Alle inzendingen over gammel

Ik rapporteer je van een regen mies en mot het kan niet op kijk ik naar buiten ik hoor ze hagen hangen zuchtend gammel in de natte wind…

Bij het gammele landhek, groen uitgeslagen, vermolmd. Altijd wel een, namens de weide, die je begroet. Tweeponder tong die je hand likt. Een walm uit de bek recht uit de lebmaag. Strontvliegen en dazen met geen staart weg te slaan.…

De plassen na 'n plotse plensbui De stroompjes in de gulpende goot Boomblad als gammel vaartuig De wind duwt en trekt trekt en duwt onverminderd, onvermoeibaar Herfst, bevaarbaar.…

Ze zijn er uit en blijven positief Het minimum voor maximaal twee weken Dan raken ze hier vast snel uitgekeken Als dat niet lukt dan dit alternatief Alleen een gammel bed, geen bad of brood Gaan ze niet daar...dan gaan ze hier wel dood…

Moeders in gammele armen gevangen, op drift door onbetaalbaar verlangen. Het water van de zee is bitter en zilt, door alle leed en alle tranen verspild. Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…

mijn rug zal gammel zijn en sleets.…

ik plaats de woorden hier en daar maar waar ik ze ook zet het blijven woorden naast elkaar niveau niet je- van- het gammel als een oude fiets een sonnet met lekke banden luchtig ledig helemaal niets poëzie met losse handen buiten zinnen ben ik zelden in de regel helemaal niet ik schrijf niet om te vergelden geen exploitatie van verdriet…

Ik zal je slapen strelen, ik wieg je gammele schuit. En nu we onder zeil zijn, -geen mens die ons nog schendt - komt Beëlzebub ons halen, hij die alle zachte lieden kent.…

ze graaft door lagen behang verf en gips uit het plafond snijdt ze een halve maan een kijkdoos voor de heldere hemel sterren manen en planeten scheren langs elkaar heen in het grote universum waar kleurlawines uiteen spatten terwijl zij de oversteek maakt in een gammel linnen bootje naar het kleine universum waar niets…

een vermoeid hoofd rust op mijn handen de armen steunend op een gammele tafel ik zie naar u allen ja ieder in de virtuele zaal leg ik in mijn blik aan banden u ziet mij vragend aan verwacht iets groots, een meesterdichter dient u voor te gaan in deze schrijversloods mijn mond opent zich langzaam en beheerst, frons de wenkbrauwen…

in gammele bekers de leegte van geld. een touw aan een boom, de tong uit de mond. ik heb haar zien hangen, haar wolken geteld.…

De treurwilg in wintertooi tot het kleinste stronkje het gammele tuinhekje met een wit kanten randje. Het vogelhuisje een waar paradijsje voor vinkjes winterkoninkjes en sijsjes. Ik laat mijn tuin nu maar met rust, want elke voetstap maakt dit winterse prentje stuk en tuur verstild uit mijn raam bewonderend en bedachtzaam.…

zo gewoon mijn buurt, een radio met een smartlap een man, een riem, een hond, gesnuffel zag gewoon een poppenwagen met een kinderlach stoelen buiten, gewoon een zitten barbecue, ruikend aangenaam vuur een gammele fiets banjert de dag door gewoon een blij hallo gewoon….. hoe gaat het buur krantje , boek, gewoon lezen gewoon alle daken…

je wilde lief nog liever zijn geur en kleur verdansen in de morgen de nachten bijgelicht door maneschijn ik bijt met rammelende tanden in je gammele teksten spuug gal over verzonnen zin en braak emoties kotsend uit ik hikte van je troep verdomde je clichés te slikken stikken zul je in je eigen drek want wat jij schrijft is gek gelepeld…

overheid enige grip zonder slagen ze bedaren in samen door de somberte weg te zingen op het pad dat een stem in het donker beschijnt waar handen tassen pakken van het strand zonder elkaar aan te kijken want contact is de ziel zien die met angst en wanhoop een geweldspsychose ontwikkelt nog zonder vuist enkel gescheld een gammel…

Zelf vindt de poëet zijn gammel dichtsel mooi; De niet-lezer zou er best niet aan beginnen Want krakend voegen zich de regels binnen Dit sonnet tot rijm van ondermaats allooi Voor de gevolgen van die dichterlijke brand In ziel en brein van hen die dit toch lezen Stelt deze dichter zich dus niet garant.…

met open ogen te dromen en even later zag ik haar met haar tranen in de grond wegstromen ze nam me bij de hand en zei daar begroef ik mijn hart bij een niet meer op z’n benen staand huis daar waar mijn familie ooit leefde daar liggen mijn wortels dat is voor altijd mijn werkelijke thuis even leek het of ze beefde lopend over een gammele…

met open ogen te dromen en even later zag ik haar met haar tranen in de grond wegstromen ze nam me bij de hand en zei daar begroef ik mijn hart bij een niet meer op z’n benen staand huis daar waar mijn familie ooit leefde daar liggen mijn wortels dat is voor altijd mijn werkelijke thuis even leek het of ze beefde lopend over een gammele…

