Alle inzendingen over dorst

wat wil je dan zijn ofwel de kruim van het brood of misschien de korst wil je gerstekorrel zijn gerstebier dat stilt de dorst…

Automaat rinkelende munten vallen naar beneden gevolgd door een doffe klop dorst…

hoge gras onder de vlagen wind die ver aan de horizon beelden deden trillen wij bewogen nog stiller dan de woordloze omgeving waar slechts een vogel schreeuwde om schaduw en wat druppels fris nog zoog hitte aan de grond die na de laatste transfusie water begonnen was aan brakke lagen hoe lang kan de aarde deze dodelijke dorst…

Je ogen dulden mijn blik, ik schuif me blind in jou. Samen helen we de wond die de tijd telkens splijt. Als een spons zuig ik je op en jij knijpt me weer uit. Als slakken slinkt ons slijm in de hitte van zomerse schijn. Er blijft ons niets meer over dan ons volkomen leeg te drinken. Zwijgend voeden we cilinders met het vuur van vlammende…

Cementwater, dorst vogelbek, rivierslib. Spuwend vuur van mijn kinderslaap. Keizersnee, kachelpook farizeeër, echoput. Koud dier van mijn kinderslaap. Pisduivel, drijfzand hyena, zeveraar. Trapgat van mijn kinderslaap. ------------------------- uit: 'Zandloper', 1997.…

nog hoort HIJ de vijanden schreeuwen in de straten om hun zondelast heeft Hij het kruis gedragen en wil voor de mensheid om verlossing vragen Hij bidt en smeekt Zijn Vader in die wrede uren dat zijn lijden en doodstrijd niet lang moge duren Zijn stem stokt "Ik heb dorst " naar uw gerechtigheid laat ze Vader geloven in uw liefde en barmhartigheid…

op mijn balkon drinkt een vogel van het smeltende ijs in een stralende zon achter het glas hoor ik het gesprokene overdenk en laat bezinken buiten ploft de sneeuw uiteen op de grond de merel lest zijn dorst en ik de mijne…

De iPad en de iPhone zijn heel smart Dankzij die twee is Apple zeer liquide Zodat het aandeelhouders wat kan bieden Van de kwartaalwinst van ruim 11 miljard ‘Voor mij geen dividend’ luidt Tim Cooks wens Wat is hij toch een onbaatzuchtig mens!…

Lize dartelde om het roosje, Purper bloosje, Eerstling, die de Lente schiep; Pas ontslagen van de windsels, - Donzen bindsels, Wiegje, waar het knopje' in sliep. In 't bloembed stoeiend, gaârt ze, Of ontblaârt ze, Of vertreedt ze naar haar keur; Door een zee van purper wadend, En zich badend In een dauw van ambergeur. Moe gedarteld…

Man en vrouw in verzet niet zwicht, lijfelijk met gelijke taal in de daad tot hun moraal verplicht, een geluid wat vleugels houdt. de weg ontwaart, waar de vrije woordvlinders zwerven om de leugens te ontdekken, zichzelf en niemand spaart om de hemel van hun levensdrang te overtuigen. In een ontmoeting met de waarheid, start een begin…

Een groene belegger uit Horst Spaarde appels voor de dorst. Naar mijn weten Heeft zij ze zelf niet gegeten Maar gedronken, uit volle borst. Een appèl Voor de appel.…

Ja, Klijnsma heeft het beste met u voor: Uw ouderdomspensioen daalt vast en zeker Dus waarom wordt u zelf geen groentekweker Begin een moestuin en eet lekker door Maar Spekman zegt: dat moeten we niet willen Hij heeft met haar een appeltje te schillen…

ik speel met wolken vlecht stralen zon door nevels van de morgen laag bij de grond dol met mijn schaduw wiek voor haar weg probeer haar te pakken in de rust op de heg ik lok je met kleur tover rood voor je ogen mijn onschuld is wit het roze brengt je tot blozen kom lach om het werk verhonger je dorst vrij met mij alle dagen rust…

ik speel met wolken vlecht stralen zon door nevels van de morgen laag bij de grond dol met mijn schaduw wiek voor haar weg probeer haar te pakken in de rust op de heg ik lok je met kleur tover rood voor je ogen mijn onschuld is wit het roze brengt je tot blozen kom lach om het werk verhonger je dorst vrij met mij alle dagen rust…

