laat me
laat me nog dromen
van dat wat zou geweest zijn als
een maan in stralend geel gekleed
de hemel kust aan gindse zee,
sneeuw als heel grote vlokken valt
en zo het branden van mijn ogen koelt
als elke grasspriet ’s morgens vroeg
de dauwdruppel stil voelt
laat me dan snel de sterren tellen
voor dat jouw voetstap echt verstomt
en ‘t dagelijks leven ongeschminkt
zijn grijs verweeft in horizonten
voor dat de bladeren vallen
en in de herfst de tover breekt
die mij uit elke kleinigheid
van heel jouw zijn nog spreekt.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 17 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: liefde