Alle inzendingen over eendje

Eendje Fifi is mijn naam, ik kwam uit mijn eitje bij volle maan. Kroop rond en viel uit mijn nest, dat vond ik niet te best. Mijn nestje is gemaakt, van pluimpjes en blaadjes, de kippen zijn mijn beste maatjes. De eerste dagen kon ik niet op mijn pootjes staan. Ik dacht, wat scheelt daaraan?…

Er was eens een eendje Die was geheel in z’n eentje Het was zeker geen lelijk eentje Want op mooie beentjes en teentjes Waggelde best een zeer mooi eendje Maar hij was wel mooi in z’n eentje Toen kwam de wedstrijd Voor het mooiste eendje Dus ging hij in z’n eentje En won de eerste prijs Nu is hij niet meer in z’n eentje Want iedereen…

(elfje) eendje zo lelijk is zijn spiegelbeeld hij ziet zichzelf niet zwaan* * voor alle elfjes die zichzelf nog een lelijk eendje vinden, ooit zit er ook in elk van jullie een prachtige zwaan.…

Doldriftige woerd verzuipt het lelijk eendje in twee kleppen lust…

winterochtend vroeg de eendjes zwemmen over niet in hun eentje…

Kwaak zegt het eendje en plonst in de diepe sloot lekker brood vandaag.…

Op het Deense meer zwemmen eenden deinend voort, vloeiend op de maat van Andersens vertelling "Het lelijke eendje."…

het is wel goed met kindje maken Opel rijden, parkje lopen eendje voeren en ijsje kopen om dan te verdwijnen en ons laten staan bij het koude marmer in opperste verwarring…

Toen ze mijn lieve vriendje opensneden Bleek dat hij vol met vieze beestjes zat Dat kwam door al dat dobberen in bad Nu is het arme eendje overleden Ik ga me voortaan hopeloos vervelen Waar moet ik nu in hemelsnaam mee spelen?…

ik pluk de zwanen uit mijn hoofd leg ze behoedzaam op mijn hand en strijk zachtjes met één vinger hun veren in de juiste plooi vlieg nu maar mijn kleine zwanen zoek je een weg in deze wereld die jullie niet als lelijk eendje heeft gekend…

badeend zoekt het ruime sop weer iets anders dan de badkuip 't schuim verwisseld voor het kroos proeft het eendje hier de vrijheid rozetintig in het groen geel-gebekt en zeer tevreden zwemt ze weg van het verleden…

'Het lelijk eendje' nog onder moeders vleugels schuchter, schroomvallig valt niet op.... Maar wacht een wijle: haar hals zo sierlijk 'n lieflijke kop en dan die verenpracht Een zwaan... tot in haar vleugels een bruid om weg te geven In het kort: een leven als in een sprookje.…

Nou, eendje dan...…

Doch onverbiddelijk sprak deze man: “Nee nee… nou ja, vooruit, nog ééndje dan”.…

En stilletjes werd 't kleine eendje groot; En vloog eens in een meer. Daar kwamen aan Drie zwanen; en hij zei: 'Pik me maar dood !' En keek in 't water; en hij zag een zwaan. En 'k had altijd, wanneer ik 't sprookje las, Een vreemd gevoel, dat 'k zelf zo'n zwaantje was.…

Wanneer je wilt gaan rijden in een wagen, Een lelijk eendje ofwel een Rolls Royce, Toetst men je kennis eerst multiple choice, Maar straks krijg je alleen maar open vragen. Men maakt het hier dus extra moeilijk mee Of omgekeerd – wat dacht u: a of b?…

Alleen een ´lelijk eendje´ mag daar komen volgens de burgemeester van ons mijnstadje Ik ben dus jaren voor niets op zoek gegaan, en kan nu fluiten naar mijn mooie zwaan. ------------------------------------------------ …Een burgemeester in Australië heeft ´lelijke eendjes´ opgeroepen naar zijn mijnstadje te komen om een tekort aan vrouwen…

Dat die moderne vervoersmiddelen hartstikke dodelijk zijn, weet iedereen, maar indammen die zooi CO2, hó maar, het is een vreselijke kutklotenzooi en mijn vriendelijke eendje is nu in zijn eentje.…

