Alle inzendingen over laat

je verwart trouw met vertrouwen geen schulden met geen schuld rouw steeds met berouwen dulden met geduld zwijg en zij zal praten praat en zij wordt stil doe wat je niet kunt laten maar laat haar … als zij dat wil…

Laat ze naar je kijken Alsof ze beter zijn Laat ze om je lachen Gun ze toch die gein Laat ze nu maar denken Ze denken wat zwart-wit Jij staat daar wel boven Je weet toch hoe het zit? Laat ze je maar meten Je hoeft niet aan die norm Blijf vooral jezelf Jij hebt je eigen vorm…

laat haar niet verschuilen achter glas waar de scherpte van herinnering in haar ogen te lezen was laat haar vrij de rug weer keren naar dat stukje lach dat je ooit in haar ogen las…

met gebroken stem gestokt verdriet een laatste blik tedere kus hartverscheurend waarom nu samen dromen is niet meer heengegaan in een traan hoop verloren laat mij gaan…

Wachten in de twijfel die niets zegt als de zwijgende avond niets vraagt en ik nog steeds wacht op een begin en alleen mijn herinneringen nog warmte geven in de leegte die mij zorgeloos bekijkt…

Zonder jou doet me verdriet Ik mis je grappen, je stem, je verhalen Zonder jou af en toe diepe dalen De leegte die ik voel een leven zonder doel M'n nieuwe leven valt me zwaar soms denk ik was jij maar daar Ik weet niet wat ik wil en ook niet of dat gaat Hoe dan ook, 't is nu te laat al bijna een jaar te laat "Ons" huis is verkocht,…

leuk vindt naar het duurt Stel dat het niet goed zit En straks me de laan uitstuurt Dieper in de shit Besef wat je veroorzaakt Je doet het me niet aan We zijn pas aan het begin Je weet nu wel stilaan Hoezeer ik je bemin Zeg liefje luister eens Je slaapt, denkt nergens aan De ochtend is nu daar Je zult vannacht niet gaan Ach laat…

Ik laat je nu maar weer met rust. Ik streelde je bleke wangen, de grauwe kleur en heb je goedenacht gekust: Toen sloot ik de deur. Wat zo aarzelend eerst begon tast nu je lieve lichaam aan. Ik wou dat ik wat kon, dan had ik dat allang gedaan. Was dit ’t laatst dat wij zo spraken? De gedachte doet verdriet.…

ruste en vraag ik je met klem mij niet te wekken maar mijn liefste, laat me… laat me dan.…

Concludeer me weg Met je hokjesgeest Vlak me uit Met een gum van spot Dik me aan Met vette streken Plaats me Met jouw wil Diep me uit Met wiskundige halen Bestempel Met al je kracht Bereken me leeg Met logica Oordeel zachtjes doch maak mij niet kloppend…

De open haard muren en ramen het gure weer urenlang gestaard Het pijnlijke gemis van de vrouw van mijn dromen die er niet meer is Een troebel gevoel waakt over mij laat me maar en de boel de boel...…

Ergens in het onbekende schuilt een terugkerend verlangen dat niet verborgen kan blijven. Ver weg tussen alle hersencellen schijnt een ster vol schittering te wachten op haar beurt. Droom maar, doe maar, ga maar alles kan 'het' nu nog gestolen worden het komt toch wel aan de beurt. Onbekend, soms bevreesd en in schemer weet dat er…

ik heb gedag gezegd nog god god ik wist niet eens tegen wie of wat ik dat zei en zei gedag ik zei gedag en er was stilte niemand antwoordde, zei hoi prima zo joh ga zo door en er was een heel verlegen wereld. Daarna werd er niets meer. Ik was geworden tot een meisje eenzaamheid. Daar is de trein, mijn hoofd loopt om.…

Dikke biggeltranen je neusje plat en scheef een raam met angst beslagen Hoe diep moet het je raken dat zelfs ouders wel eens falen ook wij soms mensen zijn Hoe groot is je verdriet dat je mij nu de juf blij zwaait pas ziet…

