Alle inzendingen over egaal

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven.…

hangt niet egaal het vlak aan de hanger? gaapt niet uitdagend het gat in de slaap? slingert nerveus niet de lijn op het laken? het velletje bengelt alleszins aan de lip. spitsen priemen wolken aan torens. punten stippen de glans hoog op de kin. opbollend wit kraakt helderblauw open in het oog van de waan, de zwellende zin.…

grasliggend kijkend naar het wolkenspel witte dromen glijdend langs egaal blauw rare neuzen, bokspringend clowntje, daar een schaap, lichtbel, dan… ineens bekend en vertrouwd, jouw gezicht, met blote schouder aan je volranke lijf wildbollend je borsten, kortharig vreemd.. maar wel mooi wazig je oog knipt, wiebelt met je neus, dan een hand…

om de hunker zitten drinken en om de weemoed in je ogen toen wij afscheld kusten er was zoveel dat ik had willen zeggen hoe oeverloos ik van je hield en woorden die ik niet kon spreken uit angst voor een ommuurde morgen: zo duur dacht ik mijn voze vrijheld van vandaag nu zit ik hier een trieste clown en knik als men me zegt que femme égale…

de jaguar kauwt kilometers een koets van licht kreukvrij staal op het derde rijvak keurig binnen de stipellijnen het profiel van zijn banden de oliestand, het onderstel, de dimlampjes van het boordpaneel gisteren nog gekeurd geen knip in mijn kaart dan pink ik en wijk uit naar het klaverblad hij kleeft aan het asfalt in de lange, egale…

Ik kan niet zien, waar lucht en zee beginnen of stoppen, alles lijkt grijs, alles is egaal, loop ik nu buiten of loop ik nu even binnen ik kan niets zien, alles is allemaal. De mist heeft van ’t heelal een grote vale vlakte gemaakt tot wolken hangend tot op de grond.…

Zorgvuldig opgeruimd, Schoongemaakt, met Secure blik de ondergrond Aangebracht, strak wit, Egale laag die glimt Van trots, net als Ik die net deze Foutloos mooie Laag heb aangebracht, Zeer voldaan draai ik Me om, met een goed Gevoel om wat zojuist Is goed gegaan - Nog een keer draai Ik me om, om van Afstand goedkeurend…

Dan is het weg, egaal grijs, waar eerst de droom gestalte kreeg. Fatale consumptie. Positief Het huisje op de hei is eigenzinnig. Het ziet de dichte mist naderen, zet zich schrap, sluit luiken en ramen, geeft het triest vochtige verschijnsel vooreerst zijn zin.…

Zwevend op winden waait de zee door 't duin, En 't zout blijft achter in 't diep-koele zand; Geen bloemengloed, geen groen van sapp'ge plant Kleurt 't bleke egaal van vér-zichtbare kruin; Maar 't water, neerfilt'rend, doet, tuin naast tuin, Laaien van tulpenrood 't wijdvlammend land, En ruist als bossen op, tot waar de rand Vaal is…

grenspaal van mijn erf staat een suffe haan met ogen van mat glas zijn keel is lelijk opgezet ik houd hem een handpalm voor waar vier maïskorrels glanzen maar zijn krop, het speeksel weigert zijn kop keert schichtig op een gladde toren van wervels hij zoekt het minste gerucht het koper van zijn veren het rood van kam en lellen is nu egaal…

Eerst is alles nog egaal, vaal, stil. Dan... pok, beweging, pokkepok, geroer; het grijs vermengt zich met tintelende tinten en contouren blijven nog onbestemd. Een paar... parabolide? Hij vergroeit en vervloeit al, op zoek naar nieuwigheden, terwijl violen vliegend water scheppen.…

de lessen Helblauwe wolken tillen mijn allermooiste dromen ter hemelen Je reikt me je sierlijke hand dus ik beloof je plechtig niet meer te kemelen Die oneindige Schoonheid van het heelal raakt en grijpt me naar de keel Toch zo dankbaar te mogen horen bij dat universele reusachtige geheel Deugddoende hete zoute tranen sierend mijn sereen egaal…

de hut de lucht is blauw, egaal staal blauw achter vier vermolmde houten palen gekoppeld door een gebogen ijzerdraad drie in het licht, één in het nauw de pikkip of de pispaal, zogenaamd de anderen, een gulle lach op hun gelaat, droegen de erwten, bonen, hooi en klaver om te drogen in ons zonnige klimaat verdwenen zijn ze uit het landschapsbeeld…

Indien ik op een bepaalde leeftijd echt oud ben zouden eenzaamheid en sociaal isolement de dagen kleuren Vergeet de stralende, egale huid op mijn kleine neus en ronde wangen daar allerhande bultjes, stipjes en vlekken in dimensie en kleur tevoorschijn komen.…

Gepaard met verblindend licht van de opkomende zon die zich voortbeweegt in ritme en tempo naar een ongekend hoogtepunt ergens midden op de dag om uiteindelijk langzaamaan uit te doven naar een diepte van schaduwen en kleuren die nooit egaal donker zijn gedurende de nacht.…

Haar uiterlijk was glad en strak, volmaakt Haar huid glom als een gele boterbloem Haar nagels had men vlak gepolitoerd Gebrandmerkt in een sleuf op maat gemaakt Haar achterste egaal als een zamboni Van afgemeten stukken dennehout Geen reuzen uit het tropisch regenwoud Maar ceder, eiken, essen en mahonie Hoe kon ik echt van prullen onderscheiden…

Tussen zilveren zee en avondgrijze lucht, Laag rondend in egaal gewolk, dun uitgestreken, De sneeuwen meeuwen zweven, vrij in lange streken, Drijven en wieken voort in lenig weke vlucht.…

tempel had hij ook gescholden: Miljarden temperden niet de onvrede van het volk Gaf Tata Steel het gezicht van Taghi, de moordenaar Waanzin en waarheid werden ook de les genomen Confronteerde de Willem Engel en onze Willem van Oranje En Argentijnse Maxima moest achter het raam Ziende uit het Paleis, dat haar gras groener was En weer mooi egaal…

Uit egale vale hemel dralen vlokken, in gewemel, om van sproken te verhalen. Kindren, bouwers van paleizen, hebt gij wel geteld, dat wat smetloos nu verrijze spoedig smelt? Het verblindend blank der aarde gaat in zonnebrand teloor, kus, die kuislijk gij aanvaardde, schroeit eenmaal der zinnen gloor.…