Alle inzendingen over draperen

er niets over en niets te draperen met mijn oor op de buste schrijf ik haastig naaister van woorden ------------------------------------------ uit: 'Het geschonden aangezicht', 1955.…

golven draperend jouw liefde aan mijn voeten ach... mocht ik jouw zeemeermin ooit zijn louter verlangen uit zout en zand gekneed gekleed door vloed en naakt bij eb wentelend getij trotserend…

Hoelang het voorjaar duurt Aan steen in een zonnige hoek warmen de vliegen zich Samengebalde varentoppen rollen uit hun wintervacht Het speenkruid sluit Ik heb het eerder zien doen Het vest van zware katoen drapeer ik op mijn schouders zoals vrouwen dat doen…

mag ik je winterslapend storen de somberheid van korte dagen kan mij niet bekoren wil de witte vlokken voor je vangen ze draperen op je warmrode wangen laat het licht maar breken in het smeltend ijs haar kleuren verschieten uit het grijs om in het ontluiken van de zon je ogen te ontmoeten met hun eerste lentegroeten…

geef het maar een naam desnoods een gezicht noem het alles behalve gegrond en droog je ‘was’ in jouw heden zodat ‘is geweest’ van kleur verschiet strijk valse vouwen in het plooibare goed drapeer je ramen met schone schijn noem het jouw waarheid maar laat het vooral mijn verleden zijn…

penseel je woorden op mijn netvlies open mijn blikveld subtiel in jouw kleur omfloers de avond met je aanwezigheid stemmig gevoileerd drapeer je expressie rond mijn aardse huis opengesteld voor jou kom dichter kom binnen dichter en hul me in de klanken van jouw warme zijn…

het dwarrelt naar omlaag jacht en jaagt in speels laveren ook de wind lijkt snel te leren hoe zij de kristallen flonkerend kan draperen de horizon verdwijnt geluid dempt uit respect voor de snelheid waarmee wit alles bedekt de aarde licht weer op na een donker herfstig leven rust zij onder winters zachte deken…

Boven een ragfijn geweven sarong van satijn draperen glanzend zwarte haren haar hals langs een zoet zachte lijn. Haar tanden parelen als de gordel van smaragd met ontembare kattenogen donker als de nacht. Palmbomen wuiven, stranden verstuiven, zeeën golven met man en macht.…

zijn zij vermisten binnen kaders van het raamwerk of schimmige figuren die vitrage draperen achter gebarsten glas in uitgewoonde kamers waar zij woorden graveren met lange nagels en klagend krijten in holle klanken die betonmuren impregneren deuren slaan als vanzelf in ‘t slot en sluiten wezens met ogen van licht buiten het zicht op uurglazen…

Toch is er iets dat raakt, de mysterie in haar ogen, de kleur van emotie, lange haren die als een waterval rond haar gezicht draperen. Ik zwijg. Woorden zijn overbodig.…

Drapeer jouw lover als een schijn op beide slapen waartussen ik mij heb verliefd Geef mij de tijd om te ontwaken Heeft jouw beeld mij nu verlaten? Dan -lieverd- wees één met mij en wordt opnieuw mijn hartendief... Kunstwerk: ' Droomgestalte ', 2012 Kunstenaar: Irmlinda de Vries…

De wind spint draden van schapenwolken die wervelend door de hemel zweven waar ze zich in het maanlicht baden voor zwaluwen ze tot wazen weven en ze gewikkeld als ragfijn lint draperen in de schemersluiers van het blinde nevelkind dat door regenbogen begeleid lachend langs de zonnestralen zonder aarzelen of dralen zachtjes naar de aarde…

Als de dag zijn rapheid heeft gedaan de avond vraagt om kaarslicht mijn onrust zich naar beelden richt hoe zal de wereld er weer voorstaan bewustheid suddert snel in opstand mensen laten zich niet meer draperen als duivels en gezindte hen regeren valse beloftes aan een halsband de andere kant toont ‘t goede leven voorgeschoteld als ‘t…

De zee rolt krijsende tongen langs dijen en kuiten de zon klampt zich vast aan de rand van een wolk Geliefden draperen een tekort aan armen rond een ruggegraat die ze delen sinds kort Meeuwen negeren eeuwenoude wetten en slepende netten schrapen de zeebodem kaal 's Avonds kleuren neon spiralen de zilte lucht en dwalen wij langs donkere…

ik wolk weer in mijn kleuren schilder bloed uit open wond op je lippen proef ik geuren uit een frisse morgenstond je haar drapeer ik als een lente op het doek in je hemels- blauwe ogen speelt de zon de zomer zoek je stem blijkt een verrassing waait met alle winden mee in haar diepste ondertonen klinkt de branding van de…

in de balzaal van de hemel drinken saters met goden scharlaken rood hun dijen van kletsen met de katers ridders en rapalje vechten om de verloren eer van liefdesgodinnen die hun hongerige lijven in naakt verval draperen rond de noeste appelboom zijn vingers geschikt voor huiverend begeren petrus sluit ontluisterd het hemels café…

