Alle inzendingen over eierschaal

De eierschaal is geen hekserij maar van zuivere kip-makelij. Zelfs zonder een haan wordt de vraag voldaan. Ik hou het dus bij HET kip en DE ei.…

Ik zou een jonkie willen zijn van wielewalen dat boven in de hoogste boom zijn liedje zingt er fluitend wacht op leven uit de eierschalen- een zomer lang in Neerlands bossen ademhalen tot de oktoberkou me weer naar elders dwingt.…

M’n eierprikker was ineens kapot, Dus wilde ik heel snel een nieuwe halen, Maar nergens prikkers voor m’n eierschalen, Bij Blokker, Kruidvat, Hema ving ik bot. Voorlopig kan ik naar m’n prikker fluiten, Misschien kan Sywert hier een deal voor sluiten?…

en het zal weer stil zijn geen blad zul je horen vallen geen regendruppel uiteen horen knallen geen eierschaal doorboord horen worden door een kuiken geen bloem zich horen ontluiken het zal weer stil zijn stiller nog dan het geluid van groeiend gras zoals het ooit eens was voor je was en alles kan opnieuw beginnen…

vallende wind striemt de gehavende vreemde vogel gehoekte vleugels zoeken balans in de wolkenjachtige lucht natuurkracht geselt zijn lichaam met dof geroffel zwiept hij rond stuurloos zwalkt hij richting aarde het karkas breekt als een eierschaal ontstemd loop ik naar wat overbleef van mijn vlieger die geen hoogte kreeg…

Choreografie in het fundament van angst, het falen een trein net niet gehaald, mand vol lege eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, gevlucht voor zinnelijke verhalen, door de stroperigheid van een droom te dwalen in het slijk, voor een spoorboom die nooit open gaat, verbeeldende ideologieën van de straat, talrijk de als klinkers…

De choreografie van angst, het falen, een trein net niet gehaald, mand vol eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, uiteengespat in zinneloze verhalen door dezelfde droom te dwalen, voor een spoorboom die niet open gaat, vandalen op hoek van elke straat, zo talrijk als klinkers met een hetzelfde gelaat zo blijven ik hangen…

geen etiquette in de gaten van stilte huilt het kind van morgen in gerafelde eenzaamheid de stukken uit de middag maar vanmiddag vielen snippers eierschaal omlaag gras kleurde tot kunst geboorte werd begrafenis de zon doofde in de asbak de thee met chloor smaakte naar bestoven tantes ik voelde me gevangen achter tralies…

Niets van dit alles wil ik nog bewaren: het zacht gestamel van je bloed, het waanzinnig lichte ademhalen van de vogels in je schoot, je handen als gebroken eierschalen, trillend in de broedplaats van de dood. De veerman kijkt en wacht. Hij heeft het touw reeds losgelaten.…

Eierschaal gevuld met zongekweekte tranen, gedroogd in eigenheid. Vroege herinnering onverslijtbaar, onbreekbaar, toetssteen van wijsheid. Naam van kinderen vergeten in onwetendheid, verlicht de notendop.…

de wilgen houden hun gezichten naar de zon gekeerd ze kijken over water, rietveld en moeras, als was de tijd van eeuwen terug verstild in ogen blijven staan zo tussen woeste takken schuilend, al een simpel nest als oorsprong voor wat klein geluk in stukken eierschaal en veren blauw gekleurd gelijk de lucht, een zucht van welbevinden…

Kijk hoe stil ze worden bij de luier die het kleine carcas omvat, zoals de scherf van een eierschaal het beetje leven dat de avond niet zal halen. De telefoon eruit, gordijnen dicht, zo groot en zo onwerkelijk hun huis vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu, niet ontwaken uit hun boze droom.…

wekenlang zag ik ze bouwen aan een nest van blad en tak onder boom en bladerdak jong geluk zag ik ontvouwen achter raam sta ik te koken ziet mijn oog bewegend klein nattig zwart in haar domein eierschalen zijn gebroken maar zie hoe snel natuur ontdekt een reiger nadert sluipt heel zacht op lange poten dichterbij en met zijn hals lang…

