Alle inzendingen over kleedje

Bonte was netjes opgeplooid in de kast Als de ziele luistert Rent vrouw-lief rond met dweil en stofdoek Dromend van Gezelle, Marsman en ook Moricone Snakkend naar de tuinen van Adam en Eva Sneeuwwitte kat aan de haal met dweil - mag niet, lieverd - Piano van Beethoven zo majestatisch groots Anne Frank trotst alle eeuwen Snel uit jogging en kleedje…

Is de dag er zo tussenuit geknepen dat de avond nu hangt te dwepen in een kleedje van gele strepen boven de huizenrij ? Tenzij, tenzij de angst haar heeft aangegrepen bij 't zinken van al haar schepen in die zee van gele strepen boven de huizenrij ...…

Met slechts onze onderbroek aan Bakken wij een eitje Het raam is beslagen Door onze warme adem Buiten razen windvlagen Op het schoolbord een hart Door jou getekend met krijt We raken elkaar voortdurend aan Het eitje is klaar Hongerig vallen we aan Het eten vergetend Vuur dat knisperend brandt Een warme gloed We vleien ons neer op ons kleedje…

's Morgens eet tante Sjaan beschuit drinkt daarbij een kopje thee staat dan op, neemt het kleedje mee en slaat buiten de kruimels uit. Vogels komen overal vandaan storten zich dan op de buit vechten om de rest beschuit dan geniet ze tante Sjaan.…

Zo’n Anton Kers gevoel, als je begrijpt wat ik bedoel Gebiologeerd, geobsedeerd door rijtjes, ruitjes, rondjes, blokjes, stipjes, streepjes, lijntjes, hokjes door een gaatjesplafond met structuren door een kleedje met vreemde figuren of door de bouw van een boterham Is er iets simpelers of stommers dan?…

Ik had een rose kleedje aan, En stond bij 't struikgewas. Een vogel zong een lied. Hij dacht, Dat ik een roosje was! Nooit heb ik het veld zó onrustig gezien. Ik liep door het golvende graan, Daar heb ik de brievenbesteller ontmoet; Ik sprak hem even aan...…

Weet je, waar ik naar verlang vandaag Een zomerjurk, en heel mooi weer Een tuin vol bloemen En heel hoog gras Jij, die me daar verrast Ik loop naar buiten Blote voeten, het gras tussen mijn tenen voelen ik ga zitten op een kleedje mijn gezicht naar de zon Dan een schaduw Ik open mijn ogen plotseling ben jij daar ook en samen trekken…

De poezen mogen in mijn bed de hond gaat op het kleedje. Ik neem ook hele leuke planten met veel bloemen niet van die saaie sprieten en geen luis, of zoiets raars.…

Tal van lieverds een fraai kleedje gepast Jong onbezonnen, lol en pret; glaasje op, pret tot en met. Wisten we beter; onze nette opvoeding aan de laars gelapt Dat deftige onderwijs dik met de voeten getrapt. 't Kan verkeren werd ons ooit voorgehouden Aanvankelijk vonden we dat onzin tot...…

De poezen mogen in mijn bed de hond gaat op het kleedje. Ik neem ook hele leuke planten met veel bloemen niet van die saaie sprieten en geen luis, of zoiets raars.…

geboren, losgeschild je kleine vrucht, een zoet bestaan een appel die zo rood moest glimmen dat je ogen ervan glansden opgenomen in een wals tussen tafel stoelen pannen dat het kleine wandkleed moeder dat je in de keuken hing geborduurd met wolken schaapjes bomen en een molentje plus een boertje met een pet dat dat helder linnen kleedje…

lege lucht, dode wind ik hoor een fluiten tussen de dennen kruisbekken verknagen zich aan lariks het voelt eigenlijk alsof wij overbodig zijn met ons lawaai, ook als we zwijgen als het graf, raven maken zwarte sneeuw plooibaar, hier zou ik wel willen liggen mooier dan ‘n bosrand kan ze niet zijn een frulleke aan haar kleedje…

