Alle inzendingen over kist

En huilend bij de kist zeiken op elkaar. Dat een ieder een ieder ook mist. Resteert nog de meewarige erfenis van de last, de schuld, en de leegte…

Een groenteman uit de plaats Duiven Kreeg laatst duizend kisten vol druiven Men vroeg aan zijn vrouw: Wat moet uw man nou? Toen zei ze: ach, laat hem maar schuiven…

De kist werd immers volgens hem fiscaal Gerekend als verpakkingsmateriaal.…

In Rome ligt een dode paus te kijk: Johannes, die ook na zijn aardse leven Een onbedorven kerkvorst is gebleven; Hij ziet er nog steeds prima uit als lijk. En naast de paus van nu, het is een wonder, Oogt deze goede herder veel gezonder.…

Wie ziet niet soms zich liggen in de kist, Geroerd, dat zoveel schoons moest ondergaan? Wie hoort uit 't graf niet roemen, stil voldaan, Deugden die buiten hem geen sterv'ling wist?…

Wie ziet niet soms zich liggen in de kist, Geroerd, dat zoveel schoons moest ondergaan? Wie hoort uit 't graf niet roemen, stil voldaan, Deugden die buiten hem geen sterv'ling wist?…

Stilte, uitbundige stilte zweeft vloeibaar in het zwerk over mijn woning en mijn kerk vult oor en oog met kilte op slagpennen met goud vernist gleden schrijnend de wonden binnen verscheurden de lach en het beminnen en hamerden op de satijnen kist de lamp Gods is niet gedoofd al verliest de hemel haar heldere stippen en is ook de dag van…

De deksels klappen van de stenen kisten. De doden stappen er ontredderd uit. Zij hebben mos en huislook op hun schedels. Iets onnavolgbaar droefs en ook iets edels spreekt mee uit de afwezigheid van huid.…

Praat me niet van chromosomen aangeboren afwijking of zelfs het is beter zo het nachtlampje verdoezelt geen blauwe plekken de marteling die jij moest ondergaan je warme bedje koud gemaakt op twee handen gedragen is je witte kist te klein voor woorden een kind hoort niet op ijs…

glanzend in de kille lenteregen druipend van de bedroefden rondom de langwerpige kuil sparrentakken gestoken in de randen van het graf kerstgroen zonder blijdschap druppels kletteren op blank hout onwillig langzaam en schokkend verdwijnend door groen in de aarde voor altijd even dacht hoopte ik dat je niet wilde verdwijnen je kist…

onverdraaglijk stille linten druipen huilend langs de kist, door witte rozen neergevlijd voor haar wier tijd verstreken is jouw stem verkleedt ons leed in vreemde, plechtige clichés, tekortgeschoten woorden smorend in verwacht gemis, verloren in een bloemenzee en ongehoorde treurmuziek maar waar is ons verdriet?…

Volg het pad Dat me leidt Naar je lichaam Ons afscheid Volg je benen Tot gezicht Zie de kist Waarin jij ligt Volg de woorden Die proberen Mijn verdriet te halveren Volg de tranen over mijn mond Die zo afdalen tot op de grond…

Daar lig ik dan fraai opgebaard De kist valt me een beetje tegen en buiten is er mist en regen Ook niemand lijkt echt van de kaart Terwijl ‘k nog naar beneden zak gaan d’ eerste gasten al weer heen De meesten nog zeer goed ter been Snel naar de koffie en ’t gebak Ik voel me echter als herboren Want welig bloeiend op mijn graf ben ik nu…

Mam, Daar lag je dan, in een kist zo alleen, ik liep naar je toe, je hand voelde koud, Wat er gebeurd was, was een ding dat jij niet wist. Waarom moest je nou onder die bus terechtkomen? nu ben je in de hemel aangekomen, Duizenden sterren, maar 1 ster is het stralendst en die ster dat ben jij.…

