Alle inzendingen over halen

Dat de zachte krachten het toch halen, werd al zo vaak gezegd: de glimlach sterker dan de vuist, de dageraad zo roze en zo stil; de kleine mens weer opgericht. Dat de zachte krachten het toch halen: de reis opnieuw begonnen, tegen beter weten in, een kans gegeven aan de boef, de boze; het lied opnieuw gezongen door de engelen.…

schuifelend door de jaarbeurs kom ik in hal 10 tot stilstand bij de stand Noorwegen daar sla ik een aquavit achterover...…

Kijkt, knijpend met haar ogen, de hal in, terwijl ze haar brillenglazen poetst. En poetst. Tot ze ineens omdraait. Haar bril nog in haar handen. Gehaast of opgejaagd de hal uit loopt. Verlaten kartonnen bekertje.…

meiwind en pluisjes groothoefblad en paardebloem halen elkaar in…

Met zijn tot op de draad versleten tas Vol met vergeelde leerboeken en schriften Betrad de half demente en geschifte Docent met frisse moed opnieuw de klas En vroeg de schooljeugd na een jaar of zeven: “Jongens, waar was ik ook al weer gebleven?”…

ons lichaam kan niet tegen zoveel lood dat voel je op je klompen aan er is hier en daar acute nood waardoor bewoners naar de pomp toegaan en de mensen maar denken: wat worden we toch zwaar maar overgewicht is met zoveel lood dus niet zo raar…

Ik haal de pluizen uit m'n navel en de luizen uit m'n haar. Ik haal de pieren uit m'n neus die 'k er al een week bewaar. Ik spuug, ik krijs, heb geen manieren, mijn arrogantie kent geen grens. En toch lijk ik, van alle dieren het allermeest op de mens.…

koele woorden maar diep van binnen 'n fluistering van liefde strelend als een parelsnoer om een ranke hals dat zijden draadje dat warme hart de parelsnoer de ranke hals vertrouwen alles is liefde…

de aarde staat met wapens overvol hé wereld hoe haal je het in je bol…

[Senryu] twee vlechten dansen om haar lelieblanke hals – de mannen staren…

soms moet je verhalen ver halen maar de verhalen van de dichter zijn dichterbij dan verhalen…

Ik haal mijn geluk uit de zonnestralen op mijn gezicht, waarom doe ik dan toch mijn ogen dicht?…

De pen valt met regelmaat uit mijn hand en ik overdenk zo haal ik nooit de krant.…

Veel bomen maken samen een bos Haal je er teveel uit dan is het bos de klos…

Dan halen we het niet? Misschien wel, hangt ervan af hoe hoog je wil klimmen. Hoog. Dan halen we het niet. Als ik vlug klim wel.…

Haal ze terug haal ze vlug weg van die onheilsplek... Mensen die zoeken in medische boeken naar hun ziekte... Mensen, ze hopen en mensen lopen naar een onbekende weg Zie, de zon schijnt door het duister, en luister... Altijd een sprankje lichtend hoop ontneem ze dat niet...…

haal de branding uit de vaart laat de golven maar stranden geef je hart niet meer uit handen laat het tij de rust weer keren laat je voeren met de stroming mee geef je over aan een kalme zee laat een schelp je innerlijk beroeren haal de echo uit je oren laat jezelf weer horen…

Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Je bent mijn Eos Mijn dageraad Aurora morgenstond Opkomst der zon Die jou heeft gewekt Uit jouw sluimer gehaald Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Haal mij uit mijn dromen Haal mij uit mijn slaap Aurora wil Dat je bij me komt En dat je mij wakker maakt…

mijn hart is als twee schalen gevuld met evenveel uit beiden wil ik halen zodat ik altijd deel…

Ik sluit de ketting met parels om je hals zodat ik kan snoeren en je adem kan laten stoppen.…

Vertrokken naar een land om daar een droom te halen. Wat over is, is een knuffelbeest boven op het puin... Een droom voorbij!…

Als de donkerte zich op rukt tot aan de ramen en deuren van mijn huis, dan haal ik mijn kracht uit de luwte van het Morgenlicht.…

Ik ben even weg ik zwijg nee, haal me niet over de boom is neergehaald wat er van is gebleven is een twijg.…

Die koude duisternis mag ons niet komen halen. Dans in het licht Laat jou de eenzaamheid verdrijven. Zodat zelfs op de mistigste vlaktes, de zon me nog kan halen. Dans in het licht. Laat jou de woede sussen. De woede over de eenzaamheid die de dood heeft gebracht.…

En als hij thuiskomt krijgt ze weer een bloedrobijn, of iets van bont, nog meer briljanten om haar hals meer verdriet om haar mond. --------------------- uit: Tot hier toe…

Ranke zwanen hals aan hals wadend in wolken luchtende uiterwaarden welt het water wijd de zwanenzang in stille huid het water de halzen onder het spiegelende oppervlak avondlicht op witte huid wind waait weg in een vederlicht vergezicht de dag is gaan liggen in het laatste avondlicht verstild in magisch geluid.…

Stil en langzaam verwelk je uit mij gedachten Maar de wortels blijven herinneringen halen uit de grond van mijn hart…

Ik sta morgen rood en ga een plusje halen.…

Ik wil ze ruim verspreiden, kom ze maar halen, koffie is gratis.…

Hoe zou deze hanger aan een koordje aan een hals staan zoals deze nu hier schier achteloos neergelegd siert op het strand?…