar in zijn hoofd zijn het zonnestralen Die over zijn huid glijden richting aarde Als hij droomt van haar Is de grootste storm maar een bui Kletsnat loopt hij door met een grote lach op zijn gezicht Want zodadelijk is hij bij haar…

Bij aaneengeregen opzwepende noten in het jagende ritme van een zomerse bui spring ik acuut uit mijn zachte fauteuil en vergeet voor even mijn kraaiepoten Dan dans ik vurig en lenig de lambada ondertussen kort vertoevend in het nirwana…

mijn armen gespreid mijn kleding tot op mijn naakte huid helemaal nat stralende dans in deze bui 's avonds laat op straat jij bent het die uit het raam hangt naar me kijkt ik roep naar je dat je me meer dan gelukkig maakt…

Wachtend op wat komt:misschien straks sneeuw en buien, maar nu alleen de stilte van de morgen.…

Buiten straalt de lucht binnen gaat een zucht een vogel vliegt voorbij een kind het maakt lawei de oude hond rust zacht die jonge houdt de wacht het leven is zo mooi ook met hier en daar een bui…

Ik heb vandaag op het weer gekeken Het had echt niet Hollandser gekund Er werd gewoon met meteorologie gestunt Tussen buien door is het droog gebleken. In de Bilt sprong men ook een gat in de lucht Eindelijk zo af en toe gelijk hebben ze verzucht.…

de drang hoopt zich op deze keer een drift-bui aders spannen zich hart gaat goed tekeer wil stiekem iets doen oren zijn gespitst lippen stijf op de mond grijp met de handen oei, mijn Penthouse valt op de grond!…

't Is weer zover grillig schudden buien ongerijmd chagrijn rukken regenvlagen aan de goot de wind kastijdt het huis en in mijn tuin sneeuwt frêle en fijn de eerste bloesem roze en wit wat tederheid…

Want ik vind: je moet het kunnen spuien, dus gooi het er maar uit, al die akelige dromen en al die boze buien. Ik beloof je hier in de wind: bij mij is het veilig, want hier, hier bij mij, lief klein mens, hier ben jij heilig.…

dagen als vallende regen doch tussen de buien door de nacht als schuilplaats voor onbehuisden... met het lege gevoel dat ontheemden eigen is tast ik op zoek naar tederheid vooralsnog in het duister goddank wijst iemand die Braille beheerst mij de weg naar het ochtendgloren…

in de buien voor en na de dolstdriest denkbre dronkenschap schiep de dichter de meest onvergankelijke verzen en eenieder zal er zich terecht over verbazen hoe ook hier weer het hoogst verhevene met het laagst gezonkene hand in hand gaat als twee glazen aan een bril…

nog stormde je niet terwijl ik met regen kou uit buien haalde de hoge bomen bogen al hun takken bladerloos in jouw ontkennen jij speelde wind ik regende het kind pas later was orkaan de veel gevraagde prater…

ik wist het nog van vroeger jij blij in het midden van de bloemen wei ik beloofde een handvol wind en spetters regen met de bui zat het echt tegen die kleurde regenboog maar in jouw blonde haar danste wind de krullen klaar…

de stortregen heeft huisgehouden in voor- en achtertuin her en der wordt mijn weg bemoeilijkt door scheefgevallen guldenroede voeten en broekspijpen zijn kletsnat binnen enkele seconden een bamboetak zwiept in mijn gezicht naaktslakken schuiven met allure over de tegels een nieuwe bui nadert…