Jij had een miljoen jaar wereld als een eierschaal achtergelaten en daar sta je boven op het bestaande een vlinder in de winter.…

En jaar na jaar verschijnt het nieuwe leven De haften dansen ritmisch in de lucht Een perenboom gaat van de bloei naar vrucht De eierschalen hebben het begeven De wereld slaakt haar eeuwenlange zucht In schoonheid vindt natuur zijn herbeleven Door innerlijke drang steeds voortgedreven Herboren lonkt de prille voorjaarsvlucht Maar onderhand…

Bereisd van horizon tot horizon als ik daar achter komen kan, ben ik verdwaald in de kwetsbaarheid van een eierschaal, verlangend uitgekomen in de realiteit van alle zoetste dromen, de directe en de kortste weg tussen beider polen, bleek een dwalend spoor tussen beide oren, in elke stap of verloren print werd ik zwaarder uitgelicht…

opgesnoven geproefd, beproefd op buigzaamheid totdat het als water, de ene stroom in de andere vloeit, opgenomen door de zee, tot regenwolken verdampt Op de rug wordt het plafond wit ontdekt, gemeten en hoogte bepaald naar links en rechts gekeken Hier ben ik onverwachts beland straks wordt het brood gesneden de thee gezet, sap geperst eierschalen…

Er moeten toch mensen wonen, ik luister, en herinner mij dit huis, de lege eierschalen, de koude resten thee, de waaiende gordijnen, op het tafellaken grijze stront van vogeltjes, Oh, goede morgen, als kabouters in zachte pyjama's gaan de geluiden door het huis, de eerste Clementi, de kranen, de fluit van het kokende water.…

Tussen ons allen vallen eierschalen op de aarde. Het jaargetijde kennen is zo onmogelijk als de kruin dragen: voel je hoe ons hart buigt in de windvlagen? Elke ochtend aan het hernieuwde wennen. Doorstaan. Er is zwaar weer op til.…

Telkens opnieuw breekt de ochtend de nacht, als een eierschaal rond de aarde barst het ochtengloren waaruit het geel als een ronde bol aan de horizon stijgt, de lucht vult met heldere lichtkleuren. Laag per laag ontmantelt ze haar wereld van het donker nacht gebeuren en laat leven weer geboren worden.…

Een mager kerkje staat middeleeuws te peinzen ontdaan van ereschuld broos als eierschaal gebroken wit gebarsten muren in granieten trance als een fossielen oester als parel in ballance verweven in de gouden handpalm van een geduldig dal.…

Een paar scherven blauwe eierschaal hier en daar aan de voet van de rooilijn en de beukenschraag herinneren me eraan de dood het treft me diep weet ik dat ik altijd een kind zal blijven ingezwachteld ben ik tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld mensenkind de boze natuur met haar gruwelijke bedoelingen waarom geen nest oude…

worden op een speciale morgen verworden zijn tot liefde zonder enig geweld, dat lelijkheid afstand neemt van eigen vorm zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht, een inspiratie oproept tot een nieuw meesterwerk het is de eierschaal…

Ons duo lichte snelsonnettenheren U weet wel, Danes en Bart Adjudant Was gisteren de hort op in het land Zo heeft althans de Taalstaat doen beweren Met sneldichter Alfredo I. de Wijs En Muiswinkel - dat is dus altijd prijs - Om lichte vogelzang te presenteren Met eigen maar ook Kick's andermans veren Kortom, vandaag dan maar…

wel waarderen hij nam een lolly er nog bij waarna hij haar toen grommend zei als jij die boskabouter vindt, dan mag jij hem straks scheren En Japie King Korn klom met brood, bij Calimero nog op schoot die hield zich groot maar hij was klein, hij wou nog protesteren het was niet eerlijk, dat was waar sapperdeflap, wat was hij zwaar de eierschalen…

aangesproken vooral ook te gaan ik ervoer het alsof ik 'Jezus' moest gaan volgen maar als seculiere is het milieu voor mij geen geloof toch draai ik snel ook mijn openstaande radiator uit trek een dikke trui aan en ga verder met scheiden van het afval: glas, papier, plastic, groen, en grof chemisch afval naar de gemeentewerf koffiedik en eierschalen…