De winter valt, Als een koude deken Vergaren voor slechtere tijden Geen overschot, buiten niet te mijden De winter valt, Water van vloeibaar naar vast Een eendje vastgeklonken onaangenaam verrast De winter valt, De dagen korten Wederom wat minder tijd Totdat de lente weer bevrijdt…

Moeder drijft met Zes kleintjes over Het zacht golvende Water van het meer, Vijf bruin, één geel, Het vreemde eendje In de bijt wordt Met rust gelaten, Hoort er gewoon bij, Weet zich gedragen Door zachte muziek Door de violist met Gevoel over mens En dier losgelaten, Beiden wanen zich In het voorportaal Van de hemel…

nu nog weet hij warm zich gehouden door vleugels wakend om hem heen geslagen die voor kou en kwaad hem hoeden en bewaken nu nog ziet hij is zijn donzen vachtje vaal en grijs en bruin als is hij thuis niet bij het prachtig wit van zijn pa en ma nu nog lelijk eendje maar welkom toch tot eens hij sierlijk is dan zal van nature uit…

De brug, Waar ik net naar beneden heb staan kijken, Waar ik net had staan twijfelen, De brug die ik niet meer wil zien… Het water, Waar ik nu naar sta te kijken, Dat ene jonge eendje, Dat zijn moeder kwijt is. Ik, Ik die weg wou, En nooit meer terug wou, Zie nu dat het zinloos is.…

Een lelijk eendje zo sjansloos? Een houten hark zo dansloos? Een zoogdier bij voorbaat al gansloos? Waarom is het leven zo zinloos? Een creditcard doorgaans pinloos? Waarom zijn zeehonden vinloos? En het einde gewoon zo beginloos?…

In vervulling ging haar grootste wens voor mij staat nu een prachtig mens in haar ogen was ze het lelijke eendje voelde zich een buitenbeentje nu is ze op en top vrouw als je haar ziet roep je: wauw ze had last van haar gebreken durfde niemand aan te spreken probeerde je altijd te ontwijken zodat ze je niet hoefde aan te kijken maar nu zijn…

Daar lig je in je eentje zie je kleine tere handje Met een zachtgeel eendje daar in je mooie mandje Klein mooi lief mannetje was maar bij ons gebleven Ons klein maar groot geluk duurde maar heel even....…

Het is hier nat want Cyrieltje zit in bad Het water druppelt op de grond en ’t schuim vliegt helemaal in het rond Mama zegt: kijk toch eens aan wat heb je nu toch weer gedaan Al dat pets en pats gespetter maakt de badkamer niet netter Laat je bootje rustig varen met je eendje, op de baren Jij bent een echte deugniet Maar Cyrieltje…

Ik loop in ons het park, het is leeg, net zo leeg als ik me voel Er staat een boom, groot en sterk net zo sterk als mijn liefde voor jou Er is een vijver diep en roerloos net zo diep en roerloos als mijn gevoel voor jou Ik zie een eendje het zoekt brood, het zoekt net zo, als ik jou zoek Er valt regen vele druppels, net zoveel…

Ik was al vroeg een vreemde eend in de bijt. Ik hoorde niks, hoorde ook nergens bij...nog steeds versta ik de klanken van de mensen niet... vervreemd als ik ben geraakt van de rest? Waarom God? Waarom ik, zo... Een lelijke eend die tóch zwaan wordt en daar moeite mee heeft: verlies brengt mij terug tot mijn beperking.. mens op aarde…

Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm. Achter mijn rug schreeuwt het mensengeweld maar in het groen rijpt weer langzaam wat leven bloeiende bomen met blaadjes die beven: tijd wordt daar vredig en vrijer geteld.…

Door bril en beugel is ze het lelijk eendje wat met pesterij gepaard gaat; ze lacht erom alsof ze er boven staat. Als jong volwassene op de reünie is ze ‘n elegante mooie vrouw en staat gelijk in aller belangstelling. Ik herken haar glimlach waarmee ze de plagerijen doorstond en besef dat ze er al die tijd echt boven stond.…