Alle inzendingen over jokken

Gefietst naar Holysloot, om in de wei het kussentje te zien vol bloemen, dat Joke geborduurd heeft. Wilde eindelijk wel eens weten waar we de hele winter op hadden gezeten. Het klopte aardig, alleen nooit zoveel verschillende bijeen. Dat is nu juist de kunst ervan. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1969-1986', 1988.…

Joke…

Nog hoeveel momenten om in mijn dwaze hoofd te prenten dat dit alles niets is en dit niets alles, dat het leven geen “joke” is en dat jij niet perfect bent, dat je de enige bent, dat je m’n ziel verkent, dat je m’n waanzin kent.…

zo stil een glans op je gelaat lijntjes, fijntjes kunstig besnaard de handen rank en wit rustend op je tooi je oogt zo vredig verheven mooi en och, ik kan het niet beredeneren waarom een leven een fonkelend kristallen glas brak in talloze scherven de schaduw zijn best deed zich deze zonneplek op aarde te verwerven ( Joke…

Mag je liegen uit gewoonte Of om bestwil of uit angst Van onwaarheid, liegen, jokken, Wordt je neus beslist het langst Voor de grap iets gaan vertellen Wat niet waar is of verkeerd Is een tijdbom gaan bestellen Die zich ooit tegen jou keert Als je de waarheid gaat beroven Gaat met jou pas echt goed mis Omdat je zelf bent gaan geloven Dat…

Haat mij niet zoals je ziet is het allemaal geschreven het verhaal het gaat inderdaad over jou kan je alles geven alles wat je maar wil zal voor je knokken nooit tegen je jokken je warmte geven als een kachel lopen samen als een pinquin wachel kachel warm geef je over je arm hand ik geef om je echt waar is dat raar na een lange…

Leesvoer in stapels Mijn god en mijn heer Dat kun je wel zeggen Legt u daar maar neer Doch waar is de gein En de wiets en de jool De mop en de joke Overkill apekool Zijn West-Vlaamse punch Is voor mij slappe hap Het metrum loopt mank Stap voor stap Grap voor grap…

Ik wil je wat vertellen Eigelijk is het geheim En mag ik er niet over jokken Hoop dat je er blij mee kan zijn Het is wel moeilijk te bewaren Het weegt best wel een beetje zwaar Plotseling is het gekomen En het voelt ook nog zo raar op Ik heb nu van die rode wangen Die ik al jaren niet meer had En zitten van die lichtjes in mijn ogen Kijk…

Nooit meer elkaar vervelen en ach ik zou jokken, als ik vertelde dat er nooit een vervelend woord viel. Maar mijn lieverd, mijn maatje mijn alles, de kinderen en ik, we zullen je zo missen Altijd weer……

Al heeft de sim een gulden rok, Zo is 'et toch maar enkel jok; Want schoon zij met een grote pracht, Wordt deftig in het spel gebracht, En dat ze voor de eerste maal Komt prachtig treden op de zaal, Komt wonder moedig aan de dag: Zij is een aap, gelijk ze plach'; Want eer men nog de rolle sluit, Zo kijken hare grillen uit, Want zijde, goud…

Peter heet 'beperkt' te zijn; hij kent mijn naam: “Dag buurvrouw Joke, wat is het koud he? Heb jij het ook zo koud? Ik wil zo graag weer dansen met..., jou maar Tjitske zegt dat het nog niet mag: Houd je nog wel een beetje van mij?” Ja, lieve Peter, ik houd nog steeds van jou. En we gaan weer dansen, zeker weten!…

Moeder Natuur kan maar niet jokken dus poepte Pietje kleine brokken waarmee de CD werd versierd en zijn Bevrijdingsuur gevierd. Ik had wel zin om wat te spelen en zachtjes raakte ik de vele pianotoetsen zwart en wit. En buiten schreven zwaluwen de lijnen waarbij een blauwe lucht het fijne muziekpapier leek voor een hit.…

De Gentiaan is naar Joke gegaan, het Vergeet-me-nietje staat bij Rietje. De Goudenregen heeft Toos gekregen, de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier, de Akalei heeft averij.…

De Gentiaan is naar Joke gegaan, het Vergeet mij nietje staat bij Rietje. De Gouden regen heeft Toos gekregen de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera en de Anemonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier de Akelei heeft averij.…

- Minde ik jonge kindren; Zieltjes zuiver van bedrog; Oogjes, die niet jokken; 't Voorhoofdje onbetrokken; 't Hartje zonder arg of list, Zonder zorg of vrezen; 't Lief en lachend wezen; 't Mondje, tot een kus gespitst, Vriendlijk aangeboden; En geen kunst van node.…

beminnen is gaandeweg verast het vuur gedoofd de as verstrooid na wat beloofd voelt zij hoe berooid achtergelaten is eeuwige trouw voelt treurig nou knagend gemis zijn spijt is groot zijn knieën knikken hij knielt slap neer vereert haar zeer haar keel vol brokken streelt zij zijn lokken vertrouwt hem weer maar kent zijn jokken…