Laat mij je tranen kussen je bijstaan in de nacht Laat mij je angsten sussen je beschermen overdag Laat mij je lippen vormen tot een zorgeloze lach Laat mij je lichaam voelen teder, warm en zacht…

je, waar ik heen wil, maar alleen en zeg me nooit dat ik het ijzer niet breken kan want dan ontken je mijn kracht, gevormd in de jaren van stilte en nee, spreek me niet van verloren of gemist omdat alles bleef zoals het was geef me slechts mijn vleugels terug ik wil vliegen zonder draden naar de zachte aarde, al moet ik nog veel leren laat…

Laat mij één keer verspillend zijn aan blauwe neveldraadjes uit je mond het grensgebied overschrijden trots en troost nergens laten Laat mij één keer onverhinderd zijn van overdenken en heroverdenken schaamteloos alle intieme nederlagen verdragen zonder ontkennen Laat mij één keer verkwistend zijn met je lichaam je alles lichaam liefde en…

Het liegen staat in je ogen en ze stralen amper meer ik laat je niet meer vluchten zeker niet deze laatste keer.…

ik heb je tot wachter gemaakt in mijn verbeelding net als het beloofde woord laat ik het ongeschreven om dan te dromen in het meervoud je vormen zwijgend toe te dichten en dan als vlinder – vrij in alle vergezichten…

O, laat mij sterven onder sterren laat smelten mijn ziel in eindelijk geen mens meer zijn ik hef het glas op verlaten leven laat mij zweven op het hoogpolige tapijt van herinnering rusten in serene verleden tijd van stilte geboren uit de golven van liefde nu gedragen door de onzichtbare handen van de dood…

ongezegd liggen koeien in de wei herkauwen is wet mijn maag speelt weer eens op belangrijk ?…

Laat me mijn ding doen Laat me op mijn snufferd gaan Laat me mijn grenzen bewaken Laat me vallen en opstaan Laat mij succes kennen Laat mij mezelf verwennen Laat me in de waan Ik kan het alleen wel aan Bied hulp en ik luister De stem in mijn hoofd bepaald De eigen wijsheid in het duister Heeft tot nu toe alles nog behaald Laat mij…

vanzelfsprekendheid is een weelde die je niet meer dragen kan gevoelens doven uit je ruikt de bloem maar neemt de geur niet op zoals je ook niet durft geloven wat je eigen ogen zien het hart dat brak voor jou door jou is leeg hier zijn we aangeland en met stomheid nu geslagen te laat te laat altijd…

De avond zoekt evenwicht laat loden lasten vallen geeft over aan de nacht de sterren die stralen zonder een schijntje pijn.…

Geef terug Mijn tranen Laat me voelen Mijn verdriet Sla me hard Met je woede Laat me tonen Wat jij niet ziet Want ik kan Niet meer huilen Weet niet hoe 'k Mezelf moet zijn Kan niet tonen Wat ik voel En toch voel ik Steeds die pijn…

Stil, stil zit ik te denken aan mijn herinneringen aan jou, nu, nu het te laat is, besef ik pas hoeveel je voor me betekent, ik hou van jou.. Nu, nu is het te laat, ik wou alles met je delen, liefde maar ook haat..…

ik ga verder en laat deze 'hangen'.…

Het is nog niet over fluistert zij Ik heb je liefde nog altijd nodig We hebben nog die kans Haar hand streelt vragend mijn dij Rillend onderga ik dit alles Verstard kijk ik haar aan Zie haar vreemd liefde bedrijven Gepassioneerd is zij vreemd gegaan En terwijl mijn lendenen verstijven Doet geilheid verdoven mijn venijn Dring ik diep verdwaasd…

laat me nog dromen van dat wat zou geweest zijn als een maan in stralend geel gekleed de hemel kust aan gindse zee, sneeuw als heel grote vlokken valt en zo het branden van mijn ogen koelt als elke grasspriet ’s morgens vroeg de dauwdruppel stil voelt laat me dan snel de sterren tellen voor dat jouw voetstap echt verstomt en ‘t dagelijks…

wikkel me niet in zijde wanneer de kersenbloesem valt wil ik de streling van elk blad als een tatoeage dragen leg geen kiezels aan mijn voeten laat me waden door water mijn spoor vluchtig vloeiend naar de bron van later…