Alle inzendingen over gegroeid

Ik heb een ziel van appel gegroeid door warmte gebeten door indringers. Ik heb een huid van appel schrammen van het vallen schimmel van het verouderen. Ik ben appel af- gehandeld.…

de tijd is uit zijn kracht gegroeid door haast en wacht de dood zet magere jaren om door langer leven zo komt de zeis ondanks flink wetten niet aan zijn trekken zij gingen hand in hand van stad naar land maar tijd laat nu de dood verrekken…

ben gegroeid te midden van opschietend kruid moest de hoogte in tegen verstikken mijn bloei bleef uit jij bloemde apart met lenteweelde een lach in open hart door jou kon ik mijn kleur ontplooien geurend in ons samenzijn beiden in de zon niet meer om en om jij bent mijn valentijn…

Scheur over alle wegen op je top. Vergeet een keertje richting aan te geven, of spring eens uit de band en laat het leven, na afloop van het stappen zonder Bob. Kom op, doe eens 'n ander een plezier en help patiënten aan een nieuwe nier.…

Het luidt: de tijd is rijp mijn liefste mijn vleugels zijn gegroeid ik kan vliegen als geen ander steeds hoger kom ik in mijn vlucht je leeft nog steeds in mijn gedachten ik ben gegroeid, mijn schat, mijn antwoord luidt: kom terug!…

is het een stigma dat we dragen als zeker teken van verbondenheid en soms het enige tastbare bewijs van een kindverleden is het een schat die we koesteren gegroeid als een talisman getooid met diamanten uit dankbaarheid en liefde of is het een vergeetput van wat had moeten zijn een levenslang teken van gemis verhuld altijd aanwezig…

Het standpunt niet feilloos Een illusie met wortels Waar leven uit gegroeid is En waarop het loof steunt. Definitie vervaagt De vorm verandert En inhoud verdwijnt Zonder stam om het vast te houden.…

Doodsbang voor je eerste prikje, Vier of vijf was je toen, Woord dat meteen beladen was Iets om nooit meer naar uit te zien, Door de brandnetel in de tuin Werd je geprikt, maar 't was volgens Je mam niet meer dan een onschuldig prikje - Inmiddels ben je tot volwassenheid gegroeid En als je iets heel moois Voor een prikje kopen…

Maar het kan troost geven, de gedachte, dat toch iets overeind blijft, het onverwachte, dat zelfs is gegroeid, autonoom, naar het licht van de zon, dat bloeit ondanks duisternis of zwaar weer. Iets dat beklijft, tot vreugde vermag, onmiskenbaar, aan het einde van de dag.…

in lengte van jaren ben ik niet gegroeid hoogstens in de breedte nu ik ouder word, lijkt de constructie van mijn armzalig verblijf verschrankt en doodvermoeid men heeft mij nooit garantie gegeven toen ik in deze wigwam kwam ik mocht hem lenen voor bepaalde tijd maar ‘k ben bang dat de wig uit de wam is en de stellage het zal begeven…

De crimineel zit in een heel diep dal Ruim vóór het nieuwe jaar wordt hard geknald zodat hem wéér een Kleppertje ontvalt Dit jaar al dertien, ongeluksgetal Bij Amsterdam-Centraal roept men rondom: ‘Naast wegen legt men hier ook mensen om’…

Je zegt: de wind heeft toegefluisterd dat jij veranderd bent, gegroeid en daarom nu kom ik je halen vlieg met me mee naar witte stranden. Ik ben steeds van je blijven houden kon niet vergeten, keek uit naar deze dag wat al gegroeid is, kan niet meer verzanden hou vast mijn handen, de tijd is aangebroken vertel je met een warme lach.…

dansende lichte stammen zwart wortelend in wit zand bedekt met groen en paars van grassen en heide luchtig gepenseelde bomen zomaar gestrooid gegroeid door teer aangestipte bladerkronen zie ik verre wolken hoor ik de wind spreken in een wonderlijk schilderij…

een stem roept het slaan van de deur het is avond schemer kopieert woorden, de bleekheid van de maan en nog veel meer koude misschien zoek ik een weg waarachtig achter ramen ongeteld "zou dit het sterven zijn uit tussenpozen gegroeid" het voelt zo aan, zeg je je ogen op mij en het verschil gericht zonder gezicht loop je mijn…

hij is te groot gegroeid de kleren van zijn vader passen al lang niet meer pa blijft nog even groot eens 's nachts klopt hij aan op de kastdeur van binnenuit in het maatpak van zijn zoon mouwen, broekspijpen omgeslagen vraagt om een degelijke riem de broek kan niet meer dicht verzoekt dan om mee te gaan samen naar het verre licht…

De droefheid van de rouwenden, het afscheid dat er nooit was, de ruzie die toch niet gezocht werd, de vriendschap verbroken of nooit gegroeid, de weigering tot verzoening, kinderen in pijn en onbegrepen, waarom toch dit allemaal?…

