Alle inzendingen over ernaar

golven van vogels vliegen door de lucht wat is dat toch prachtig we kijken ernaar en slaken een diepe zucht. duizenden vogels hemelsbreed en duizenden vogels lang wat is de natuur toch mooi hij gaat gewoon zijn gang…

De wet respecteren ernaar leven is een hele klus als onderdaan maar kom niet met woorden als vrijheid als je er boven gaat staan leer mij in vredesnaam niet om te zien in wrok als er een rechtse slag is geslagen met een kromme stok…

Ik denk niet dat mijn vrouw ernaar verlangt Vanwege de gesteldheid van haar knoken (“Mevrouw, uw heup is magnifiek gebroken”) Dat zij nog eens zo ’n compliment ontvangt. Chirurgen die haar schouderklopjes geven? Mijn vrouw gaat liever heelhuids door het leven.…

Bewaker, ik kijk ernaar uit deze plek te verlaten Op de vleugels van een engel met heimwee. Ik ben klaar. Moge de aarde zacht voor je zijn, Cleve Foster…

Ik streef ernaar dementie te voorkomen En dus heb ik steeds braaf mijn medicijn, Te weten drie maal daags een glaasje wijn En soms nog eentje extra, ingenomen. Ik eis dan ook een wijziging der wet: De drank hoort in het ziekenfondspakket!…

De uitgever wil schijnbaar ernaar streven uitsluitend van de tussen-n te leven.…

Je neemt een villa en je vraagt twee gasten Die stop je bij elkaar, maar meestal niet Dus maar apart: de een spreekt met Margriet: De ander denkt ineens aan poppenkasten Ik keek ernaar met frisse tegenzin Soms heb je met die M de P erin…

Zo weemoedig wordt ik door Bach, Ik waan mij in Parijs daar bij de Notre Dame ,Zo subtiel speelt de pianist de Air on the g string, gevoelig stuk van Bach Het is net alsof je wordt gezegend bij Het luisteren ernaar, zo gevoelsmatig is hij…

Achtergelaten Door hen die Jou als een Van hun in huis Hadden genomen Geleidelijk aan de straat Verkozen boven het Stil leegstaande huis, Zit op het stoepje Voor het huis Ons op te wachten Ernaar verlangend Om ons in jouw Huis welkom te heten…

Nochtans At u al jaren menigmaal toch trans Wéér iets om achteraf goed op te letten Maar vetzuurvoeder blijft alom gegadigd De vraag ernaar is immer onverzadigd…

Ik kijk ernaar en poog de afschuw nu te wegen van onderdanen die verdiend een lintje kregen.…

bedankt voor je woorden snak ernaar moet je weten maak me ongerust als ik niets van je hoor droom ervan je nog één keer te ontmoeten dat we dan kunnen vergeten wie we zijn, wie we waren geen vingers, geen hoofden verstrengeld in elkaar sterkte met je benen de kinderen en mij vergeven…

Het geeft niet of je dit hoe lang je ernaar kijkt. Je hoeft niet te komen. Je bent er als adres.…

Ik laat me niet verzwakken ik ben al zo ver gekomen gewoon mijzelf weer oppakken om de wonderen van de wereld te zien ik ben niet perfect gisteren ook niet dus vandaag ook niet ik doe mijn best ernaar te streven laat je niet van de wijs brengen geloof in je eigen kunnen dat zou ik iedereen gunnen…

Je stem, ik luister nog steeds ernaar in de nachten en dagen waarop ik jou zie staan De stilte in je ogen het is dieper dan in je leven toen je zo gezellig nog meepraatte Mijn hart is genegen en de druppels traan stromen neer wanneer ik jouw naam nog fluister…

In waaien van de wind hoor ik je fluisteren, met een gevoel van rust blijf ik ernaar luisteren.…

Er wonen vogels In mijn hoofd, Ontelbaar veel - Allemaal, een voor een, Gekooid achter tralies Van onnuttige gedachten En voorbije toekomstdromen - Hunkeren doe ik ernaar Ze los te laten en Ze vrij door het Luchtruim te laten vliegen Om mij op weg te helpen Naar mijn voorgoed Herwonnen vrijheid…

