Alle inzendingen over dozijn

Voor jou... o mijn, mijn zonneschijn heb ik gekozen dozijnen rozen dozijnen rozen heb ik gekozen voor jou... o mijn, mijn zonneschijn ze schoten terstond op het sein voor de start uit de grond van mijn hart dozijn na dozijn na dozijn voor jou... o mijn, mijn Valentijn…

Het dozijn zal mij voor gek verklaren. Maar 'Dertien' zal mij loodsen door alle gevaren. Als de zomerzon het zilverblauw van de zee reflecteert, worden werkelijkheden per dozijn uit het water gefiltreerd. Op mijn boot is het alle handen aan dek. Zonder 'Dertien' is er slechts die lege plek. Het dozijn gaat niet bij mij aan boord.…

Niemand in deze bar ziet er uit zoals zij In vergelijking met haar zijn zij één in een dozijn En toch heb ik nog nooit een mooier meisje gezien Mijn bevroren hart ontdooit telkens ik haar zie…

En literaire dichters kikken op woorden die hun zelf bekoren op onsamenhangend gebral tot die groep zal ik niet behoren zo wil ik niet zijn geef mij dan maar dertien in een dozijn!…

Het eerste dozijn In het samenzijn.…

In het faceboek van mijn hart bewaar ik mijn vrienden in een beveiligd bestand niet de vanzelfsprekende smile online vrienden van dertien in een dozijn maar die het geworden zijn want ze hebben het vermogen te kunnen delen in mijn pijn…

Dit werd bijna weer zo'n liefdesgedicht één van de honderd in een dozijn zonder eigen gezicht Net op tijd pen van het papier want wat ik voelde voor jou beschrijf je niet op zo'n manier…

Van zo één, groot en krachtig, gaan zes in een dozijn en volleyballen prachtig. Ze stopt, maar mag er zijn en niemand krijgt haar klein.…

De snelweg naar de vrede blijft voorlopig nog gestremd men zoekt verstand en rede waar niet tijdig werd geremd dozijnen onbedoelde doden moeten nog worden bevrijd van angst en wraak en noden U wordt ter plaatse omgeleid !…

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

Na 2012, Een jaar van het 12 in een dozijn, kan 2013 het jaar van de triskaidekafobie zijn. Hecht je echter aan geen geloof, Aan dit bijgeloof, Zal het jaar vol verwonderen zijn.…

Veertien in een dozijn; waarom zou dat niet kunnen? Rode en blauwe vis maar dan alleen maar dunne? Of kanker in je lijf; het zal je maar gebeuren.. het moet toch moog'lijk zijn die pijn heel zacht te kleuren? De adem van de wind verstrooit snel mijn gedachten, maar ik blijf ze koesteren hoor, totdat ze mij toelachen.…

zoals jij er één bent vind je er dertien in een dozijn!?…

De Belgen gaan ook zes F-16’s sturen Met onze zes vormt dat een heel dozijn Daarmee krijg je het kalifaat wel klein Op naar Irak met onze ‘goede buren’ Voor Syrië is er nog geen mandaat Een ‘verre vriend’ vindt dat maar borrelpraat…

Op zomaar een dag zat ik zomaar op de fiets voor een onsje zomaar of een dozijn van iets Ik fietste langs een sombere file: lange gezichten in elke lange auto reden achter hun geliefde aan in een verdrietig laag tempo een sterk gevoel leefde bij me op en ik voelde me onsterfelijk: ik had de dood ingehaald!…

slordigheid valt niet op te rapen, je bent gestruikeld op je tocht naar gulzigheid, niet buiten maar in en door jezelf je rangschikt me als dertien in een dozijn, ooit uitverkoren op je uitgelezen weg nog even raap ik je woorden op, je hoeft zelfs niet te zeggen dat je me mist ik lees de leugens wel op het blanco blad slordig…

de wilde struik is weer gesnoeid en staat nu braaf te zijn tussen de andere borderplanten van dertien per dozijn hij groeit snel de kleine bloempjes zijn intens en fel laat zich gaan door overwoekering van alles in zijn strijd om het bestaan hij heeft nog één kans gekregen om naast saai weer extravagant te leven…