ze zette zich neer in de oude zetel sloefen kapot getrapt, kousen mee gaten als patatten, tanden gelijk een fietsenrek, haar kleedje in blommen pakte een boek en begon te lezen kinders die het hoorden gingen om haar heen zitten mee open monden benen sloegen zich over en in mekaar omdat de taal en het verhaal zo vrij werd verteld, zonder…

daar staan ze de beuken en de eiken met hun bladerdak in de zon getooid en de berken en de tamme kastanjes kijk ze staan, als een glimlach als een ode in hun schaduw aan de stam is het goed vertoeven zonlicht sijpelt tussen de takken door iets ervan schittert op de lijfjes van libellen ook op het donsveren kleedje van opvliegende vogels…

Dichters trekken zelf hun publiek declamerend op een kleedje. Telkens trekken vooraf twee acteurs de wijk in en vragen bewoners om een regel, die 25 dichters aangereikt krijgen voor in gedichten, die aan waslijnen hangen. Nu volgen nog: Westerpark(24/08)en Sloterpark(06/09). www.amsterdamwereldboekenstad.nl/index.cfm?page=poezieinhetpark…

Wéér spiedt ze 't uur, en wijlt en peinst of 't kleedje niet Een sieraad mist; ze wikt, 't blond hoofdje schuins genegen, Het spiegelbeeld, dat lacht en dan weer droom'rig ziet.…

Haar kleedje gekreukt en de verf vernielt stelt hij schrijnend vast en voelt wat hem bezielt. Hij wil het meisje weer doen stralen. Hij wil het gehele doek een 2de leven geven, daarvoor moet hij inboeten met veel tijd en geduld, voor buitenstaanders is het in een mistsluier gehuld. Als het klaar is, heeft hij weer een stukje voldoening.…

, slanke benen veelal achternagekeken Dansend over het trottoir, alsof ze om aandacht smeken Haar loop in rijmende beweging met deinende blonde krullen Aan mannen voorbij die van haar aangezicht smullen De heuvels in, waar haar mannetje op haar wacht Die na al hun jaren nog onveranderd verliefd naar haar smacht De wijnfles is ontkurkt, het kleedje…

Ze verschuiven van positie en gaan verder op het kleedje Dat is een heel stuk minder hard alleen kriebelt het een beetje. Door de passie sterk bedwelmd bijt hij haar in haar nek. Ze schrikt ervan en zegt tot hem "pas op joh malle gek". Haar nagels duwen in zijn billen en glijden langs zijn rug.…

Ik verschuif een kleedje, poets wat koper en denk: `ik ben hier wel zo'n beetje klaar, zo is het huishouden weer proper.’ Sluimerend tuit hij zijn lippen om een denkbeeldige Havana, grijpt een winst waar niemand aan kan tippen en terwijl hij inslaapt, denkt hij bij zichzelf: `Hosanna’.…

Ieder kleedje afgewassen Tegen-wijzer -zin On-zin wijzer gespoelde Zin Vallende woorden in volle bekers De koekoek roept Alles herbegint, Eventjes wordt het stil Voetnoten vallen stil, Hemels stil…

Ziet ge ‘t niet, getrouwe lindeboom Die over ‘t meisje uw zeeg’nende armen uitbreidt, Dat een ontbreekt aan ‘t vrolijk kinderpaar Zo kort geleên nog dart’lend aan uw voet, Dat Elsa weg en Bertha’s kleedje zwart is? Bertha is alleen – haar enig zusje is dood….…

Zoo stond ze lang, toen ijlde ze al voort Op roode voetjes, wit zand werd verstoord, In haar blank kleedje en het gouden haar Daarover heen en met een ruim gebaar Van arme' en handen als een kind en schel Een uitroep, rinklend als een arrebel.…