Ik zie de chaos in de lucht Alle sterren kris kras door elkaar Voor elkaar op de vlucht Terwijl ik ernaar staar Ik zie de chaos in onze relatie Alles kris kras door elkaar Tussen ons steeds die spatie Besef, terwijl ik naar de sterren staar.…

er zit een nachtuil op het randje van het raam je blaast ernaar en danst de hora voor jou alleen eb straks draait de veertiende dag zich om toch zijn er hoge golven binnen zitten koningen de bekers al geheven hun voeten op je graf even was jij god…

Ik zou de zon weer laten ondergaan en wij zouden ernaar kijken, wij zouden samen staan.…

Ik zou liever een kwaliteitsziel hebben die ik niet kende; niet dit inruilding uit mensen die ik maar bekeken heb, dat het alleen doet als ik ernaar kijk. Mijn ziel zou ouderwets onzichtbaar zijn en in mij zitten. Alles wat ik zweeg en riep zou er duurzaam vervuld van zijn. Ik zou er niet aan denken haar te wensen.…

Ik sta aan de rand en kijk ernaar.... Pak m'n camera en kan het niet laten, van die sfeer een foto te maken. Ik blijf nog even staan, om daarna weer verder te gaan.....…

De dood zat op de railing, daar stuurde ik hem af, ik had de dood niet gevraagd, of dat ie me al graag zag, de dood zat op de railing, een spoortje liet het na, een zuchtje een klein windje en ik, ik keek ernaar.…

Ogen die niets Meer zeggen Gummi-achtig gezicht Gekomen met de tijd - Groeven van Pijn en verdriet Die zo lang je Aangezicht tekenden Hebben je verlaten Je naakte zelf Dat zich heeft Opgerold het enige Dat overblijft, Vijfentachtig jarige Foetus die ernaar Verlangt te mogen Gaan zoals je Gekomen bent…

waar molens dwalen in het duistere labyrint van opperste gerechtigheid de oneer gaat schuilen in die prangende vraag van het schuldig waarom zoekt Justitia haar blind vertrouwen in het weken en wegen naar eerherstel velt zij oordeel in bewezen feiten zij hoort de partijen luister ernaar…

Heimwee naar stilte in jezelf en om je heen Naar de witte zwaluw scherend door de lucht met als enig doel slechts overleven Naar de kleine luchtballon zwevend op de wind in vrijheid richtingloos in keuze onbeperkt ooit ergens zal hij landen Als je de stilte niet kent weet je ook niet hoe je ernaar kunt verlangen…

Keel dicht Ogen rood Hoofd vol Liefde dood Ik zal en kan nooit meer Jij was mijn laatste aardse lief Jouw relatie met mij is uit Die van mij met jou niet Krankzinnig Dat ik moet handelen volgens regels Jij hebt verdriet Niemand die het ziet Ik heb verdriet Maar handelen ernaar mag ik niet…

De mens, De toerist Van nu, Verlangt Ernaar om Te verdwalen In deze Tijd van GPS en TomTom Lees ik In de Krant van Vandaag Hoeveel Mensen er Vandaag de dag In zichzelf Verdwaald zijn En letterlijk uitgeteld Wordt vreemd genoeg Niet vermeld Inspiratie: Weekendbijlage TROUW, zaterdag 14 juli 2012…

werkelijkheid Verbeelding van de waarheid Verdediging van de trots Veroordeling van de onschuld Verspreiding van het slechte Vernietiging van het eigen Wij, die zijn ondergedompeld in het onjuiste Verdrinkend in de de diepte van het vloeiende Water als normaliteit Doorgebroken door de dijken, om de mensen te bereiken Onwetend blijven wij ernaar…

Er was eens een boek wat wel het boek der boeken werd genoemd: De Bijbel mensen geloofden in dat boek en leefden ernaar Toen uitkwam dat het verzonnen was en een verzameling van opgetelde boekjes: De Bijbel bleven mensen het lezen en beleven vooral met kerst En dat blijft een mooie traditie voor christenen en seculieren Halleluja…