Jij bent... tig robijn wel minstens tien dozijn Jij bent... diamant elke zijde briljant Jij bent... o zo'n pracht een opaal, een smaragd Jij bent... van saffier de grootste juwelier Een schat... werd mijn deel want jij bent... een juweel…

Dozijnen lipstick verbruikte ik, om brieven af te kussen. Weeïg, de geur van parfum, die ik telkens mee had willen sturen. Maan en zon en sterren schonk ik jou, maar dichterbij, kwam ik nooit.…

Kinderlijfjes spoelen aan Van boten die zijn vergaan Mensen met de moed der wanhoop Voor een oorlog op de loop Crisis Europa voorbij Koppen alle kranten blij Alsof we blij kunnen zijn Mensen verdrinken per dozijn Hoe moet ik dat met welvaart rijmen Hoe kunnen we de wereld lijmen Hoe komt het ooit nog een keer goed Ik weet echt niet meer…

Hij telt de messen in de lade geen twaalf maar dertien in een dozijn hij ijsbeert en zegt zeurend lieverd voor nog een mes is de la te klein Gelaten en zwijgzaam ziet ze toe hoe hij een mes uit het laatje haalt ze heeft er zich bij neergelegd en leest in zijn blik hoe ze heeft gefaald Hij zal het mes voor haar verstoppen trofee van roemloos…

wier waait met de netten mee de zon rust op een mistbank boven hare majesteit, de zee het stromeisje schenkt ruimschoots wijn en dein, turft de dekzwabbers geronseld per dozijn de zeilen bol, het zeeschuim op de rol recht ze haar rug met haar kop pal voor de wind verdwijnt het schip op de valreep wankelt een vader schreeuwend om zijn…

hij luimt zich loom zijn arm over haar dij zij deint zachtjes weg naar het andere eind van het ledikant ergens loopt een mens met een wens, wie weet sleept de dag zich voort eindeloos, betekenisloos een dozijnen dag als anders kraakt een veer gespannen in antwoord op het gekreun van een vermoeide zondagman die zijn arm te lam bevindt…

Jij bent mijn leven en mijn warmte in de kou Jij bent mijn licht het fundament waarop ik bouw Jij bent mijn rozengeur en mijn maneschijn Jij bent mijn geluk mijn twaalf in een dozijn Jij bent mijn kracht en mijn zwakte ineen Jij bent mijn denken kent mij van top tot teen Jij bent mijn alles mijn komen en gaan Op mijn verlanglijstje…

Honderden lichtjes, stralen in pracht, een dozijn kaarsjes, verlichten de nacht. Muziek klinkt zachtjes, stemmen klinken, een speech, een toast, waar we op drinken. Mijn blik dwaalt door de kamer, geniet van de warme sfeer, mijn ogen rusten op de eettafel, ik sla mijn ogen neer.…

als het winter werd was dat te merken De overwinning kwam maar niet in zicht Men moest het werkterrein steeds meer beperken Tot redding van het Vaderland verplicht De allerlaatste kaart van 't strijdtoneel Waarover hij, met staf, gebogen stond Was sober: een Berlijnse plattegrond ------------------------------------ uit: Dozijnen…

Achtervolgd door een dozijn cowboys die op hun beurt achterna gezeten worden door 25 brullende geverfde roodhuiden. In hun slipstream een cameraman op een witte schimmel. Naast een parallel galopperende mustang waarop een geluidsman met een microhengel. Daarachter zien wij 65 paarden met jachtig spelende orkestleden.…

Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…

Rondom een loods in Rotterdam ademt de kade half rokerig eenzelfde Fenix sfeer als San Francisco, het terrein braakt geuren uit van een mix met urban overgoten spijzen die je aan de haven kan wegspoelen met twee dozijn aan keuzes van stoere brouwsels..…

Ik kan veel naar het zuiden slepen pasgetrouwde vrouwen, kinderloos nog ontdooide zwaardvissen handenvol 2literflessen krentenbollen met oude kaas koude thee en spekpannenkoeken een dozijn geslepen messen Daar draai ik mijn doeken voor om.…