Alle inzendingen over metronoom

Metronomen tiktak tonen bladmuzieken heuvels Golvende orkesten spelen paukenslag orkanen. Opuswolken regenvlagen pizzicato dagen.…

een man met een stokje niet groter dan de helft van Japans etensgerei hij houdt al die mensen en de muziek in zijn greep metronoom op een verhoog orkestraal, oorverdovend de macht van de instrumenten teniet gedaan met een houtje het publiek stinkt er in…

De metronoom tikt verder. De musicus speelt niet. Zijn handen zijn verstard in uitvergroot verdriet.…

Het zwarte haar in dikke vlechten dansend op een schouderblad dirigeer jij mijn ritmiek, metronoom van mijn verlangen. Schenk mij je wijn nu de druiven nog zoet en laat je lippen niet verschralen maar dompel ze in parelmoer nu jij nog op mijn akkers woont, de zee zich wiegt in zilverzij.…

vergezicht glanst glazuur op blauw het heeft effect op mij het oeroude weten klokt traag laag over laag wanneer wij ons vasthouden aan elkaar door gelijke lanen de liefde beschrijven en de verbeelding die we tussen onze vingers wrijven met geen andere waarheid dan die op oog en lippen het heeft effect op de laatste schimmen en ieder metronoom…

Jouw ogen werken als een metronoom die mijn droom hartstochtelijk realiseert die herinnering zo zoet als jasmijn dat op een waargebeurd verhaal is gebaseerd. Het voelt als de laatste appel van de boom als de laatste gevulde koek van de schaal dat jij vanavond weer de hond uitlaat het is de beleving van ons laatste avondmaal.…

om de hoek bij het verlaten standpunt staat geen vlees doch vleesch op den muur geschreven men zegt dat hier sprake is van een scheiding tussen ruimte en tijd, lichamelijk gesproken geestelijk valt hier weinig op af te dingen een bolbliksem schijnt zelfs door beton te gaan alleen ritme verloopt langs metronome lijnen laat zich niet inkaderen…

In een innige verstrengeling kloppen harten een tango metronoom, sleutelt de liefde aan hekjes van een melancholisch vertoon.Begeleiden Instrumenten verhitte konen van liefdevolle ogenblikken nimmer weer gekomen. Muziek, dansende tonen. Muziek, waar verliefdheid kan wonen.…

In een innige verstrengeling kloppen harten een tango metronoom, sleutelt de liefde aan hekjes van een melancholisch vertoon. Begeleiden instrumenten verhitte konen van liefdevolle ogenblikken nimmer weer gekomen. Muziek, dansende tonen. Muziek; waar verliefdheid kan wonen.…

Jouw zachte ademhaling was mijn metronoom de Keltische klank om het leven te relativeren dat was de toon met gemoedelijke woorden. In stilte om nooit meer te wachten op jou de kilte van december met de wind die giert langs mijn muren en door het weefsel van mijn kleding.…

Het podiumlicht dat mijn wens hypnotiseert met herinnering die als een metronoom gaat en glinstert joviaal als een eeuwig portret. Het theater sluit als de dagen weer lengen alleen de kortste dag inspireert mijn moment waardoor ik mijn stoel al voor het raam heb gezet.…

zij sloeg de maat als een metronoom waardoor haar opstandig brein zich voegde rust structureerde in het simpele spel van heen weer zij leed aan de groeipijn van krankzinnigheid die zonder naam en diagnose doodeenvoudig niet bestond uitbehandeld zonder mond toch wist zij in de haar toegemeten tijd tussen heen en weer haar…

En de tiktak kan slaan bovenlangs op de metronoom En de tiktak kan slaan Langs een traagzame slinger onderlangs, van de klok Het is toch altijd de zeef waarin mensen zijn uitgelekt naar de dood.…

als door biecht verschoond leggen groots geloften af bij tijd getaande tempels ontknoopt knallen kurken los vrij van ooit gefleste geesten roepen heil en zegen af over koppige nevelvelden terwijl hij bezwijkt tikt hij de laatste schrikkel weg de crematie is al rumoerig begonnen terwijl hij zijn laatste rookgordijnen uitblaast en de metronoom…

Een klein metronoom die tikt en draait, dat is de klok. Neutraal als hekwerkstaal. Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man.. De klok maakt niemand oud of gek of kaal. Het koele mechaniek heeft niets met ons van doen. De wijzers draaien stijfjes door.…

Een metronoom tikt gelijkmatig; op de maten van de muziek. Iedere maestro lijkt ingenomen met een voorstelling voor eigen publiek. Een tovertol met bomen. Een waterbron waar het leven komt uit de grond. Uit de aarde ben ik voortgekomen. Ga ik met haar de zon in het rond.…

Bij de stap uit het water druppelen ze langs een lichaam naar beneden, de metronoom met het verlaten-liefdes- tot-gehate-liefde-verworden- (zoals vaker gebeurd)-oog, in lucht, met-dode-vliegen-in-een-doos-oog of was het een voet?…

- een fictief pleidooi - "Als uitgeslapen en rechtschapen uitvoerder der wet immer waakzaam en alert en daarbij uiterst nauwgezet in herhaling telkenmale met het oog op morgen dag in dag uit in de routine heen en terug dezelfde file, en al wijst de klok vijf uur, ik zet als metronoom secuur vermaledijde decimalen met het oog…

ongezien tot de grens van het ochtendgloren vogels jubelen de morgen toe overtreden de wetten der getijden golven rollen ruisend af en aan bomen prevelen gezangen voor dit eerste uur alles is weer glanzend nieuw de dageraad duurt slechts een tel er is geen vandaag er is geen gisteren en morgen lijkt niet te bestaan de slinger van de metronoom…

reik ik vervliegende vrouw wiens uniciteit in de dromen geheim blijft de hand om samen op kadeplankieren ons voetspoor te drukken in wit eenzaam verslik mij in de portrettuur aan boord van een zeilboot geklit veegt iemand sneeuw van het dek devoot haast prudent de mast als omgekeerde slinger van een verloren tempo-instrument de metronoom…

helden hun doden begroeten en het gevecht aangaan met angst wanneer zij toosten op een aan flarden geschoten toekomst en in het schrale licht pikken weke borsten kruimels uit de hand van de uitgeholde man die wacht op het wonder der verbeelding en met gesloten ogen tuimelt hij in de armen van het eenzame genot op Sugar Hill wordt de metronoom…