Van Annaba in Berberije vloog hij naar Warmond, naar een gammele ark aan de Kaag. "Gelukkig bevind ik mij buiten de limes" zei hij plechtig en op de vensterbank knipoogde Azrael. Aandachtig keek hij in het Armentarium uren naar de uitgestalde zwaarden en morgensterren.…

onwetend en welvoeglijk welwillend naar de open meren van een stad - waar bedelaars enkel nemen en altijd vergeten te vragen - om even onvergetelijk te zwemmen morgen zit hij misschien in de cel de terugrit is luidruchtiger dan de heenrit, toen wist hij niet - en wat dan nog, nu is er een band over alle grenzen nog gezwegen - rijdt de gammele…

Het kronkelpad komt droevig tot een einde: een gammel hekwerk voor een vuile sloot. In stilte, maar bedreven en devoot weeft ijverig een kruisspin haar verfijnde netwerk van de dood. Een zwakke pimpelmees is wreed geofferd door de kille wind. Er dansen prille veren op het grind. Een kever nadert pas gestorven vlees.…

Gammel aanzien en achteloosheid suizen door straten, worden door stenen vastgepakt, spreken van verborgen kracht, die nimmer knakt. De stad houdt stand, al kan zij soms vergruizen. Na verwoesting, altijd spoedig hersteld, stralen bedaagde bouwwerken verjongd, waaruit onoverwinlijke moed welt.…

strooikwistig met gekregen rot wrijft er gebenedijd haar code in. en gras sterft af. en foptonen benadrukken het gammele van de mensdijken. en hollands plat de ramen neigen openlijk naar hun kader. en geen lust wekt het besef van de algehele ontoereikendheid.…

Ik had de taal in beide handen sprak niet over bemantelen en naar vraagtekens werd nooit gezocht toentertijd hadden jassen geen knopen meer een touw werd gestrikt en strak getrokken, ruimte was er in overvloed, daar wel oude aardappels, vervoerd op gammel ijzer gaven doffe hongerogen weer heel even een zachte glans van gevuld zijn ik…

Met het busje aan je hand waarin gerinkel luidt soms ook wat zwak geritsel door straten langs gevers gaan bij een oud krot gaat de gammele deur piepend en knarsend open een verrassend aanzien enige schemerlampen brengen zacht gouden licht in de kleine huiskamer waar gelukkige ouders tevreden kijken naar hun vier kinders…

klavier en zo en een snaartje harp uit een ver verleden zijn ze gekomen nog immer rimpelloos alleen de bliksem doet ze verbleken of voor even verdwijnen ze mengen de donder met souplesse in hun slanke opus een klaroenstoot trilt het daglicht dood de silhouetten verheffen zich wringen zich door een kier de maanloze nacht in over de gammele…

Er zijn dagen die stilte dragen zoals heden bij de geboorte van een bijzonder Kind dan staan wij even stil en denken aan de vluchtende kinderen over zee Eens in een lang verleden was ook het Jezuskind een vluchteling weliswaar niet op een gammele boot maar met zijn ouders op een ezeltje liggend op Zijn Moeders schoot Wij willen Hem…

Ik heb echter geen bezwaar: Tegen een straatmuzikant die vals zingt op een gammele gitaar. Een punker met paarse pieken in zijn haar. Een imam die, van op een minaret, luidkeels oproept tot gebed. Een stalen piercing in een zachte tet.…

Woonde ik maar in een oud huis zonder opsmuk met gammele kasten, bedden, ramen en kieren, waar soms muizen door kwamen maar ook de zoete geur, van vergeten geluk Nee het is nieuwbouw waar ik in woon strakke hoeken, tafels, wanden alles volgens een uitgemeten patroon ik kan er mijn hart niet aan verpanden Doe mij een pittoreske boerderij…

Dus heel sport-lievend Nederland zwaait met een vol Oranje hand en heft gewicht in buiken bol met drink, gelach tot blazen vol maar alle glazen zijn geleegd, als ieder zwalkend huiswaarts veegt gesteund door maat of kameraad die ook wat gammel toch nog staat.…