" nog hoort HIJ de vijanden schreeuwen in de straten om hun zondelast heeft Hij het kruis gedragen en wil voor de mensheid om verlossing vragen Hij bidt en smeekt Zijn Vader in die wrede uren dat zijn lijden en doodstrijd niet lang moge duren Zijn stem stokt "Ik heb dorst" naar uw gerechtigheid laat ze Vader geloven in uw liefde en…

Hier is geen drinkbaar water van te maken Vandaar dat men de inname moet staken En dat is echt niet voor het eerst, helaas Toch hoeft men nog geen dorst te lijden want Er is nog volop Gulpener en Brand…

er zijn lieden die zweren bij het vat en anderen lessen hun dorst uit flessen maar wat ze ook beweren ze worden toch wel zat…

vanuit een gulzig verlangen opent zich de liefde als een onlesbare dorst naar immer meer nooit meer minder…

kan verwarren het karkas met het lichaam vaak waren de dag en nacht eender gekleurd en zonder tranen, en doof maar nooit iets anders dan dit het zacht maken van stenen het vuur maken uit water het regen maken uit dorst het regent ik drink ik heb dorst. ------------------------------------- uit: 'Gedichten 1948-1978', 1982.…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

Dwalend langs de lanen van Het Leusveld waar de adem van het landhuis vertederend ritselt en de morgens bedauwt waar bij elke stap het stof van het verleden opdwarrelt en neerstrijkt op de dromerige dreven van Oeken die languit luieren tussen kanaal en rivier het jachthuis heeft zijn gevaren ingepakt verpulverd ligt het restant van vroegere…

Zo als hert heb ik dorst niets dan dorst en beweeg naar het water. ---------------------------------------------------- Uit: 'Vonkt', 2017.…

mijn waterbed gevuld met bier bruisend nachtvertier dronken in liefde…

Alle bloesem geeft geen vruchten al het water lest geen dorst al het denken maakt niet wijzer al het vechten geeft geen vrede al het bidden geeft wel kracht.…

Zalig zij, die u ontberen, En hunkren naar de troost van uw gelaat, Zo ze in hun nood zich niet tot de aarde keren, En vragen 't aardse brood, dat niet verzaadt, Wier ziel zich aan de dis van uw begeren De honger stilt, de hete dorst verslaat.…

(fontein te Arpaillarques) zijn mossige baard verraadt jaren waterloop een onlesbare dorst naar meer laat zijn levensader wellen het peinzend gelaat met de zorglijke trekken geeft het geheel iets waakzaams alsof het zijn taak is alle dorstigen in het hertogdom aldaar te moeten laven…

Ik ken alleen deez' ene zang van 't hart, dat zocht en nimmer vond, en van een moe-gekuste mond, die dorsten bleef, het leven lang.…

Wat is er toch onnoemelijk veel pijn waar de zomer alweer voorbij is en de herfst zijn draden spant over het land dat nog slaapdronken de papavers moet begraven; wat kan die laatste dorst laven naar de liefde die nooit tot voltooiing kwam, maar het kleed dat haar ooit in wit drapeerde verscheurde nog eer de dag ten einde liep.…

Staand in de woestijn met niets dan twee handen vol water en jou, waar ik naar dorst in mijn uitgedroogde hoofd Als de trillende lucht je loslaat zie ik mijn lege handen Weer een dag vergaan ongemerkt in het gulzig hete zand…

O, gij voor wie de driften zwijgen Wanneer de droppels door uw borst Als door een doek der liefde zijgen Ter lessing van des kindjes dorst, Wat zijt ge schoon en opgetogen!…