Alle inzendingen over mok

Op een zacht glooiende heuvelhelling aan de vriendelijk stromende rivier bezingt het vredige dorp, trots blij vertier, wrede, langverstilde krijgsbeleving. Het verleden van zijn knusse omgeving kent het sluwe, menselijke roofdier: bloeddorstig, soms eerlijk, zwaaide de banier, hopend op roemrijke overwinning. Door de straten ademt verjongd…

't Mijn brak mee, maar, nóg schoner dan te voren, Greep het naar nieuwe, blonde of donkre, lokken; Liefde vliedt héen thans, maar in haar historie-rol Sta ik geboekt als het Hart Uitverkoren, 't Hárt dat geen Hárt vond en stierf zonder mókken.…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

(haiku) De roofvogel kringelt heen en weer boven het veld, lijkt een vredesduif. (tanka) De Mookerheide: vredig glanzen de heuvels onder het koeltje; heerlijk wegzoezen, denkend aan de slag, die hier woedde... In 1574 was de bekende slag op de Mookerheide, waarin de broers Lodewijk en Hendrik van prins Willem van Oranje sneuvelden…

Halverwege Plasmolen en Mook daar ligt de Mookerhei waar Spanje op oranje dook, een vreselijke slagerij! De duizenden doden die vielen door pijl en bijl en zwaard, huursoldaten met verdorven zielen, Gods absolutie niet waard.…

Ik sta naast je bed Er zingt iets in mijn oren alsof je slaap de melodie kent van toen. Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal. Ik luister naar het sterven van mijn moeder, terwijl de dood aan jouw masker begon te kerven. ---------------------…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

Ik was daar in het bezige gezelschap van mensen, aangegord tot het verbouwen der samenleving, en ik zag hen doende, bouwmeesters, metselaars en timmerlieden, en boog het hoofd en zocht de fundamenten, nieusgierig en bezorgd; ik vond alleen mijn beide schoenen die daar eenzaam stonden ergens op aarde, ik vernam als wind het reppen van de vele…

Zo'n eerste dag dat water geen water meer is maar meer. Het kind met beide voeten gestrand vraagt naar ijs - glad - ijs. Zo vraagt ze naar de chemie van het simpele, gladde, volmaakte waarin ze haar doorzichtige drie jaren ziet. De schelle schaatsers flitsen voorbij tekenen in de wind. Het kind beweegt, schaduwloos ze knielt, buigt voorover…

Soms kwam mijn vader door de wind naar huis, een schaduwloze man met lege handen. Tot aan de dakensteeg de roepstem van Zijn schreden en vervaagde in de lucht. Een wereld volgde hem: dwarse gelaten waarop hij zich een levenslange dag had stukgelopen. Zwaar van schouders duwde hij zich tot aan de huisdeur voort. Mijn kinderogen zagen hoe…

Wolken. Schrikbewind boven de zee. Er staat drie millimeter glas tussen mijn leven en de naderende nacht. Trillingen in het ondergrondse lopen in mij door. Reeds grijpt de wildernis mij bij de benen. Aan alle deuren schudt de wind. De wolven wapenen zich tot de tanden. In kamerhoeken kreunt de lucht. ----------------------------------…

tjokvol mokken of narrende natuur tot dradig in verweren machtig zo haar zuur bijt tot op zijn been haar harteloze stem laat liefde raden en etst zij hem…

Zo blijkt maar weer eens dat het snelsonnet Ook door onze artiesten wordt gelezen En heeft het eens te meer zijn kracht bewezen Ik heb dus een finaleplaats gered Want na mijn vers heeft Trijntje zonder mokken Meteen een keurig jurkje aangetrokken.…

de zon schijnt vrolijk in de kamer beneden hangt je jas aan de kapstok Paddenstoelen zouden uit het washandje moeten schieten, je mok zou moeten splijten er zouden motten uit je jas moeten vliegen…

hoe velen mokken thuis gebleven stil gezeten als makke bokken op de haverkist nu in de wacht op een teken waar zij welzeker achteraf bekeken zijn gemist spekkopers vraag ze beter niet ze spreken niet de zemelknopers…

ze mokken in de bankjes krijgen hem niet weg arglistigheid ligt ervaren op zijn gladde tong boetekleed heeft gaten er wordt nog nagemord na zijn kleine knieval criminelen in de pels vreten aan zijn bloed gehavend komt hij weg…