Een mooie eikenhouten kist, zelfs prachtig afgelakt. Ik kende hem nog van geen kant, en ook niet van een wal. De buren zeiden dikwijls, 'Die man, dat is een kwal.' De stoet, die gaat het hoekje om, ik kan hem net nog zien. `k Riep: Als `k u boven tegenkom, `k ben die zak van nummer tien'. Romeinen 12:3…

Zojuist verzonk de houten kist, zijn leven is nu af. Of is het nu een nieuw begin in tijd en eeuwigheid? Voor hem die nu ontslapen is na een verloren strijd. Ik kijk opmerkend om mij heen en tel de grijze koppen. Wie zal de volgende wel zijn, die wij er onder stoppen? `k Maak in gedachten al een lijst van de favoriet` toptien.…

De ‘selfie’ leeft vandaag als nooit tevoren In ‘t stemhok op het spoor en het toilet En na gedane arbeid zelfs in bed Men wil het liefst extreme plekken scoren Hoe maak ik straks - ik wou dat ik het wist - Mijn allerlaatste ‘selfie’ in de kist…

Ik heb van veel zaken diep berouw de dood komt nu zeker gauw jij bleef mij al die tijd toch trouw jij was de enige die bleef en droeg er zorg voor dat ik nu nog leef maar ook jij weet dat dat alles tevergeefs was de dood staat om de hoek te wachten en niemand kan die verwachting nog verzachten of het is diegene die mijn kist stiekem reeds…

Een kist zoekt de ruimte weer Inmiddels voor de zoveelste keer Voortdurend meedragend het onbekende lot Waarop geen antwoord gegeven wordt Maar oh, de eerste signalen De techniek of de mens die wellicht gaat falen Het lijkt nog enigszins te gaan Hoewel de tijd niet leek stil te staan De oproepen worden al snel heviger Heimwee naar veiligheid…

Door deze mens zo welbewust beslist zal men ook mij op handen dragen want na de dood ben ik zijn kist.…

Mijn lieve tante Loes wilde niet veel weten van God en kerk Ze was niet zo tevreden over al dat wereldlijk werk Mijn lieve tante Loes Ik sta strak dichtbij je kist en jij wordt nu al intens door menigeen gemist.…

Een laatste blik op jouw gezicht, mijn ogen die jouw trekken scannen om ze te branden in mijn hoofd, een laatste streling op jouw zachte handen die mij koesterden wanneer het nodig was, een laatste blik, een laatste groet voordat de kist gesloten wordt.…

Ik droomde weer over mijn buurmeisje Ik kwam uit school toen mijn moeder vertelde dat ze was overleden Ik kon niks meer eten van verdriet Eenmaal bij de kist zei ik niks alleen: jou vergeet ik niet!…

voor de grap duwen voor de grap slaan totdat die ene dag komt dat je voor zijn kist moet staan…

Dit was de laatste nagel aan zijn kist.…

Het wachten was alleen nog op een kist...…

Terwijl het vlees Dat bij dit lichaam Hoort roerloos Tussen wat houten planken Achterblijft, Kringelt wie hij was Door de naden van de kist En ontsnapt naar de Ruimte die hij met Zijn innerlijk vuur In herfstkleuren steekt…

't Is nu te laat; de kist gesloten. Wat heeft mij jarenlang bezield? De kist zakt langzaam in de aarde en op 't zwartgerande lint lees ik wat ik had moeten zeggen: "tot ziens mama, je dierbaar kind".…

We krijgen straks een puntenrijbewijs, zodat die snelle asomobilisten, die zich niet door een smeris laten kisten, de trein in moeten voor hun zakenreis. Nu nog een boete voor die fabrikanten Die race-bolides maken van Trabanten.…

zijn ziel liet de banden met de aarde los haar ogen vonden vanzelf de verte haar handen gleden van de kist ze liet haar liefste gaan ze prevelde vaarwel mijn liefste vaarwel…