Wanneer wij samen komen op dat pad waar de bomen scheef zijn gegroeid en als oud romeins bouwwerk gebogen gaat over ons twee pas dan besef ik het doel van mijn droom het is geen eind het is tijd om te leren leven lezen en schrijven verder weg kijken dat is geen einde dat het begin van een nieuw verhaal ......…

Ze wandelen avond in de schemer van 'n bladzij bijna omgeslagen licht schuw rond dit uur Nog brandt het dagelijks vuur dooft sissend in zee, als samengebald ze slenteren avond in alleen, met twee met drieën gegroeid tot silhouet Herhalen met verve hun schimmenspel tot nacht -onhoorbaar- in het slot valt.…

beheerd door een hart liefde als nooit geheel onverwacht besprenkeld met hoop gegroeid verlangen in heel korte tijd met liefdessluiers behangen verlost van alle pijn gevoel van wij samen verdwaald in liefde op zoek naar de haven een plaats in het niets want niets zijn onze harten bakens van liefde verlangen kan niet wachten…

Vriendschap is exclusief een enkeling kan vriend zijn herkenning is een voorwaarde wat zijn we uit elkaar gegroeid waar zijn mensen saamhorig hartgrondig exclusief mens met elkaar zonder eigenbelang gemuteerd tot instinctief zijn wij pas herkend in een of ander engagement sociaal vriendenhuis voor stambelang volksbelang staats- belang…

ons stilzwijgen was gegroeid tot een taal die wij moeiteloos spraken nooit luidruchtig maar wel gedecideerd met ogen en gebaar kleine nuances werden onderstreept met vingers en handen zelden werden dingen uitgepraat woorden hebben wij nooit gehad door jouw verscheiden is ons stilzwijgen verbroken wij waren helaas nog niet uitgesproken…

haar verleden huilt hernieuwt in dromen gegroeid verlangen ontluikt als bloem verstrengelde handen op het pad der rozen kronkel deze liefde langzaam in tijd waar woorden dansen jouw lach verleidt het aanraken een streling in een kus verglijdt en de nacht in tranen haar verleden huilt de zoektocht naar morgen in mijn armen schuilt…

het werd stil, het werd anders het werd ook veel meer dan onvervangbaar of een lang verhaal beelden mompelden over troost alsof de dans van chrysanten hen verwarde in eigen, uitgesneden armen de wereld was ook niet groter dan de aders van steen, uit het zaad gegroeid dan de zekerheid van de aarden weg tot het verlangen naar jou bij jou…

Ik loop door de straat waar ik vroeger woonde alles lijkt zo klein de huizen, de tuinen dat heb je als je ouder wordt het aantal auto's is gegroeid waar wij op straat ongemoeid konden spelen, vervelen de kinderen zich binnenshuis met computerspellen en tv dat heb je als je ouder wordt maar het is de nieuwe tijd ze willen op een…

De weg voor dikke ikken geplaveid Door ruttiaanse antiwoke praktijken Gaat in de naam der vrijheid over lijken Een one trick pony die niet om wil kijken Eenmanspartij die nergens voor wil wijken Uitholling overdwars - weg omgeleid Wie heeft het over normen zonder waarden Wie spreken niet van hen maar over ons Krijgt wat gegroeid…

hoe lang hebben we nog om het water terug te scheppen ondertussen wacht het verleden op morgen hangt hemel aan lasdraad is huid boven kleren gegroeid en niemand die het vertelt brood is in de aanbieding honger is stiller dan adem niets gaat vertraagd, overal aankomst en zijn vogels ergens vertrokken om in te schepen alvast, tot…

leven met mijn liefde een belofte van trouw aanvaard jij de gebreken samen met mijn hart volmaakt is de zon met jou in haar stralen jouw hart is de bron waar ik mij zal laven vervuld van liefde ontsprongen in hoop als een passioneel verlangen overvloeit ons de kracht in een eeuwigdurende vloed liefde als een stroom gegroeid…

Gegroeid, gestreden, oud en wijs en zacht gestemd sterk en onafhankelijk van man en minnaar zonen, dochters, blijft ze zorgzaam langs de evenaar.…

wie ben ik, met vele grote dichterlijke woorden met vermeende kracht van geest als jij het zuivere toont gehuld in stilte van bemoedigende blikken; waar ben ik aldoor geweest hovaardig heb ik mijzelf beloond maar jij maakt mij nu bedeesd en laat mij zijn die ik ben ik leek als verweesd ik was als een wilde struik gegroeid…

echt gespiegeld hebben wij nooit we kaatsten naar elkaar zagen vorm en kleur alleen een vage lach kon er vanaf pas later ontdekten wij dat ons schrijfgerei voor lichaamstaal in formaat verschillend was dus een eigen perceptie had wij zijn gegroeid in elkaar lezen het uittekenen had niet altijd een innemende kracht die kwam…