ik de zomer in m'n schoot Ik omarm het steeds met beide armen maar 't ontglipt me meer en meer nog even en 't is helemaal verdwenen deze zomer komt nooit weer Maar van de herfst zal ik ook houden al doe ik dat op mijn manier met hier en daar een heel klein dipje toch geniet ik ook van herfstplezier Ik zal kastanjes laten glanzen drapeer…

dromen hij kent ze als zijn broekzak och, waren ze te schrijven… de ochtend, de uren een merel kraakt een tak bladgoud ritselt o, laat nog even die stilte blijven vruchten smaken zoet op brosse beschuiten thee dampt geurig warm ademwolkjes tekenen het glas hij veert op, schuchter nog zijn hand glijdt naar de pen hij wil gedachtes draperen…

Zoals gordijnen draperen als ze dichten liggen krullen als een pauwencanto gestreept over zucht en rondingen gesleept tussen ademsnood door laverende lichten die wazige ogen niets meer ziend vertellen - bewogen achter wilde tochten verdiepen - van en in de overgave waar ze pas in sliepen huiveren als de tintelende waaier blijft kwellen…

dagenlange reis de geur van oleander mijn hoofd omringt het azuurblauw mijn ogen binnendringt mijn smaakt ontwaakt door stracciatella-ijs dan klopt mijn hart een warmer ritme het landschap danst dan dankt en bidt ze Als door de vroege geur van cappuccino de ranke zeilen langs de kim flaneren de cipressen hun schaduw op het plein draperen…

Feilloos drapeer ik tranen op de grond ze moeten zichtbaar zijn want ik wil iets duidelijk maken want nee, ik ben niet blij of gelukkig kijk me aan schat, je bent nu nog van mij wil je me laten gaan of voel je mij en hou je me tot aan grijze krulspelden aan toe?…

wel schilder willen zijn om dit gebrek of overvloed van deze kleur op linnen te bewaren of op te slaan tot het moment wanneer de zon z'n luiken openslaat, om de grond te bekleden, ingedeeld naar elk gemoed, lijkt een gebrek aan schaarste als schijn, het diepste grijs zich in een emotie van bescheidenheid, in zachtheid zich laat draperen…

Zoals gordijnen draperen als ze dichten liggen krullen als een pauwencanto gestreept over zucht en rondingen gesleept tussen ademsnood door te laveren lichten Wazige ogen, niets meer ziend, snellen - bewogen achter wilde tochten verdiepen zij de overgave waarin ze pas nog sliepen - huiverend als de tintelende waaier blijft kwellen Slagen…

En als de zon voor de uittocht uit haar zaal Zich peinzend-artistiek staat te draperen, Of zo -, Of zo -, en groenig irizeren De feeërieke zomen van haar shawl, En ongeduldig de avondster 't portaal Ingluurt, of 't nog niet klaar is, dat proberen, Hoe 't grootst effekt zal zijn van mooie kleren, En maar vast waagt zijn blauwfonk'lend signaal…

tot een starre muur, geen venster om het licht van vrijheid te omhelzen en geen deur om alle waarheden buiten te sluiten kille dwazen nokkelen met hun knokkels tegen de grijze voegen, de zwakste schakel in deze donkerrode doorgelegen vesting - niets is minder waar, de hechting is sterker dan ooit mokerslagen komen niet aan, woorden draperen…

'k Heb ook nog wat and’re vrienden, gebonden, zij zijn van fel gekleurd fluweel, draperend rond de roos. Wat exen met wie ik wandel, met wie ik mail zijn de witte bes en bottelroos.…

Ze deed af en toe haar licht aan en uit dat scheen op de rand van haar tennisracket wapperend met haar hand een tikgeluid weer wat dood Ook poogden we op een bepaald moment, om 't mugvolk te weren met het net van de klamboe om ons hoofd heen te draperen.…

zingt van radijsjes mirabellen en bananen knijpt in perzik cox conference pompoenen vruchten zacht aan steeltjes om te zoenen ziet haar mango's teer omzichtig wegen die de stagiaire op schaal los vasthoudt om te verstillen ze mogen niet bewegen daar zij anders de uitkomst niet vertrouwt hij denkt dit moet zakelijk juist in banen zegt ik drapeer…

Uit haar mond klonken de sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar ziel en haar silhouet, verhaal van alle liefdes uit het alfabet uit het water van guirlandes, een draperende ironie luchtig en snel over de boezem van levend marmer.…

Matteo Berrettini Emilió Náva Tomas Martin Etcheverry Cerúndolo Francisco Andy Murray Jack Draper Felix Auger Alliassíme Yoshihíto Márton Fúcsovics Davidovich Fokína Alejandro Daniel Elaki Galan Ruusuvuori Thiago Monteiro Karen Kháchanov Bernabé Miralles Zapata Botic van de Zandschulp Zhizhen Zhang Grigor Dímitrov Cameron Norrie Sam…