Geen kenners die, waar zij nooit jokken mogen, trouw prijzen wat vertrouwd is, langgeacht. Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht, geen boekwinkeltriomfen overwogen. Geen koster, hoe genaamd, hoe bijgepompt, maakt onze maag afkerig van 't gekruide. Geen levensles, geen preek, hoezeer vermomd, geen etika kan iéts voor ons beduiden.…

En Joke van Vliet, die vree toch zo lekker, maar niet te lang, want ze zette de wekker. Ook Nel van de slager op de hoek, die vree als at ze Deventerkoek. Mientje van Loon, dat was een spriet, wat voor of achter was, dat zag je niet. De glorie der meiden is lang reeds voorbij en zo ook onze vrijerij.…

Een hart kan niet jokken: weggestoken achter een stoere ribbenkast laten de tralies toch tederheid door. Een leeuw en een schorpioen zijn we, tezamen een tweeling en een weegschaal, soms steenbokkend of kleurenblind stierig, mekaar bekampende boogschutters maar met pijlen van Cupido.…

Nee, ik herinner mij mijn tante Joke: nadat die in het zwembad was gedoken bleef ze wel tien minuten kopje onder. Daarna kwam ze weer boven, kalmpjes-an. Morsdood natuurlijk, ja, wat dacht u dan ?…

konijnenkeutels in het zand en leg een doornig takje aan de kant er klinken zachte klanken: kyriëleis bij vlagen is het net alsof ik huil mijn neus bevroren en mijn wangen koud mijn stramme knieën kraken, ik word oud ik stap onhandig in een struikelkuil en ik blijf liggen in het groene gras ik wou terloops dat ik een kerstkind was joke…

een nieuw liedje drie liedjes lang duren liet en wat waren wij uitverkoren en een heel klein beetje burgerlijk ongehoorzaam en we bezongen de liefde met onze lenige lijven met de zachte ‘g’ van goed en graag gelukkig en we schonken drie keer het leven aan kleine handjes en voetjes en noemden ons mini volkje met stralende trots Griet, Joke…

1845 ---------------------------------- kladboek - kasboek jok - grap, plezier besje - oude vrouw vauxhall - amusement van een verlichte feesttuin foezel - goedkope jenever…

En zó ook nu, nu ik u murmlend roep, Komt gij rondom mij fladderend zo zoet, Mijn lippe' en wangen strelend, lichte troep, Als werd gij altijd uit mijn hand gevoed, En toch, och alle menschen konde' u lokken Maar enkelen, wie gij laat zó met u jokken.…

Alles wat ik zoal beschrijf, dat jok ik aan elkaar. Sinds mijn geboorte heb ik hele lange lokken haar met slagen zonder klitten in twee staartjes ja een paar, hangend over mijn lippen, voor de lange liegneus klaar. Ik ben het welkom op de deurmat van een kluizenaar, het -Da ik wil- van een Bulgaar, een uitgehuwde tsaar.…

Wanneer ik destijds met Yvonne Iets waarlijks prachtigs was begonnen Dan was mijn kans op jou verkeken Gegarandeerd, dat zou zich wreken - Yvonne, Joke, Pia, Mieke Hoe heette toch maar weer die chique Renate, Isabel, Charlotte Daar waren niet echt van die vlotte - Ik nam ze mee om te ervaren Of zij wellicht de ware waren Constateerde keer…

Geef een meisje bruine lokken, Lippen, nimmer moe of bang Om te kussen en te jokken Heel het lieve leven lang; Rozenblosjes, sneeuwen handen, Hemelse ogen, elpen tanden, Ranke leest en vlugge voet; Armpjes om er in te vliegen, Of een kindje op te wiegen, En een blij gestemd gemoed.…

elkaar verdringen, naar het leven staan als het moet, een werelds gekrijs van culturen die elkaar de weg versperren, zuigt het bloed uit de levensgrond, en brengt ons verder van het paradijs, vermoeid van het niet meer weten in het spoor van een gebroken voedselketen, de magere kern van ons verbond, geleerd met de feiten te blijven jokken…

Niemand zit te jokken, want de grote olifant heeft met zijn lange lange slurf..... De splinter eruit getrokken! En het gele majootje? Die hield hij altijd aan. Want dat was ooit een lief cadeautje van Olifante-tante Sjaan!…

De Min met al zijn treken, Jok, lach, bevalligheid daarinne zijn geweken, En wat ter wereld is van wellust en geneugt. Nature, die daar schijnt in droeve damp begraven Door ‘t missen van uw glans, betreurt haar rijkste gaven, Die ge altezaam besluit in plaats zo nauw bepaald.…