De moeilijkheden stapelen zich op Nu hebben ze alweer een zware crisis De ongewassen mok - wat toch erg vies is – Zet heel den Haag behoorlijk op zijn kop Ze zijn daar goed in koffieleuterij Maar houden echter niet hun kop erbij…

Starbucks zet Nijmegen mooi op de kaart Al kunnen ze de kaart niet echt goed lezen Want voor die brug moet je in Arnhem wezen Hun koffiemok wordt echter steeds meer waard Geen mok meer over in de koffiebar Slimme promotie met ‘A brigde too far’…

Er zijn ook dingen in 't leven die kleiner zijn gewoon dingetjes, enkelvoudig dierbaar, breekbaar, zonder venijn Zo waren daar mijn vers gewassen zachte sokken en een heerlijk riekend badder nat edoch, wil ik langer mokken over grote dingen als waren ze maar klein…

vooreerst dit jaar kruipt de zon door het raam van de veranda lichteiland van oranje pompoen de oogst heeft hier de rust gevonden met grauw geworden maïs en sierfruit herinnering aan die laatste warme dagen met mok warme thee staren naar avondrood en gouden regen…

Wat schrok ik op die woensdag zeg, want Geert had lopen griepen, mekkeren en mokken De stekker leek er bijna uitgetrokken Alsof men langs de rand van d’afgrond scheert… De blonde patriot kwam terug, houzee! Ik kan weer rustig roken in ’t café!…

Voorwaar een echte liefdesgod, nu zit ik hier te mokken..…

stond aan de straat toegepaste kunst: Een bank om in strepen weg te zinken Koek-met-koffie uit mokken te drinken met uitzicht Op de Rijn het heen & weer van vaartuig,aken We zouden uitroepen slaken van verwondering Want...een ding: kunst is er voor ieder de lopers en 'de zitters'.…

kleur mij niet rechts schilder mij links aan de zijlijn nu ongevraagde antwoorden aan mij op worden gedwongen kauw ik steevast met links een versgeperste mok kleurt de dag oranje nog net niet rood hoewel de zon mij wekte heeft de wind haar verstopt en laat de bloemen buigen al gaan ze nog net niet door de knieën…

Vandaag zag ik mijn tandarts stevig mokken, Hij had nu aan het kortste eind getrokken…

ze lijkt het leven wel te vieren ze doet niet aan lente of verrijzenis drinkt uit haar mok van overvloedige koffie ontwaakt elke morgen in een nieuw begin gaat slapen in een nieuw einde telt haar zegeningen blootsvoets in het bedauwde gras en weer gaat haar hart tekeer in het ritme van verliefd zijn vernieuwend en vertrouwd…

Zeer christelijk geloof Genepen gezichten Wat meer menselijkheid Zullen zij niet voor zwichten Met oordelen Staan zij vóóraan in de rij Dat zoiets van de bijbel niet mag Schuiven zij maar terzij Homo's, bloot en korte rokken Doet de gezichten gelijk weer mokken Rode wangen, knietjes tegen elkaar "Een broedende blik" Ach, laat ze maar…

verlaten lijkt mijn straat winters koud en toch alleen tik tak zegt de klok warm koud ik drink uit een mok choco of thee letters lees ik en schrijf tegelijkertijd op een verhaal waar ik knettergek van word want het is nooit goed dan te lang of weer te kort maar geloof me wat ik zeg zonder woordenspel voortijd pech…

Ik laat er gras over groeien over m’n gele tapijt Ik laat m’n huis versloffen 'op hopen' stoffen In hoeken en gaten kasten, keuken en laden In kamers en hokken zelfs in bekers en mokken ..........................................…

Der dagen zat hoefde zij maar te mokken of hij was blij zo dicht was zij hem nabij haar lieve held op sokken. Nu op pensioneren kán hij het maar niet leren dat voortaan vliegen zonder veren op blote voeten moeten existeren. Kil is alles om hem heen nu zij in die duisterdiepe afgrond viel moederziel alleen.…